Terier brazylijski
 Dorosły terier brazylijski | |
| Inne nazwy |
Terrier Brasileiro, Brazilian Terrier |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Brazylia[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
7-10 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa III, sekcja 1, |
| Wzorce rasy | |
Terier brazylijski – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Jest to dość młoda rasa, ustabilizowana około stu lat temu. Prawdopodobnie wywodzi się z krzyżówek foksteriera z innymi, małymi terierami.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Budowa
[edytuj | edytuj kod]Terier brazylijski jest psem średniej wielkość, smukłym i proporcjonalny. Mimo iż jest psem zwartym nie może sprawiać wrażenia ciężkiego. Ciało powinno zamykać się w kwadracie. Krzywizny obrysu powinny być łagodne w odróżnieniu od kanciastych foksteriera.
Szata i umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Gładka, ale nie miękka. Dominuje kolor biały z czarnymi, brązowymi albo niebieskimi znaczeniami. Występować muszą następujące typowe i charakterystyczne znaczenia: brązowe znaczenia powyżej oczu, po obu stronach pyska, wewnątrz i na końcach uszu. Brązowe znaczenia mogą rozszerzać się na inne części ciała graniczące z wymaganymi znaczeniami. Głowa musi zawsze mieć czarne, brązowe albo niebieskie znaczenia w okolicy czoła i uszu.
Wady
[edytuj | edytuj kod]Najczęstsze: stojące uszy, błędy w charakterystycznych znaczeniach, długi lub niewłaściwy włos, błędy w budowie.
Dyskwalifikujące: agresja lub zbytnia nieśmiałość, inny niż delikatnie opadający zad, przodozgryz, tyłozgryz lub zgryz cęgowy, brak harmonii lub nietypowa budowa.
Zachowanie i charakter
[edytuj | edytuj kod]Porywczy, raźny, aktywny, czujny i ostry. Przyjacielski i łagodny w stosunku do przyjaciół. Posiada silny instynkt myśliwski, toteż nie powinien być zostawiany sam na sam z gryzoniami i innymi małymi zwierzętami.
Użytkowość
[edytuj | edytuj kod]Są psami myśliwskimi pracującymi w grupach, ich zadaniem jest osaczenie zwierzyny. Oprócz tego wykorzystuje się je do łapania szkodników.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.