Papirus 11

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 11
Data powstania

VII wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

Zawartość

1. List do Koryntian

Język

grecki

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Rosyjska Biblioteka Narodowa

Papirus 11 (według numeracji Gregory-Aland), α 1020 (von Soden)[1], oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na VII wiek. Zawiera fragmenty 1. Listu do Koryntian[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zachowało się 17 fragmentów kodeksu z tekstem 1. Koryntian 1,17-22; 2,9-12.14; 3,1-3,5-6; 4,3; 5,5-5.7-8; 6,5-9.11-18; 7,3-6.10-11.12-14[3].

Oryginalna karta miała rozmiary ok. 20 cm na ok. 15 cm (wedle rekonstrukcji). Tekst pisany był 1 kolumną na stronę, w 12 lub 13 linijkach[4].

Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[2].

Rękopis odkryty został przez Tischendorfa w 1862 roku[5].

Aland datował rękopis na VII wiek[2], INTF datuje go obecnie na VI wiek[4].

Rękopis przechowywany jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 258A)[2][4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
  2. a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  3. C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. s. 46.
  4. a b c INTF: Papirus 11 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
  5. F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. London: 1894, s. 186.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]