Papirus 85

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 85 (GA)
Data powstania

IV/V wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

(GA)

Zawartość

Apokalipsa świętego Jana 7 †

Język

grecki

Rozmiary

6,6 × 3,2 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Uniwersytet w Strasburgu

Papirus 85 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na IV/V wiek. Zawiera fragmenty Apokalipsy świętego Jana.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zachowały się tylko fragmenty Apokalipsy świętego Jana (9,19-10,2.5-9)[1].

Tekst[edytuj | edytuj kod]

Tekst grecki kodeksu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tekst rękopisu opublikowany został przez J. Schwartz w 1969 roku[2]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 85[3].

Rękopis datowany jest przez INTF na IV lub V wiek[1].

Jest cytowany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27, UBS4).

Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Strasburgu (P. Gr. 1028)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 101. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  2. J. Schwartz, Papyrus et tradition manuscrite, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 7 (Bonn: 1969), pp. 178-182.
  3. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 74. ISBN 978-0-8028-4098-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Schwartz, Papyrus et tradition manuscrite, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 7 (Bonn: 1969), pp. 178–182.