Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego w Poznaniu

Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego

nr rej. A-156 z 20.02.1960 i A-11 z 16.04.1966
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	ul. Bydgoska 4a 61-127 Poznań
Data założenia	28 stycznia 1832
Patron	Józef Sikorski
Położenie na mapie Poznania Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego
Położenie na mapie Polski Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego
52°24′42″N 16°57′24″E
Strona internetowa

Nauka w szkole podstawowej

Korytarz, później przebudowany na salę kinową (1920)

Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących w Poznaniu – ośrodek wychowawczy, szkoła podstawowa, szkoły ponadpodstawowe i dawne gimnazjum dla osób niesłyszących znajdujące się w Poznaniu na Śródce.

Historia

Ośrodek powstał z inicjatywy Józefa Sikorskiego. W 1831 ogłoszony został nabór do szkoły i 28 stycznia 1832 zostali zapisani pierwsi uczniowie.

Nauka odbywała się w przy Seminarium Nauczycielskim na Śródce w budynku poklasztornym zakonu reformatów. Pierwszym dyrektorem Zakładu był Stefan Gruszczyński.

W latach 1836–1837 wybudowano nowy budynek szkoły obok istniejącego. Przebudowy budynków miały miejsce w latach 30. XIX wieku w związku z budową fortyfikacji w Poznaniu (m.in. Bramy Bydgoskiej). W 1874 Zakład otrzymał budynki po Seminarium Nauczycielskim które przeniosło siedzibę do Rawicza. W 1905 rozbudowano Zakład (gmach szkoły budowano według planów szkoły przy ul. Cegielskiego, a salę gimnastyczną według planów sali przy ul. Wyspiańskiego).

W 1922 Zakład uruchomił filię w Kościanie (funkcjonowała do 1934). W latach 1923–1926 przebudowano i remontowano budynki szkolne. W 1927 zelektryfikowano szkołę.

Podczas ostatnich walk II wojny światowej budynki Zakładu zostały zniszczone w około 50%. Odbudowano je i oddano do użytku w lipcu 1947. W 1946 otwarto w ośrodku pierwszą w Polsce poradnię ortofoniczną.

Od 1961 do 1980 ośrodek posiadał filię w Poznaniu przy ul. Mariackiej 24/28. Przeznaczona ona była dla dzieci niesłyszących i jednocześnie upośledzonych umysłowo. W 1970 na terenach ogrodu szkolnego zorganizowane zostały boiska. W styczniu 2014 na strychu jednego z budynków odnaleziono zbiór materiałów archiwalnych dotyczących historii szkoły i Śródki. Pośród tysięcy obiektów był m.in. akt założenia szkoły, inne dokumenty, w tym XVIII-wieczne, a także bogata kolekcja zdjęć, z których najstarsze pochodziło z 1858, a zatem z czasów początków fotografii.

We wrześniu 2021 ośrodek został przejęty od miasta Poznania przez samorząd województwa wielkopolskiego.

Nazwa ośrodka

Ewolucja nazw ośrodka:

• od 1832: Królewski Zakład dla Głuchoniemych w Poznaniu
• Prowincjonalny Zakład dla Głuchoniemych w Poznaniu
• od 1938: Poznański Zakład dla Niewidomych i Głuchych
• od 1972: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Głuchych
• od 1995: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących
• od 1996: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego

Dyrektorzy

Dyrektor Zakładu Imię i nazwisko od do 1832 1835 Stefan Gruszczyński 1835 1874 N. Nepilly 1874 1889 Walenty Matuszewski 1889 1916 Jan Radomski 1916 1919 dr August Schreiber 1919 1922 dr Wojciech Wróblewski 1923 1939 ks. dr Bolesław Sulek 1939-1945: II wojna światowa 1945 1966 Edmund Krysztofiak 1966 mgr Włodzimierz Szubert

Dyrektor szkoły Imię i nazwisko od do 1945 Jan Sura 1946 1965 Józef Pawłowczak 1965 1978 mgr Maria Sobkowiak 1978 1981 mgr Kazimiera Sikorska 1981 mgr Bernard Wieczorek

Zobacz też

• Szkoła Muzyczna przy ul. Bydgoskiej w Poznaniu – w sąsiedztwie
• Seminarium Nauczycielskie w Poznaniu

Bibliografia

• Jan Kaczmarek: Ośrodek szkolno-wychowawczy dla dzieci głuchych w latach 1832-1982 (rys monograficzny), w: Kronika Miasta Poznania 3-4/1982, s. 33-44
• Historia szkoły