Stanisław Dąbrowski (1947–2014): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Linia 47: Linia 47:
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego]]
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (1944–1989)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]]
[[Kategoria:Zmarli w 2014]]
[[Kategoria:Zmarli w 2014]]

Wersja z 11:26, 19 sty 2017

Stanisław Dąbrowski
Ilustracja
Lech Gardocki (z lewej) i Stanisław Dąbrowski (2010)
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1947
Sokołów Podlaski

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 2014
Warszawa

Pierwszy prezes Sądu Najwyższego
Okres

od 19 października 2010
do 9 stycznia 2014

Poprzednik

Lech Gardocki

Następca

Lech Krzysztof Paprzycki (p.o.)

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi

Stanisław Zbigniew Dąbrowski (ur. 12 kwietnia 1947 w Sokołowie Podlaskim[1], zm. 9 stycznia 2014 w Warszawie[2]) – polski prawnik, sędzia Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, w latach 2010–2014 pierwszy prezes Sądu Najwyższego i przewodniczący Trybunału Stanu, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

Urodził się w rodzinie sędziego i nauczycielki. Ukończył liceum ogólnokształcące w rodzinnym mieście, a następnie w 1970 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1974 był sędzią kolejnych szczebli, rozpoczynając pracę w Sądzie Rejonowym w Węgrowie, od 1980 do 1990 orzekał w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach.

Był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, a także jego pierwszym prezesem (1981–1985). W latach 1989–1991 pełnił funkcję posła na Sejm kontraktowy wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu Garwolin[1]. W 1990 zaczął orzekać w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. W 2004 został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa (KRS), od 27 marca 2006 do 22 marca 2010 był przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa[3]. 14 października 2010 powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego na pierwszego prezesa Sądu Najwyższego[4].

Zmarł 9 stycznia 2014 w trakcie kadencji[5]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 stycznia 2014, został pochowany na warszawskich Powązkach[6].

Pośmiertnie w 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 1978 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[8].

  1. a b Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-10-08].
  2. Sędzia Stanisław Dąbrowski (1947–2014). Krajowa Rada Sądownictwa. [dostęp 2016-08-18].
  3. Informacje na stronie KRS. [dostęp 2013-10-08].
  4. Prezydent powołał Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 14 października 2010. [dostęp 2013-10-08].
  5. Zmarł Stanisław Dąbrowski, pierwszy prezes Sądu Najwyższego. wp.pl, 9 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-09].
  6. Pogrzeb Stanisława Dąbrowskiego. interia.pl, 16 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-16].
  7. Order Odrodzenia Polski dla Stanisława Dąbrowskiego. prezydent.pl, 16 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-16].
  8. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-08].

Bibliografia

  • Stanisław Dąbrowski, w: Nasi w Sejmie i w Senacie. Posłowie i senatorowie wybrani z listy Solidarności, Volumen, Warszawa 1990, s. 37.
  • Stanisław Dąbrowski, w: Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej 1989–1991, Warszawa 1991, s. 103.