Pomnik Jana Kochanowskiego w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Jana Kochanowskiego
w Poznaniu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Miejsce

ul. Lubrańskiego 1)

Typ obiektu

obelisk

Projektant

Antoni Krzyżanowski (obelisk), Wiktor Brodzki (medalion),
Jerzy Sobociński (projekt rekonstrukcji)

Data budowy

1884

Data odsłonięcia

1885

Ważniejsze przebudowy

1984 (rekonstrukcja)

Data likwidacji

1940

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Jana Kochanowskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Jana Kochanowskiego”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Jana Kochanowskiego”
Ziemia52°24′45,59″N 16°56′49,77″E/52,412664 16,947158

Pomnik Jana Kochanowskiego – pomnik poety Jana Kochanowskiego zlokalizowany w Poznaniu, na terenie Ostrowa Tumskiego, na skwerze przy budynku Akademii Lubrańskiego (ul. Lubrańskiego 1).

Pomnik stoi na miejscu dawnej jamy śmietnikowej, w której podczas badań archeologicznych w początkach XXI wieku odkryto bogaty zbiór zastawy stołowej i naczyń kuchennych z różnych czasów[1].

Kamień węgielny pod monument wmurowano z okazji 300-lecia śmierci poety w 1884, a w 1885 pomnik odsłonięto. Autorem dzieła (w formie obelisku) był Antoni Krzyżanowskicieśla, budowniczy i polski działacz niepodległościowy. Medalion z portretem Kochanowskiego wykonał Wiktor Brodzki (autor m.in. nagrobka Laury Przeździeckiej w Kamieńcu Podolskim). Prace wykonano za fundusze pochodzące ze zbiórki publicznej. W 1927 obiekt przeniesiono pod probostwo katedralne, w 1940 zniszczono, w 1984 zrekonstruowano (projekt: Jerzy Sobociński, fundator: miasto), a w 2002 przemieszczono na obecne miejsce ekspozycji (kolidował z budowanym wtedy pomnikiem Jana Pawła II). Cokół obiektu jest kamienny, a płyty brązowe.

Jan Kochanowski był w latach 1564-1574 prepozytem kapituły katedralnej w Poznaniu, co wiązało się podówczas z bardzo wysokimi dochodami – jednymi z najwyższych w życiu poety, który nigdy nie przebywał w Poznaniu[2].

W niewielkim oddaleniu stoi pomnik kard. Augusta Hlonda.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Artur Dębski, Zastawa stołowa poznańskich kleryków, w: Kronika Miasta Poznania, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, nr 4/2003, s.92, ISSN 0137-3552
  2. Jacek Y. Łuczak, Spacerownik Poznański, Biblioteka Gazety Wyborczej, Agora, Warszawa, 2013, s.16, ISBN 978-83-268-0055-9

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]