Przejdź do zawartości

Papirus 4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papirus 4
Ilustracja
Łk 6,4-16
Data powstania

II/III wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

Zawartość

Ewangelia Łukasza 1-6

Język

grecki

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

I

Odkrywca

Vincent Scheil

Miejsce przechowywania

Biblioteka Narodowa Francji

Papirus 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ε 34 (von Soden)[1][2]wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec II lub początek III wieku. Zawiera fragmenty Ewangelii Łukasza.

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Łukasza 1,58-59; 1,62-2,1; 2,6-7; 3,8-4,2; 4,29-32, 34-35; 5,3-8; 5,30-6,16[3]. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach, co jest rzadkością wśród wczesnych rękopisów Nowego Testamentu. Rękopis prawdopodobnie został sporządzony przez profesjonalnego skrybę[4]. Stosuje nomina sacra, ale tylko dla „Bóg”, „Pan”, „Jezus”, „Chrystus”, „Duch”[5].

Reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do I kategorii[3]. Tekst jest zgodny z w 93%. Znaczące różnice zachodzą tylko w pięciu miejscach: Łk 3,22.36; 5,39; 6,11.14[4]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla i Kodeksu Watykańskiego[4].

Philip Comfort i David Barret wskazują na podobieństwa do papirusów i Wszystkie trzy pisane są w dwóch kolumnach, podobna jest liczba linijek w kolumnie, zbliżona liczba liter w linijce, zbliżony format kart papirusowych, litery mają podobne kształty. Ich zdaniem wszystkie te fragmenty pierwotnie należały do tego samego rękopisu[6]. Jedynym powodem dla którego Aland wahał się z pełną identyfikacją z jest jaśniejszy kolor [7]. Są to jednak zbyt krótkie fragmenty, aby móc to definitywnie rozstrzygnąć[8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Colin Roberts (1979) oraz Teodor Cressy Skeat (1997) datują rękopis na koniec II wieku[9]. Philip Comfort datuje na lata 150–175[4]. INTF datuje go na III wiek[3][10].

Fragment znaleziony został w 1889 roku przez Vincenta Scheil w Koptos, na wschodnim brzegu rzeki Nil w górnym Egipcie[11]. Scheil opublikował jego tekst w 1892 roku[4]. Karty rękopisu zostały później wykorzystane na potrzeby rękopisu Filona z Aleksandrii, datowanego na III wiek[12].

Rękopis przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Suppl. Gr. 1120) w Paryżu[3][10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350. (niem.).
  • K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  • S.D. Charlesworth. T.C. Skeat, P64+67 and P4, and the Problem of Fibre Orientation in Codicological Reconstruction. „New Test. Stud.”. Vol. 53, s. 582–604, 2007. 
  • Philip W. Comfort. New Reconstructions and Identifications of New Testament Papyri. „Novum Testamentum”. Vol. 41, Fasc. 3., s. 214–230, Jul. 1999. 
  • Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 50–53. ISBN 978-0-8423-5265-9.
  • Philip W. Comfort: Encountering the Manuscripts: An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism. Neshville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, s. 105. ISBN 978-0-8054-3145-2.
  • A. Gregory: The Reception of Luke and Acts in the Period Before Irenaeus. Mohr Siebeck, 2003, s. 28. ISBN 3-16-148086-4.
  • C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1908, s. 45. (niem.).
  • Peter M. Head. Is P4, P64 and P67 the Oldest Manuscript of the Four Gospels? A Response to T.C. Skeat. „New Test. Stud.”. 51, s. 450–457, 2005. DOI: 10.1017/S0028688505000238. 
  • Colin H. Roberts, Manuscript, Society, and Belief in Early Christian Egypt Longwood (June 1979) ISBN 0-85672-710-5 s. 8–23
  • T.C. Skeat. The Oldest Manuscript of the Four Gospels?. „New Test. Stud.”. 43, s. 1–34, 1997. 
  • G.N. Stanton. The Fourfold Gospel. „New Test. Stud.”. 43, s. 327, 1997. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]