Papirus 4

Papirus 4
	; Łk 6,4-16
Data powstania	II/III wiek
Rodzaj	Kodeks papirusowy
Numer
Zawartość	Ewangelia Łukasza 1-6
Język	grecki
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	I
Odkrywca	Vincent Scheil
Miejsce przechowywania	Biblioteka Narodowa Francji

Papirus 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\mathfrak {P}}^{4},$ ε 34 (von Soden)^[1]^[2] – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec II lub początek III wieku. Zawiera fragmenty Ewangelii Łukasza.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Łukasza 1,58-59; 1,62-2,1; 2,6-7; 3,8-4,2; 4,29-32, 34-35; 5,3-8; 5,30-6,16^[3]. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach, co jest rzadkością wśród wczesnych rękopisów Nowego Testamentu. Rękopis prawdopodobnie został sporządzony przez profesjonalnego skrybę^[4]. Stosuje nomina sacra, ale tylko dla „Bóg”, „Pan”, „Jezus”, „Chrystus”, „Duch”^[5].

Reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do I kategorii^[3]. Tekst jest zgodny z ${\mathfrak {P}}^{75}$ w 93%. Znaczące różnice zachodzą tylko w pięciu miejscach: Łk 3,22.36; 5,39; 6,11.14^[4]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla ${\mathfrak {P}}^{75}$ i Kodeksu Watykańskiego^[4].

Philip Comfort i David Barret wskazują na podobieństwa do papirusów ${\mathfrak {P}}^{64}$ i ${\mathfrak {P}}^{67}.$ Wszystkie trzy pisane są w dwóch kolumnach, podobna jest liczba linijek w kolumnie, zbliżona liczba liter w linijce, zbliżony format kart papirusowych, litery mają podobne kształty. Ich zdaniem wszystkie te fragmenty pierwotnie należały do tego samego rękopisu^[6]. Jedynym powodem dla którego Aland wahał się z pełną identyfikacją ${\mathfrak {P}}^{4}$ z ${\mathfrak {P}}^{64}$ jest jaśniejszy kolor ${\mathfrak {P}}^{64}$ ^[7]. Są to jednak zbyt krótkie fragmenty, aby móc to definitywnie rozstrzygnąć^[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Colin Roberts (1979) oraz Teodor Cressy Skeat (1997) datują rękopis na koniec II wieku^[9]. Philip Comfort datuje na lata 150–175^[4]. INTF datuje go na III wiek^[3]^[10].

Fragment znaleziony został w 1889 roku przez Vincenta Scheil w Koptos, na wschodnim brzegu rzeki Nil w górnym Egipcie^[11]. Scheil opublikował jego tekst w 1892 roku^[4]. Karty rękopisu zostały później wykorzystane na potrzeby rękopisu Filona z Aleksandrii, datowanego na III wiek^[12].

Rękopis przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Suppl. Gr. 1120) w Paryżu^[3]^[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Aland 1963 ↓, s. 350.
↑ Gregory 1908 ↓, s. 45.
↑ ^a ^b ^c ^d Aland i Aland 1995 ↓, s. 96.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 43.
↑ Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 52.
↑ Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 45–47.
↑ Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 46.
↑ Comfort 1999 ↓, s. 214–215.
↑ Gregory 2003 ↓, s. 30.
↑ ^a ^b INTF i P4 ↓.
↑ Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 47.
↑ Comfort 2005 ↓, s. 105.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350. (niem.).
K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
S.D. Charlesworth. T.C. Skeat, P64+67 and P4, and the Problem of Fibre Orientation in Codicological Reconstruction. „New Test. Stud.”. Vol. 53, s. 582–604, 2007.
Philip W. Comfort. New Reconstructions and Identifications of New Testament Papyri. „Novum Testamentum”. Vol. 41, Fasc. 3., s. 214–230, Jul. 1999.
Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 50–53. ISBN 978-0-8423-5265-9.
Philip W. Comfort: Encountering the Manuscripts: An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism. Neshville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, s. 105. ISBN 978-0-8054-3145-2.
A. Gregory: The Reception of Luke and Acts in the Period Before Irenaeus. Mohr Siebeck, 2003, s. 28. ISBN 3-16-148086-4.
C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1908, s. 45. (niem.).
Peter M. Head. Is P4, P64 and P67 the Oldest Manuscript of the Four Gospels? A Response to T.C. Skeat. „New Test. Stud.”. 51, s. 450–457, 2005. DOI: 10.1017/S0028688505000238.
Colin H. Roberts, Manuscript, Society, and Belief in Early Christian Egypt Longwood (June 1979) ISBN 0-85672-710-5 s. 8–23
T.C. Skeat. The Oldest Manuscript of the Four Gospels?. „New Test. Stud.”. 43, s. 1–34, 1997.
G.N. Stanton. The Fourfold Gospel. „New Test. Stud.”. 43, s. 327, 1997.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wieland Willker, A Textual Commentary on the Greek Gospels (undated+unfinished)
INTF: Papirus 4 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].

[CITEREFAland1963350-1] Aland 1963 ↓, s. 350.

[CITEREFGregory190845-2] Gregory 1908 ↓, s. 45.

[CITEREFAlandAland199596-3] Aland i Aland 1995 ↓, s. 96.

[CITEREFComfortBarrett200143-4] Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 43.

[CITEREFComfortBarrett200152-5] Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 52.

[CITEREFComfortBarrett200145–47-6] Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 45–47.

[CITEREFComfortBarrett200146-7] Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 46.

[CITEREFComfort1999214–215-8] Comfort 1999 ↓, s. 214–215.

[CITEREFGregory200330-9] Gregory 2003 ↓, s. 30.

[CITEREFINTFP4-10] INTF i P4 ↓.

[CITEREFComfortBarrett200147-11] Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 47.

[CITEREFComfort2005105-12] Comfort 2005 ↓, s. 105.

[13] skatalogowany również pod numerem P 58

[14] ragment początkowo oznakowany jako P 67

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[A]

[B]