Marina Horka
53°31′00″N 28°08′50″E/53,516667 28,147222
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+375 1713 | ||||
| Kod pocztowy |
222810, 222811, 222827 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
5 | ||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 53°31′00″N 28°08′50″E/53,516667 28,147222
| |||||
Marina Horka (biał. Мар'іна Горка, Marina Horka; ros. Марьина Горка, Marjina Gorka) – miasto na Białorusi w obwodzie mińskim, stolica rejonu puchowickiego, 63 km na południowy wschód od Mińska[2]. 21,4 tys. mieszkańców (2010). Jest miastem partnerskim polskich Świebodzic.
Znajduje się tu stacja kolejowa Puchowicze, położona na linii Homel – Mińsk.
Wojsko w Marinej Horce[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Marina Horka jest miastem garnizonowym, w którym od lat 30. XX wieku znajdują się koszary wojskowe. Stacjonowały tu bądź były formowane liczne jednostki wojskowe Armii Czerwonej.
Podczas okupacji hitlerowskiej, na początku września 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 28 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy Popowej Horki[3].
Między innymi dyslokowano tu 334 Samodzielny Oddział Specjalnego Przeznaczenia (334 отдельный отряд специального назначения) ze specnazu GRU. Oddział został sformowany w 1984 r. W l. 1985–88 brał udział w wojnie afgańskiej. Po 15 maja 1988 r. powrócił do Marinej Horki[4][5]. Byli żołnierze dawnego 334 oddziału uczestniczyli w wojnie domowej w Libii (2011), walcząc po stronie Kaddafiego[6].
Obecnie w Marinej Horce stacjonuje 5 Brygada Specjalnego Przeznaczenia z Sił Specjalnych Operacji SZ RB[7], wywodząca swoje tradycje od radzieckiego 4 Korpusu Powietrznodesantowego, którego formowanie rozpoczęto w marcu 1941 r. 5 Brygadę w ramach Armii Radzieckiej utworzono w Marinej Horce na mocy rozkazu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR z 19 czerwca 1962 r.[8] W latach 80. i 90. XX wieku brygada i Marina Horka były poligonem doświadczalnym dla radzieckich wojsk powietrznodesantowych[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Мар'іна Горка. gants-region.info. [dostęp 2015-04-06]. (biał.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1703.
- ↑ 334-й ооСпН. spec-naz.org. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ 334 отдельный отряд специального назначения. История отряда. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Setki białoruskich najemników walczą po stronie Kadafiego. Bialorus.pl, 2011-04-06. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)].
- ↑ Marcin Gawęda. Siły Specjalnych Operacji Republiki Białoruś. „Komandos”. 10/2011, s. 38, 2011-10. (pol.).
- ↑ Marcin Gawęda. Siły Specjalnych Operacji Republiki Białoruś. „Komandos”. 10/2011, s. 42, 2011-10. (pol.).
- ↑ Из истории 5-й обр СпН. 5obr-spn.ru. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Maryi-Góra albo ''Marina horka'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 156.
- Maryjna Górka na Wikimapii
- Fotografie na globus.tut.by
