Przejdź do zawartości

Małgorzata Gersdorf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Maria Gersdorf
Ilustracja
Małgorzata Gersdorf (2018)
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1952
Warszawa

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo pracy
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1981 – nauki prawne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2003 – nauki prawne
Uniwersytet Warszawski

Profesura

4 marca 2015

Prorektorka
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

2005–2008

Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego
Okres spraw.

30 kwietnia 2014–30 kwietnia 2020

Poprzednik

Lech Krzysztof Paprzycki (p.o.)

Następca

Kamil Zaradkiewicz (p.o.) Małgorzata Manowska

Przewodnicząca Krajowej Rady Sądownictwa
Okres spraw.

23 stycznia 2018–6 marca 2018

Poprzednik

Dariusz Zawistowski

Następca

Leszek Mazur

Małgorzata Maria Gersdorf (ur. 22 listopada 1952 w Warszawie) – polska prawniczka, profesor nauk prawnych, specjalistka w dziedzinie prawa pracy oraz kierowniczka Katedry Prawa Pracy i Polityki Społecznej UW. W latach 2014–2020 Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego i z urzędu przewodnicząca Trybunału Stanu. W 2018 przewodnicząca Krajowej Rady Sądownictwa[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca naukowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Na tej samej uczelni w 1981 uzyskała stopień naukowy doktora (na podstawie rozprawy pt. Zawarcie umowy o pracę), a w 2003 doktora habilitowanego (w oparciu o dorobek naukowy i rozprawę pt. Niewypłacalność pracodawcy w prawie pracy). 4 marca 2015 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk prawnych[2][3].

Ukończyła też aplikację sądową (1979) i zdała egzamin radcowski (1986). Od 1975 zawodowo związana z Uniwersytetem Warszawskim, na którym doszła do stanowiska profesora nadzwyczajnego. Na uczelni pełniła funkcję wicedyrektora Instytutu Nauk Prawno-Administracyjnych (1992–1993), następnie przez dwie kadencje była prodziekanem WPiA. W kadencji 2005–2008 zajmowała stanowisko prorektora UW. Od 2008 do 2009 kierowała Studium Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Wydziału Prawa i Administracji. Została kierowniczką Katedry Prawa Pracy i Polityki Społecznej na tym wydziale[4].

Jest autorką i współautorką ponad 200 publikacji naukowych, w tym kilku monografii oraz wielokrotnie wznawianego komentarza do kodeksu pracy pod redakcją Zbigniewa Salwy[5][6].

Działalność publiczna i zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1980–2005 należała do NSZZ „Solidarność”. W latach 2003–2005 była członkinią Rady Legislacyjnej. Zasiadała w radzie naukowej Spółdzielczego Instytutu Naukowego[7], spółki jawnej powiązanej z systemem polskich spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych.

Od 1991 zawodowo związana również z Sądem Najwyższym. Pracowała w Biurze Orzecznictwa oraz Biurze Studiów i Analiz Sądu Najwyższego. W 2005 została radczynią prawną w SN. W 2008 otrzymała z rąk Lecha Kaczyńskiego nominację na sędzię Sądu Najwyższego[8], zasiadając w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych. W 2014, jako pierwsza kobieta[9], została powołana na stanowisko Pierwszego Prezesa SN[10]. 6-letnią kadencję na tej funkcji zaczęła pełnić 30 kwietnia 2014.

23 stycznia 2018 została przewodniczącą Krajowej Rady Sądownictwa[11], zastępując Dariusza Zawistowskiego. 6 marca 2018 zrezygnowała z tej funkcji. Stało się to w dniu, w którym posłowie Prawa i Sprawiedliwości oraz Kukiz’15 wybrali nowy skład KRS (na podstawie nowej ustawy przekazującej Sejmowi kompetencję wyboru sędziów wchodzących w skład rady)[12].

W kwietniu 2018 weszła w życie uchwalona głosami posłów PiS nowa ustawa o Sądzie Najwyższym, przewidująca m.in. obniżenie granicy wieku stanu spoczynku sędziów SN i przeniesienie w stan spoczynku sędziów, którzy ukończyli 65 lat i nie uzyskali zgody prezydenta na dalsze orzekanie[13]. Małgorzata Gersdorf nie przystąpiła do tej procedury i nie złożyła do lipca 2018 oświadczenia określonego w tej ustawie (uznając część jej rozwiązań za niekonstytucyjne, m.in. z uwagi na to, że dotyczyła sędziów już orzekających i pozwalała na faktyczne skrócenie konstytucyjnej kadencji Pierwszego Prezesa SN)[14][15]. Wcześniej w czerwcu 2018 Zgromadzenie Ogólne SN podjęło uchwałę stwierdzającą, że Małgorzata Gersdorf pozostaje Pierwszą Prezeską SN do końca jej kadencji w kwietniu 2020[16]. Małgorzata Gersdorf wyznaczyła sędziego Józefa Iwulskiego jako osobę zastępującą ją na czas nieobecności, wskazując, iż jej status od lipca 2018 się nie zmienił[17]. Potwierdził to w oświadczeniu Józef Iwulski, wskazując, iż nie jest on następcą Małgorzaty Gersdorf, bowiem ta pozostaje na stanowisku I Prezesa SN[18]. 1 stycznia 2019 weszła w życie uchwalona z wniosku posłów partii Prawo i Sprawiedliwość przez Sejm 21 listopada 2018 ustawa o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym uznającą kadencję Małgorzaty Gersdorf jako Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego za nieprzerwaną[19][20][21][22]. Tym samym zgodnie z polską konstytucją jej kadencja na stanowisku Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego trwała do 30 kwietnia 2020[23]. 1 maja 2020 przeszła w stan spoczynku[24].

Małgorzata Gersdorf broniąc niezawisłości sądownictwa stała się także jedną z głównych postaci trwającego od 2017 kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce[25].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2019 Małgorzata Gersdorf została wyróżniona „Nagrodą Theodora Heussa” (przyznawaną przez Fundację im. Theodora Heussa z siedzibą w Stuttgarcie)[26] oraz „Międzynarodową Nagrodą Demokracji Bonn” (fundowaną przez stowarzyszenie o tej nazwie tj. Internationale Demokratiepreis Bonn z siedzibą w Bonn)[27][28].

29 kwietnia 2020, w przeddzień końca swej kadencji Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego, odwiedziła Senat i została odznaczona z rąk marszałka Tomasza Grodzkiego Medalem Senatu RP[29].

W 2021 Małgorzatę Gersdorf, za obronę niezależności sądownictwa w Polsce, wyróżniono Medalem Gezów (nagroda przyznawana przez holenderską Fundacje Geuzenpenning z siedzibą we Vlaardingen)[30].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką prof. Mirosława Gersdorfa (1915–1985), specjalisty z zakresu prawa spółdzielczego[31] i Alicji Nierychlewskiej-Gersdorf, zatrudnionej w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie i od 1980 w Sądzie Najwyższym[32]. Wychowywała się na Żoliborzu. Pierwszym mężem Małgorzaty Gersdorf był Tomasz Giaro, para doczekała się syna Macieja[33]. Od 2000 roku jest zamężna z Bohdanem Zdziennickim, prawnikiem i sędzią Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku[34].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Organizacja [online], sadnajwyzszy [dostęp 2020-01-06] (pol.).
  2. M.P. z 2015 r. poz. 298.
  3. Nominacje profesorskie w Belwederze. prezydent.pl, 18 marca 2015. [dostęp 2015-03-18].
  4. Katedra Prawa Pracy i Polityki Społecznej. wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-16)].
  5. Gersdorf, Małgorzata. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-09-07].
  6. Małgorzata Gersdorf (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. [dostęp 2016-09-07].
  7. Rada naukowa Spółdzielczego Instytutu Naukowego. sin.edu.pl. [dostęp 2015-03-11].
  8. M.P. z 2008 r. nr 55, poz. 492.
  9. Po raz pierwszy kobieta na czele Sądu Najwyższego. lex.pl, 30 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-08].
  10. M.P. z 2014 r. poz. 498.
  11. Małgorzata Gersdorf wybrana na przewodniczącą KRS. pap.pl, 23 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-23].
  12. Małgorzata Gersdorf rezygnuje z przewodniczenia KRS. rmf24.pl, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06].
  13. Dz.U. z 2018 r. poz. 5.
  14. Kto następcą Gersdorf? Oto sędzia, który może przejąć obowiązki I prezesa SN. dziennik.pl, 3 stycznia 2018. [dostęp 2018-07-03].
  15. Od jutra Sądem Najwyższym kierować będzie sędzia Józef Iwulski. rmf24.pl, 3 lipca 2018. [dostęp 2018-07-03].
  16. Małgorzata Gersdorf pozostaje I prezesem SN do 2020 r. 63 sędziów jednogłośnie przyjęło dwie uchwały. dziennik.pl, 28 czerwca 2018. [dostęp 2018-07-03].
  17. Spór o Sąd Najwyższy. W co gra Małgorzata Gersdorf? „Mój status się nie zmienił, idę na urlop”. gazeta.pl, 3 lipca 2018. [dostęp 2018-07-03].
  18. Sędzia SN Józef Iwulski wydał oświadczenie. „Nie jestem zastępcą, a tym bardziej następcą”, „gazetapl” [dostęp 2018-07-05] (pol.).
  19. Ustawa z dnia 21 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2507).
  20. Jakub Majmurek: Ustawa o sędziach SN już uchwalona. Skąd się wziął ten spektakularny zwrot w tył?. newsweek.pl, 21 listopada 2018. [dostęp 2018-11-21].
  21. Sędzia Laskowski dla Onetu: nowelizacja ustawy o SN to chęć uregulowania stosunków z KE i UE. onet.pl, 23 listopada 2018. [dostęp 2018-11-25].
  22. Łukasz Woźnicki: PiS kapituluje przed Trybunałem Sprawiedliwości UE. Nowa ustawa o Sądzie Najwyższym opublikowana. wyborcza.pl, 31 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-31].
  23. Gersdorf odpowiada prezydentowi: moja kadencja trwa do 2020 roku [online], TVN24.pl, 18 lipca 2018 [dostęp 2018-07-19].
  24. Koniec kadencji prof. Małgorzaty Gersdorf na stanowisku Pierwszego Prezesa Sadu Najwyższego. sn.pl. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  25. „Poważny kryzys instytucjonalny”. Zagraniczne media o czystce w Sądzie Najwyższym. polityka.pl, 4 lipca 2018. [dostęp 2018-07-31].
  26. Jacek Lepiarz: Małgorzata Gersdorf odebrała Nagrodę im. Theodora Heussa. dw.com, 2019-05-12. [dostęp 2020-01-24].
  27. Niemcy: kolejna nagroda dla Małgorzaty Gersdorf. dw.com, 2019-09-04. [dostęp 2020-01-24].
  28. Arkadiusz Jastrzębski: Małgorzata Gersdorf i Nagroda Demokracji. Rzecznik SN: nie przyjęła pieniędzy. wp.pl, 2019-11-13. [dostęp 2020-01-24].
  29. Marszałek Grodzki wręczył Gersdorf medal Senatu RP w uznaniu zasług. wPolityce.pl, 2020-04-30. [dostęp 2020-05-03].
  30. Małgorzata Bos-Karczewska, Holenderska nagroda praw człowieka dla Małgorzaty Gersdorf [online], Polonia.nl, 29 stycznia 2021 [dostęp 2021-05-18] (pol.).
  31. Mirosław Gersdorf – Korporacja Akademicka Welecja [online], www.welecja.pl [dostęp 2020-01-06].
  32. Małgorzata Gersdorf. wp.pl. [dostęp 2020-02-09].
  33. Małgorzata Gersdorf – majątek, mąż, dzieci I prezes Sądu Najwyższego | naTemat.pl [online], natemat.pl [dostęp 2018-07-07] (pol.).
  34. Marek Henzler: Zdziennicki Bohdan. Marzenie gimnastyczne. polityka.pl, 6 stycznia 2009. [dostęp 2016-09-07].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]