Parson Russell terrier
 Pies rasy parson Russell terrier | |
| Kraj patronacki | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia |
Wielka Brytania[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
33-38 cm |
| Masa |
6-10 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa III, Sekcja 1, |
| AKC |
Terrier |
| ANKC |
Grupa 2 - Terriers |
| CKC |
Grupa 4 - Terriers |
| KC(UK) |
Terrier |
| NZKC |
Terrier |
| UKC |
Grupa 7 - Terrier |
| Wzorce rasy | |
Parson Russell terrier – jedna z ras psów, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Parson Russell terrier został wyhodowany przez angielskiego pastora Johna "Jacka" Russella. Człowiek ten słynął z zamiłowania do polowań i psów, a w szczególności terrierów. Rasa ta została wyhodowana przede wszystkim do polowań na lisy. Nazwa "Parson Russell" została ustalona przez American Kennel Club.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Wygląd oraz użytkowość parson Russell terriera są określone wzorcem, który przedstawia go jako wytrwałego i mało wymagającego teriera pracującego, szczególnie przydatnego w polowaniu w funkcji norowca.
Ogon zwykle jest kopiowany. Ogon kopiowany: pozostaje w odpowiedniej proporcji do całości ciała. Powinien być takiej długości, by móc pewnie chwycić go w dłoń. Mocny, prosty, osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu. Ogon niekopiowany: średniej długości i tak prosty, jak to jest tylko możliwe. Gruby u nasady, cieńszy u końca. Osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Sierść twarda z natury, jest ścisła i gęsta tak jak u odmiany krótko i szorstkowłosej. Brzuch i spód tułowia są owłosione. Umaszczenie jest całkowicie białe lub dominująco białe z łatami barwy podpalanej (płoworudej), cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Parson Russell terrier to pies myśliwski, aktywny, czujny, wytrzymały, odważny, łatwy w szkoleniu i inteligentny. Uczy się chętnie i szybko, od szczenięcia wymagana jest konsekwencja w wychowaniu.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie używane były do polowań na lisy w norach. Współcześnie są hodowane również jako psy towarzyszące, sprawdzają się w psich sportach agility oraz flyballu.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Odmiana gładkowłosa gubi włos przez cały rok w znacznej ilości, natomiast szorstkowłosa wymaga trymowania. Odmiana krótkowłosa ma włos przylegający i gęsty. U szorstkich psów jest on odstający przed trymowaniem, a potem przylegający po nim [2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 143.
- ↑ Parson russell terrier, Zwierzaki, 15 grudnia 2022 [dostęp 2023-02-03] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Informacje o terierach parson Russel na archiwalnej stronie teriery.info strona poświęcona terierom. teriery.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-11)].
- Parson Russell Terrier - opis rasy w Atlasie Psów