Stanisław Dąbrowski (1947–2014): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dr |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego]] |
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi ( |
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (1944–1989)]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1947]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 2014]] |
[[Kategoria:Zmarli w 2014]] |
Wersja z 11:26, 19 sty 2017
Lech Gardocki (z lewej) i Stanisław Dąbrowski (2010) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Pierwszy prezes Sądu Najwyższego | |
Okres |
od 19 października 2010 |
Poprzednik | |
Następca |
Lech Krzysztof Paprzycki (p.o.) |
Poseł na Sejm kontraktowy | |
Okres |
od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Stanisław Zbigniew Dąbrowski (ur. 12 kwietnia 1947 w Sokołowie Podlaskim[1], zm. 9 stycznia 2014 w Warszawie[2]) – polski prawnik, sędzia Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, w latach 2010–2014 pierwszy prezes Sądu Najwyższego i przewodniczący Trybunału Stanu, poseł na Sejm X kadencji.
Życiorys
Urodził się w rodzinie sędziego i nauczycielki. Ukończył liceum ogólnokształcące w rodzinnym mieście, a następnie w 1970 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1974 był sędzią kolejnych szczebli, rozpoczynając pracę w Sądzie Rejonowym w Węgrowie, od 1980 do 1990 orzekał w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach.
Był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, a także jego pierwszym prezesem (1981–1985). W latach 1989–1991 pełnił funkcję posła na Sejm kontraktowy wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu Garwolin[1]. W 1990 zaczął orzekać w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. W 2004 został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa (KRS), od 27 marca 2006 do 22 marca 2010 był przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa[3]. 14 października 2010 powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego na pierwszego prezesa Sądu Najwyższego[4].
Zmarł 9 stycznia 2014 w trakcie kadencji[5]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 stycznia 2014, został pochowany na warszawskich Powązkach[6].
Pośmiertnie w 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 1978 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[8].
- ↑ a b Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-10-08].
- ↑ Sędzia Stanisław Dąbrowski (1947–2014). Krajowa Rada Sądownictwa. [dostęp 2016-08-18].
- ↑ Informacje na stronie KRS. [dostęp 2013-10-08].
- ↑ Prezydent powołał Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 14 października 2010. [dostęp 2013-10-08].
- ↑ Zmarł Stanisław Dąbrowski, pierwszy prezes Sądu Najwyższego. wp.pl, 9 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-09].
- ↑ Pogrzeb Stanisława Dąbrowskiego. interia.pl, 16 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-16].
- ↑ Order Odrodzenia Polski dla Stanisława Dąbrowskiego. prezydent.pl, 16 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-16].
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-08].
Bibliografia
- Stanisław Dąbrowski, w: Nasi w Sejmie i w Senacie. Posłowie i senatorowie wybrani z listy Solidarności, Volumen, Warszawa 1990, s. 37.
- Stanisław Dąbrowski, w: Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej 1989–1991, Warszawa 1991, s. 103.
- Pierwsi Prezesi Sądu Najwyższego
- Przewodniczący Trybunału Stanu
- Posłowie na Sejm kontraktowy
- Działacze KIK
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Urodzeni w 1947
- Zmarli w 2014
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie