Borysów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Pawski przenosi stronę Borysów (Białoruś) na Borysów (miasto) w miejsce przekierowania |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Borysów wzmiankowany był w 1102. Od 1228 położony w księstwie kijowskim, a do końca XIII wieku należał do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]. Od 1563 [[starostwo]]. W 1655 roku zajęty przez wojska moskiewskie, po czym wrócił do Rzeczypospolitej. W końcu XVII wieku znajdował się w nim otoczony wałami ziemnymi z dworem wojewody połockiego i podgrodziem, drewniany kościół |
Borysów wzmiankowany był w 1102. Od 1228 położony w księstwie kijowskim, a do końca XIII wieku należał do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]. Od 1563 [[starostwo]]. Na wyspie rzeki Berezyny znajdował się zamek obronny. W 1642 roku starosta borysowski [[Adam Kazanowski]] ufundował przy ul. Mińskiej drewniany kościół katolicki. W 1655 roku zajęty przez wojska moskiewskie, po czym wrócił do Rzeczypospolitej. W końcu XVII wieku znajdował się w nim otoczony wałami ziemnymi z dworem wojewody połockiego i podgrodziem, drewniany kościół pw. NMP. Powstała też cerkiew Zmartwychwstania Chrystusa z klasztorem[http://www.wilanow-palac.pl/rosyjski_dyplomata_pawel_tolstoj_w_katolickim_kosciele.html]. W 1793 włączony do [[Imperium Rosyjskie]]go. W 1806 roku ksiądz proboszcz Onufry Gzowski rozpoczął budowę kościoła, który ukończony został w 1823 roku. W 1812 Borysów był miejscem przeprawy wojsk [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] przez Berezynę, podobnie jak podczas [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej w 1919]]. |
||
Pod koniec XIX wieku w mieście były tylko 3 murowane budynki i 3 brukowane ulice. |
|||
W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 10 Rosjan, 1 Żyd, 5 przedstawicieli innych narodowości i ani jednego Polaka<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Między nadzieją…| strony = 168–169| rozdział = W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny}}</ref>. |
W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 10 Rosjan, 1 Żyd, 5 przedstawicieli innych narodowości i ani jednego Polaka<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Między nadzieją…| strony = 168–169| rozdział = W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny}}</ref>. |
||
Wersja z 11:00, 21 wrz 2012
Szablon:Miasto zagranica infobox
Borysów (biał. Барысаў; ros Борисов) – miasto na Białorusi położone nad rzeką Berezyną. Centrum administracyjne rejonu borysowskiego. W 2010 liczba mieszkańców wynosiła 147,1 tys.
Dane ogólne
Miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym. W mieście istnieje przemysł drzewny, elektrotechniczny (BATE – właściciel klubu piłki nożnej BATE Borysów), mechaniczny (Borisowskij Zawod Agregatow – producent turbosprężarek, sprężarek, pomp), chemiczny (tworzywa sztuczne, wyroby gumowe, farmaceutyki), szklarski (fabryka szkła kryształowego), wytwórnia pianin „Białoruś”, oraz port rzeczny.
Historia
Borysów wzmiankowany był w 1102. Od 1228 położony w księstwie kijowskim, a do końca XIII wieku należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Od 1563 starostwo. Na wyspie rzeki Berezyny znajdował się zamek obronny. W 1642 roku starosta borysowski Adam Kazanowski ufundował przy ul. Mińskiej drewniany kościół katolicki. W 1655 roku zajęty przez wojska moskiewskie, po czym wrócił do Rzeczypospolitej. W końcu XVII wieku znajdował się w nim otoczony wałami ziemnymi z dworem wojewody połockiego i podgrodziem, drewniany kościół pw. NMP. Powstała też cerkiew Zmartwychwstania Chrystusa z klasztorem[1]. W 1793 włączony do Imperium Rosyjskiego. W 1806 roku ksiądz proboszcz Onufry Gzowski rozpoczął budowę kościoła, który ukończony został w 1823 roku. W 1812 Borysów był miejscem przeprawy wojsk Napoleona przez Berezynę, podobnie jak podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1919. Pod koniec XIX wieku w mieście były tylko 3 murowane budynki i 3 brukowane ulice.
W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 10 Rosjan, 1 Żyd, 5 przedstawicieli innych narodowości i ani jednego Polaka[1].
W 1991 miasto znalazło się w granicach niepodległej Białorusi.
Zabytki
- Kościół katolicki pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z lat 1806–1823
- Cmentarz Kalwaria
- kaplica katolicka na Kalwarii z XVIII w. (zburzona)
- kapliczka na cmentarzu katolickim z XIX w.
- Hale targowe z 1908 r.
- Synagoga Wielka z 1912 r.
- Cerkiew z 1874 w stylu bizantyńsko-rosyjskim
- Fortyfikacje ziemne z 1812 roku
- Schrony bojowe z lat 1941-1944
Sport
- ↑ W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 168–169.
Bibliografia
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
Zobacz też
- 2 Pułk Przedniej Straży Buławy Wielkiej Litewskiej
- 4 Pułk Litewski Przedniej Straży
- Synagoga Wielka w Borysowie
- Cerkiew św. Andrzeja w Borysowie
- Bitwa pod Borysowem
Linki zewnętrzne
- Borysów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 334.
- Budować żywy kościół
