Norwich Terrier
Norwich terriery | |
Kraj patronacki | |
---|---|
Kraj pochodzenia |
Wielka Brytania[1] |
Wymiary | |
Wysokość | |
Masa |
ok. 6 kg |
Klasyfikacja | |
FCI |
Grupa III, Sekcja 2, |
AKC |
Grupa 4 (Terriers) |
ANKC |
Grupa 2 (Terriers) |
CKC |
Grupa 2 (Terriers) |
KC(UK) |
Terrier |
NZKC |
Terrier |
UKC |
Grupa 7 – Terrier |
Wzorce rasy | |
Norwich terier – rasa psów, należąca do grupy terierów, znajdująca się w sekcji terierów krótkonożnych. Nie podlega próbom pracy[1].
Krótki rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Psy te pochodzą z regionu nazywanego East Anglia (Wschodnia Anglia) znajdującego się na południu Wielkiej Brytanii, z hrabstwa Norfolk. Norfolk terier wyodrębniono jako oddzielną rasę z norwich terierów w 1963 w Wielkiej Brytanii. W USA uczyniono to w roku 1979[2].
Użytkowość
[edytuj | edytuj kod]Rasa wyhodowana do polowań na szkodniki, skuteczna w walce z gryzoniami.
Temperament
[edytuj | edytuj kod]Norwich Terrier to rasa terierów odważnych i aktywnych, są cierpliwe wobec dzieci, przywiązują się do członków rodziny.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]Mały pies o silnym i mocnym układzie kostnym.
Szata i umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie w jakiej występuje Norwich Terrier to rude oraz płowe we wszystkich odcieniach, od czerwonego przez rude z czarnym przesianiem aż po czarne podpalane.
Utrzymanie
[edytuj | edytuj kod]Wymagana jest regularna pielęgnacja szaty – trymowanie.
Popularność w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Rasa pojawiła się w Polsce w latach 90. i jak dotąd jest mało popularna – do niedawna rocznie rodziło się około 2-3 miotów.
Zdrowie
[edytuj | edytuj kod]Problemem zdrowotnym występującym w tej rasie jest rodzaj epilepsji. Obecnie w niektórych krajach próbuje się ograniczyć epilepsję przez eliminowanie z hodowli chorych psów. W Holandii, od pewnego czasu Klub Norwich Terriera prowadzi badania w tym kierunku[potrzebny przypis]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2003, s. 24. ISBN 83-7073-372-7.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.