Border terrier
| ||
 border terrier | ||
| Kraj patronacki | Wielka Brytania | |
| Wymiary | ||
| Masa | 5,9–7,0 kg (psy), 5,2–6,4 kg (suki)[1] | |
| Klasyfikacja | ||
| FCI | Grupa III, Sekcja 1, nr wzorca 10 | |
| AKC | Terriers | |
| ANKC | Grupa 2 – Terriers | |
| CKC | Grupa 4 – Terriers | |
| KC(UK) | Terriers | |
| NZKC | Terriers | |
| UKC | Grupa 7 – Terriers | |
| Wzorce rasy | ||
| FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC | ||
Border terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[2]. Nie podlega próbom pracy[3].
Spis treści
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Przodkowie border terrierów pochodzą z rejonu granicznego pomiędzy Anglią a Szkocją. Blisko spokrewnionymi rasami psów są: Bedlington terrier i Dandie Dinmont terrier. Przed rokiem 1880 psa tego często nazywano reedwater terierem[1]. Przez Kennel Club rasa ta została uznana w roku 1920[4].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Włos sztywny i twardy (szorstki), odporny na warunki atmosferyczne i przemoczenie. Umaszczenie: najpopularniejszy – grizzle (brązowy przesiany szarym i czarnym), blue&tan-czarny przesiany siwym (blue) z brązowym podpalaniem (tan), rudy we wszystkich odcieniach.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Psy tej rasy są bardzo aktywne, chętnie penetrują otoczenie, lubią jego zmiany. Towarzyskie i rodzinne, dobrze znoszą obecność innych psów. Dawniej hodowane w stajaniach dobrze znoszą towarzystwo koni, chętnie towarzysząc jeźdzcom w przejażdzkach[potrzebny przypis].
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Od dawna border teriery wykorzystywano w polowaniach jako doskonałe norowce. Pracowały także ze sforami psów gończych, głównie z angielskimi foxhoundami polującymi na lisy. Współcześnie najczęściej występuje jako pies towarzyszący.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Włos wymaga regularnego trymowania,oraz wyczesywania co najmniej dwa razy w tygodni,u a duża ruchliwość wymaga zaspokojenia na długich spacerach.
Varia[edytuj | edytuj kod]
Border terier to rasa psów, u których najlepiej zachował się pierwotny dla terierów rodzaj włosa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
| ||||||||||||||
