Papirus 62

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papyrus Osloensis
ilustracja
Data powstania

IV wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

(GA), (Rahlfs)

Zawartość

Księga Daniela, Ewangelia Mateusza 11,25-30 †

Język

grecko-koptyjski

Rozmiary

6,5 cm × 5,6 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Oslo

Papirus 62 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem grecko-koptyjski rękopis Nowego Testamentu oraz Septuaginty (), spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na IV wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza oraz Księgi Daniela.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zachowały się fragmenty 13 kart papirusowych. Są na nich fragmenty Ewangelii Mateusza (11,25; 11,25; 11,25-26; 11,27; 11,27; 11,27-28; 11,28-29; 11,29-30; 11,30)[1], a także Księgi Daniela 3,51-53 (fragment Ody). Starotestamentowe fragmenty oznaczane są numerem 994 na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa[2].

Stosuje dierezę nad literą ypsilon[2].

Nomina sacra pisane są skrótami (θς, ις, κε, πρ, πηρ, υς)[2].

Tekst[edytuj | edytuj kod]

Tekst grecki Ewangelii Mateusza reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].

Tekst Księgi Daniela reprezentuje recenzję Teodocjona[2].

Tekst grecki Mateusza w rekonstrukcji

[25.] εν εκεινω τω καιρω̣ αποκριθεις̣ ειπεν ο [ι̅ς̅] ε̣[ξομολογο]υ[μαι] [σοι] [π̅ρ̅] κ̅[ε̅] [του] [ουρα]

νου και της γ̣η̣ς οτι εγρ̣υ̣ψας ταυ[τ]α̣ απο σο[φων] [και] [συ]ν̣[ετων] [και] απ[εκαλυψας]

αυτα νηπιοις [26.] ναι ο πη̅ρ οτι ουτως ευδοκι̣[α] –

[27.] παντα μοι παρεδοθη υπο̣ του π̣α̣τ̣[ρ]ο̣ς̣ μ̣ο̣υ̣ – [υι]

ον ει μη ο πατηρ ουδε το[ν] πατερα τ[ις] [ε]π̣ιγινω[σκει] –

αποκαλυψαι [28.] δ̣ε̣υτε προς μ̣ε παντε[ς] [οι] κοπιον̣[τες] – [αναπα]

υσω υμας [29.] α̣ρατε τον ζ̣υ̣[γο]ν μου εφ̣ [υμ]α̣ς̣ και μ̣α[θετε] – [τα]

πεινος τ̣η κ[αρ]δ̣ια και ευ[ρ]η̣σ̣ε̣τε αν̣[απα]υ̣σιν ταις – [30.]

και τ̣ο φορτιον μου ελα̣[φρο]ν εστιν

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rękopis znaleziony został w Egipcie. Tekst rękopisu opublikował Leiv Amundsen w 1945 roku[3]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 62[4].

Rękopis datowany jest przez INTF na IV wiek[1].

Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27).

Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Oslo (Inv. 1661)[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 100. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  2. a b c d Kurt Aland, Hans-Udo Rosenbaum, Repertorium der griechischen christlichen Papyri, Walter de Gruyter, 1976, p. 54.
  3. Leiv Amundsen, Christian Papyri from the Oslo Collection, Symbolae Osloenses 24 (Oslo: 1945), pp. 121-147.
  4. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids, Michigan: 1995, s. 74.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leiv Amundsen, Christian Papyri from the Oslo Collection, Symbolae Osloenses 24 (Oslo: 1945), pp. 121–147.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • INTF: Papirus 62 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2017-01-17].