San Pedro (departament)
| Departament | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siedziba | |||
| Kod ISO 3166-2 |
PY-2 | ||
| Powierzchnia |
20,002 km² | ||
| Populacja (2002) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
15,9 os./km² | ||
| Plan | |||
| |||
Położenie na mapie
| |||
San Pedro – departament Paragwaju. Stolicą jest miasto San Pedro del Ycuamandiyú.
Dystrykty[edytuj | edytuj kod]
Departament dzieli się na 18 dystryktów:
- Antequera
- Capiibary
- Choré
- General Elizardo Aquino
- General Isidoro Resquín
- Guayaibí
- Itacurubí del Rosario
- Lima
- Nueva Germania
- San Estanislau
- San Pablo
- San Pedro del Ycuamandiyú
- Santa Rosa del Aguaray
- Tacuatí
- Unión
- 25 de Diciembre
- Villa del Rosario
- Yataity del Norte
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wiekach XVII i XVIII niestabilność polityczna była większa niż w departamencie Concepción.
Plemiona Mbayá i Payagua zagrażały całemu terytorium między rzekami Ypané (na północy) i Maduvirá (na południu) oraz dolinie Jejuí River.
W 1660 tubylcy w Arecajá zbuntowali się w sprawie podziału terenów dla nich. W wyniku walk miasto zostało całkowicie zniszczone. Aby odbudować miasto, z pomocą misjonarzy wysłali zakony z innych miast: w 1749 San Estanislao, w 1786 Villa del Rosario i w tym samym roku San Pedro de Ycuamandiyú.
Departament nr 2 w Paragwaju, San Pedro, utworzony został w 1906 roku. W jego skład weszły terytoria Itacurubí del Rosario, Aguaray, Tacuatí, Unión, Ygatimi i Curuguaty oraz dzisiejszy Canindeyú. Obecny kształt powstał w 1973 roku.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Departament leży w centrum Regionu Wschodniego, między równoleżnikami 22º00’ i 23º30’ szerokości południowej oraz południkami 58º00’ i 56º06’ długości zachodniej.
Granice:
- Południe: rzeka Ypané, która oddziela San Pedro od Concepción
- Północ: rzeki Manduvirá i Hondo Stream płyną na granicy z Cordillera; a także góry San Joaquín Cordillera oddzielają San Pedro od Caaguazú
- Wschód: rzeka Aguaray na granicy z Amambay oraz rzeki Jejuí Guazú, Curuguaty i Corrientes oddzielają San Pedro od Canindeyú
- Zachód: rzeka Paragwaj na granicy z Presidente Hayes
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Klimat jest deszczowy i wilgotny. Przeciętna temperatura to 23 °C, zimą spada do 10 °C a latem wzrasta do 38 °C. Wilgotność powietrza wynosi od 70% do 80%. Opady deszczu osiągają nawet 1.324 mm na m².
Orografia i gleby[edytuj | edytuj kod]
Departament San Pedro to głównie ziemie osadowe na północy, bagna, doliny na południu.
Góry San Joaquín dzielą się na wzgórza: Curuzú, Corazón, Aguaray, Noviretá, Guaviray i San Miguel. Wzgórza Cerro Dos de Oro, są istotnym punktem orientacyjnym.
W połowie departamentu są dobre warunki dla rolnictwa i hodowli bydła.
Hydrografia[edytuj | edytuj kod]
Zachodnia część San Pedro podlega pod rzekę Paragwaj i jej dorzecze.
Największe rzeki: Paragwaj, Corrientes, Ypané, Jejuí Guazú, Aguaraymi, Aguaray Guazú, Maduvirá i Tacuatí.
Rzeka Corrientes jest drugą rzeką w departamencie i płynie przez wschodnią część San Pedro.
Największe bagna: Piripucú, San Antonio, Yetyty, Tapiracuai, Peguahó, Mbutuy, Tobatiry i Aguaraymi. W San Pedro znajdują się także laguny Vera i Blanca.
Najważniejsze porty: Milagro, Colorado, Santa Rosa, Tacurú Pytá, Uno, Laurel, Jejuí, Mbopicuá, Santa Elena i Uruguaitá.
Fauna i flora[edytuj | edytuj kod]
San Pedro znajduje się między dwoma ekosystemami: Las Centralny i Środkowy Brzeg.
Pierwotny stan tutetjszej przyrody jest coraz bardziej wyniszczany przez działalność człowieka.
Niektórym gatunkom roślin grozi wymarcie. Są wśród nich: yvyra paje, cedr, ñandypa (link do anglojęzycznej wiki), Wiktoria królewska. Zagrożone są także zwierzęta: tukan guazú, guazutí, kajman, żółta anakonda i wydra patagońska.
Na terenie San Pedro nie ma parków narodowych, ale są rezerwaty przyrody: część gór San Joaquín, Laguna Blanca, Milagros i bagna Puerto Rosario.
Ekonomia[edytuj | edytuj kod]
Największe zyski przynosi hodowla bydła. Niewielkie przychody są z rolnictwa. Przemysł praktycznie nie istnieje.
Rośliny uprawiane w największych ilościach to: bawełna (roślina), grejpfrut, soja, cukier trzcinowy, tytoń, bób, kukurydza, banany, pszenica, maniok i pomarańcze (kwaśne i słodkie).
San pedro jest największym w kraju producentem tytoniu, pomarańczy i grejpfruta oraz numerem 2 w produkcji cukru trzcinowego. Kultywacji podlegają także: sorgo, mandarynki, czosnek i ziemniaki.
San Pedro zajmuje drugie miejsce w produkcji wołowiny i pierwsze w hodowli drobiu: indyków, gęsi oraz perliczek.
Przemysł jest znikomy. Zyski przynoszą jedynie takie gałęzie przemysłu jak: bawełniany oraz przemysł winiarski. W niewielkich ilościach produkowane są krochmal i olej kokosowy.
Komunikacja i usługi[edytuj | edytuj kod]
W San Pedro drogi są w dobrym stanie, dobre połączenia są ze wszystkimi dystryktami. Przez departament przebiegają 3 autostrady: „Gral Elizardo Aquino” (nr 3), „Juana de Lara” (nr 11) i „Las Residentas” (nr 10).
Transport odbywa się także trzema arteriami wodnymi (rzekami): Paragwaj, Aguray Guazú i Jejuí, Są one na tyle żeglowne, że odbywa się nimi także spław drewna do innych departamentów.
Lotniska są w następujących miastach: San Estanislao, San Pedro, Villa del Rosario i w Limie.
W San Pedro jest 6000 linii (numerów) telefonicznych.
W departamencie usłyszeć można kilkanaście rozgłośni radiowych. Na falach krótkich (AM) nadają stacje: Ykuamandyju i Ñasaindy, natomiast na falach długich (FM) usłyszymy stacje: Santaní, Choré, Amistad, San Estanislao, Tapiracuai, La Voz del Campesino i Libertad. W San Pedro działa także telewizja, poczta i komunikacja publiczna.
W San Pedro jest 54.707 mieszkań, 8.251 w miastach i 46.456 na terenach wiejskich.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
W departamencie jest 525 szkół podstawowych, 901 szkół średnich i 150 szkół wyższych.
Zdrowie[edytuj | edytuj kod]
W departamencie jest 101 placówek służby zdrowia.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W mieście San Pedro warte odwiedzenia są: katedra, zbudowana w roku 1854, muzeum Señor Francisco Resquín'a oraz Dom Kultury.
W porze wiosennej w Itacurubí del Rosario i w Ykua Salas jest bardzo dużo turystów.
Laguna Blanca w dystrykcie Santa Rosa del Aguaray, dużym powodzeniem cieszy się agroturystyka.
W San Estanislao, jest Dom Kultury i Muzeum Historii Miasta. Były tu koszary Francisco Solano Lópeza podczas wojny paragwajskiej. Przed wojną była tutaj pierwsza szkoła zakonu Jezuitów.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ilustrowana geografia Paragwaju, 2007. Arami S. R. L. Distributor.
- Geography of Paraguay, First Edition 1999, Editorial Hispana Paraguay S. R. L.
