Sealyham terrier
|
||
 Sealyham terrier |
||
| Kraj patronacki | Wielka Brytania | |
| Kraj pochodzenia | Wielka Brytania[1] | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | max. 31 cm[2] | |
| Masa | ok. 9 kg | |
| Klasyfikacja | ||
| FCI | Grupa III, sekcja 2, numer wzorca 74 |
|
| AKC | Terrier | |
| ANKC | Grupa 2 – Terriers | |
| CKC | Grupa 4 – Terriers | |
| KC(UK) | Terriers | |
| NZKC | Terrier | |
| UKC | Grupa 7 – Terrier | |
| Wzorce rasy | ||
| FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC | ||
Sealyham terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów niskonożnych. Nie podlega próbom pracy[1].
Sealyham terrier to rasa dosyć rzadko spotykana i oryginalna z wyglądu. Nazwa tej rasy pochodzi od kapitana Johna Edwardsa z Sealyham położonego w pobliżu Haverfordwest. John Edwards stworzył szczegółowe notatki na temat swojej pracy hodowlanej. Chciał wyhodować psa małego, inteligentnego, żwawego i mało wymagającego. Skrzyżował w tym celu:
Swoje zwierzęta poddawał ścisłym testom. Jeśli pies lub suka, mając siedem miesięcy, bały się wejść do lisiej nory, były zabijane. Rasa ta uznana została w 1911 roku[2]. Sealyham terrier w domu jest trzymany głównie dla towarzystwa.
Według brytyjskiego Kennel Club rasa ta jest bliska wymarciu[3].
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 40. ISBN 83-7073-122-8.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
|
||||||||||||||
