Słowak, z zawodu technik dentystyczny, ale z zamiłowania instruktor piłkarski. W czasie wojny prawdopodobnie w oddziałach ks. Jozefa Tiso. Po wojnie w Poznaniu (jako były więzień obozu koncentracyjnego?) ukrywał się przed władzami komunistycznymi pod zmienionym nazwiskiem, znany jako Paweł Kamieniarz. W połowie lat 60. wyjechał z Polski i uzyskał obywatelstwo duńskie. W latach 70. powrócił w rodzinne strony i zamieszkał w Bratysławie. Zmarł po 1975 r., ale nie udało się ustalić daty ani miejsca jego śmierci.
W ekstraklasie prowadził zespoły Rymeru Rybnik w 6 meczach (1948) i Widzewa Łódź w 20 meczach (1948). Łączny bilans 26 meczów (6 zw. – 3 rem. – 17 por.), różnica bramek 33-94.