Border terrier
 border terrier | |
| Kraj patronacki | |
|---|---|
| Wymiary | |
| Masa |
5,9–7,0 kg (psy), |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa III, Sekcja 1, |
| AKC |
Terriers |
| ANKC |
Grupa 2 – Terriers |
| CKC |
Grupa 4 – Terriers |
| KC(UK) |
Terriers |
| NZKC |
Terriers |
| UKC |
Grupa 7 – Terriers |
| Wzorce rasy | |
Border terrier – rasa psów należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[2]. Nie podlega próbom pracy[3].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Przodkowie border terrierów pochodzą z rejonu granicznego pomiędzy Anglią a Szkocją. Blisko spokrewnionymi rasami psów są: Bedlington terier i Dandie Dinmont terrier. Przed rokiem 1880 psa tego często nazywano reedwater terierem[1]. Przez Kennel Club rasa ta została uznana w roku 1920[4].
Wygląd[5][edytuj | edytuj kod]
Sylwetka[edytuj | edytuj kod]
Krępa, nieco wydłużona, głęboka i wąska. Szyja średniej długości, klatka piersiowa długa i szczupła.
Głowa[edytuj | edytuj kod]
Sucha, w kształcie głowy wydry, średnio owłosiona, włos szorstki. Kufa krótka i mocna, zęby ustawione pionowo. Preferowany zgryz nożycowy, dopuszczalny cęgowy.
Oczy[edytuj | edytuj kod]
Ciemne, średniej wielkości, spojrzenie bystre.
Kończyny[edytuj | edytuj kod]
Proste, harmonijnie umięśnione, proporcjonalnej długości. Łapy małe, krótkie, z grubymi opuszkami. Kroki długie i pewne, ruch szybki, dynamiczny i wytrwały.
Ogon[edytuj | edytuj kod]
U nasady gruby, zwężający się ku końcówce, prosty, wysoko osadzony i niezbyt długi.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Włos sztywny i twardy (szorstki), odporny na warunki atmosferyczne i przemoczenie. Umaszczenie: najpopularniejszy – grizzle (brązowy przesiany szarym i czarnym), blue&tan – czarny przesiany siwym (blue) z brązowym podpalaniem (tan), rudy we wszystkich odcieniach.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Psy tej rasy są bardzo aktywne, chętnie penetrują otoczenie, lubią jego zmiany. Towarzyskie i rodzinne, dobrze znoszą obecność innych psów. Są bardzo odważne i energiczne[6].
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Od dawna border teriery wykorzystywano w polowaniach jako doskonałe norowce. Pracowały także ze sforami psów gończych, głównie z foxhoundami angielskimi polującymi na lisy. Współcześnie najczęściej występuje jako pies towarzyszący.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Włos wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania co najmniej dwa razy w tygodniu, a duża ruchliwość wymaga zaspokojenia na długich spacerach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David Taylor: Księga psów. s. 76–77.
- ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 102.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 134.
- ↑ Breed Information Centre – Border Terrier. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
- ↑ Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 206-207.
- ↑ Border Terrier [online], www.klubteriera.pl [dostęp 2019-04-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
- Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.