Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Poprawki Wavelo, Kawalerowicz |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 1 lutego --> [[Plik:Porte-avions Charles de Gaulle - Crédit Marine Nationale.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Charles de Gaulle (1994)|Charles de Gaulle]]''' – współczesny [[Francja|francuski]] [[lotniskowiec]] o [[Okrętowy napęd jądrowy|napędzie atomowym]], pozostający w służbie od 2000 roku, [[okręt flagowy]] francuskiej marynarki wojennej ([[Marine nationale]]). Okręt zbudowano we Francji, w państwowej [[Naval Group|stoczni DCN]] w [[Brest|Breście]]. [[Wodowanie|Zwodowany]] w maju 1994 roku, jest jedynym nieamerykańskim atomowym lotniskowcem powstałym na świecie. Stanowi jedyny okręt swojego typu i jedyny francuski lotniskowiec w służbie. Przenosi do 40 samolotów i śmigłowców, a jego główne uzbrojenie stanowią myśliwce wielozadaniowe [[Dassault Rafale|Rafale M]], startujące przy pomocy [[Katapulta startowa|katapulty]]. Sam lotniskowiec jest uzbrojony w pociski przeciwlotnicze bliskiego i średniego zasięgu [[MBDA Aster|Aster 15]] i [[Mistral (pocisk)|Mistral]]. Okręt ma wyporność pełną 40 600 ton, długość 261,5 m i szerokość 64,4 m. Gotowość bojową uzyskał w 2001 roku i od tego czasu brał wielokrotnie udział w działaniach bojowych [[Wojna w Afganistanie (2001–2020)|nad Afganistanem]] oraz przeciwko [[Państwo Islamskie|Państwu Islamskiemu]]. ''[[Charles de Gaulle|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Wavelo]]''' (przed październikiem 2016 roku jako '''OneBike''' i '''KMK Bike''') – [[publiczny system wypożyczania rowerów]] funkcjonujący w latach 2008–2019 w [[Kraków|Krakowie]]. Był to pierwszy rower publiczny w [[Polska|Polsce]]. W 2017 roku system Wavelo osiągnął 169 bezobsługowych stacji oraz 1500 rowerów, a jego operatorem był [[BikeU]]. Aby stać się użytkownikiem wypożyczalni należało założyć w systemie konto za pośrednictwem strony operatora lub specjalnej aplikacji mobilnej. Do wyboru były dwa abonamenty różniące się liczbą bezpłatnych minut dziennie oraz naliczanie minutowe i pakiet 12 godzinny. W okresie zimowym obowiązywał specjalny, promocyjny cennik. Rowery wyposażone były w wał napędowy zastępujący łańcuch, koszyk stalowy, komputer pokładowy, [[Global Positioning System|GPS]], oświetlenie [[Dioda elektroluminescencyjna|LED]] oraz zapięcie kłódką typu U. Zasilanie podzespołów odbywało się poprzez dynamo i panel słoneczny. Moduł GPS umożliwiał pozostawienie roweru w dowolnym miejscu i stanowił zabezpieczenie przed kradzieżą. W listopadzie 2019 roku BikeU złożyło pisemne wypowiedzenie umowy na obsługę systemu, w efekcie czego system przestał funkcjonować z końcem 2019 roku. ''[[Wavelo|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 2 lutego --> [[Plik:Cinnyricinclus leucogaster, Pilanesberg 1.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Ametyszczak]]''' – gatunek małego ptaka z rodziny [[szpakowate|szpakowatych]]. W trzech podgatunkach występuje na południowo-zachodnim [[Półwysep Arabski|Półwyspie Arabskim]] oraz w [[Czarna Afryka|Afryce Subsaharyjskiej]]. Po raz pierwszy ametyszczak został określony [[binominalne nazewnictwo gatunków|nazwą naukową]] przez [[Pieter Boddaert|Pietera Boddaerta]] w 1783 roku. Ametyszczaki są jednymi z mniejszych przedstawicieli rodziny. Długość ciała wynosi od około 15 do 18 cm, a masa ciała wynosi 33–56 g. Ametyszczak to gatunek głównie owocożerny, choć zjada również [[owady]]. W żołądkach znajdowano również nasiona. W Południowej Afryce ametyszczak jest jednym z ważniejszych gatunków [[ornitochoria|rozsiewających]] nasiona ''Phragmanthera dschallensis'' z rodziny gązewnikowatych, które ptaki zwracają po zjedzeniu. Na Półwyspie Arabskim obserwowano raz zbieranie [[nektar (botanika)|nektaru]] z kwiatu [[aloes]]u przez nakłuwanie jego podstawy. Środowiskiem życia gatunku są otwarte zadrzewienia, również nadrzeczne. W Afryce Południowej występują zwłaszcza w [[miombo]] i lasach mieszanych. Ametyszczaki są [[monogamia|monogamiczne]]. Istnieje jedno doniesienie o dwóch samcach pomagających samicy karmić młode, ale nie ma przesłanek wskazujących na regularne występowanie [[gniazdowanie kooperatywne|gniazdowania kooperatywnego]]. ''[[Ametyszczak|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Jerzy Kawalerowicz]]''' (ur. [[19 stycznia]] [[1922]] w [[Gwoździec (obwód iwanofrankiwski)|Gwoźdźcu]], zm. [[27 grudnia]] [[2007]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[reżyser]] i [[scenarzysta]] filmowy, współzałożyciel i pierwszy przewodniczący [[Stowarzyszenie Filmowców Polskich|Stowarzyszenia Filmowców Polskich]], wykładowca [[Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi|PWSFTViT w Łodzi]], [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|poseł na Sejm]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]. W latach 1946–1949 studiował w krakowskiej [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych]]. Jako reżyser filmowy zadebiutował w 1951 roku [[socrealizm|socrealistycznym]] filmem ''[[Gromada (film)|Gromada]]. P''o okresie realizacji propagandowych filmów fabularnych – m.in. ''[[Celuloza (film)|Celulozy]]'', stał się jednym z czołowych reprezentantów [[Polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. Sławę zdobył jako reżyser nagradzanych za granicą filmów ''[[Pociąg (film 1959)|Pociąg]]'', ''[[Matka Joanna od Aniołów (film)|Matka Joanna od Aniołów]]'' oraz ''[[Śmierć prezydenta]]''. Podjął się również adaptacji prozy [[Bolesław Prus|Bolesława Prusa]] oraz [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]]. Za reżyserię ''[[Faraon (film)|Faraona]]'' otrzymał nominację do [[Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego|Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego]], a jego inna adaptacja – ''[[Austeria (film)|Austeria]]'' na podstawie [[Austeria (powieść)|powieści]] [[Julian Stryjkowski|Juliana Stryjkowskiego]] – zapewniła mu [[Złote Lwy]] na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]]. ''[[Jerzy Kawalerowicz|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 3 lutego --> [[Plik:Lotten von Kraemer.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Lotten von Kræmer]]''' (ur. [[6 sierpnia]] [[1828]] w [[Sztokholm]]ie, zm. [[23 grudnia]] [[1912]] tamże) – [[Szwecja|szwedzka]] pisarka, [[Poezja|poetka]], [[Filantropia|filantropka]] oraz [[Sufrażyzm|sufrażystka]]. Założycielka [[Towarzystwo Dziewięciu|Towarzystwa Dziewięciu]]. Pochodziła z rodziny należącej do [[Szlachta|szlachty]]. W młodości odebrała najwyższej jakości wykształcenie dostępne w jej czasach dla kobiety. Poprzez [[Głuchota|głuchotę]] wywołaną przejściem w dzieciństwie [[Płonica|szkarlatyny]], pozostawała w izolacji od życia społecznego w Szwecji i skupiała się na tworzeniu własnej poezji i prozy. W późniejszej części swojego życia poświęciła się [[Filantropia|działalności filantropijnej]] oraz pracy na rzecz praw kobiet. W 1910 roku Kræmer napisała testament, w którym zapisała całość swojego majątku na ustanowienie organizacji literackiej, której misją byłoby wspieranie twórczości literackiej wśród szwedzkich artystów, eseistów i pisarzy. Organizacja została powołana do życia jako odpowiedź na działania [[Akademia Szwedzka|Akademii Szwedzkiej]], której Kræmer zarzucała niewystarczający poziom wsparcia dla szwedzkich twórców. Towarzystwo od swojego ustanowienia znajduje się w kamienicy przy ulicy Villagatan w Sztokholmie. Według zasad ustalonych przez Kræmer w testamencie, Towarzystwo miało składać się z dziewięciu członków. ''[[Lotten von Kræmer|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Medaliści igrzysk paraolimpijskich w curlingu na wózkach]]''' – zestawienie zawodników i zawoniczek, którzy przynajmniej raz stanęli na podium [[Curling na wózkach na zimowych igrzyskach paraolimpijskich|turniejów paraolimpijskich]] w [[Curling na wózkach|curlingu na wózkach]]. Curling na wózkach znajduje się w programie igrzysk paraolimpijskich od [[Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie 2006|igrzysk w Turynie]] w 2006 roku. Został włączony do programu igrzysk paraolimpijskich po przeprowadzeniu w 2002 roku pierwszej edycji [[Mistrzostwa Świata w Curlingu na Wózkach 2002|mistrzostw świata]]. Od początku rywalizacja w curlingu na wózkach odbywa się w pięcioosobowych zespołach mieszanych. Wedle ustalonych od początku zasad, w skład każdej drużyny mieszanej muszą wejść zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Ponadto w każdym meczu, w każdej drużynie muszą zagrać przedstawiciele obu płci. Pierwsze trzy turnieje wygrali reprezentanci Kanady, a w [[Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie 2018|2018]] roku triumfowali Chińczycy. Brązowy medal w Pjongczangu wywalczyła Kanada, dzięki czemu jest jedynym krajem, który zdobył medal we wszystkich czterech turniejach paraolimpijskich. Od igrzysk w [[Turyn]]ie do igrzysk w [[Pjongczang]]u na podium paraolimpijskim w curlingu stanęli reprezentanci siedmiu państw. Jedyną trzykrotną mistrzynią paraolimpijską w tej dyscyplinie sportu jest Kanadyjka [[Sonja Gaudet]]. ''[[Medaliści igrzysk paraolimpijskich w curlingu na wózkach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 4 lutego --> [[Plik:Barbara Ślizowska-Konopka.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Barbara Ślizowska]]''' (ur. [[4 lutego]] [[1935]] w [[Kraków|Krakowie]]) – polska [[gimnastyka sportowa|gimnastyczka sportowa]], trenerka i sędzia sportowa, dwukrotna olimpijka, brązowa medalistka [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956|XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne]] w 1956 roku w [[Gimnastyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956|ćwiczeniach drużynowych z przyborem]]. Debiutowała jako gimnastyczka w sekcji [[Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków|Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków]], a w połowie [[Lata 50. XX wieku|lat 50. XX wieku]] przeniosła się do klubu [[Wawel Kraków|WKS Wawel]]. Drużynowo, indywidualnie i na poszczególnych przyrządach zdobyła na mistrzostwach Polski juniorek łącznie 103 medale, a na mistrzostwach Polski seniorek 54 medale, w tym 21 złotych. Ośmiokrotnie zwyciężała z drużyną w klasyfikacji Pucharu Polski dla najlepszej sekcji gimnastycznej roku, a pięciokrotnie zdobywała drugie miejsce. Do jej największych międzynarodowych sukcesów, oprócz brązowego medalu olimpijskiego, należą dwa srebrne medale z [[V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów|V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów]] w wieloboju drużynowym oraz drużynowych ćwiczeniach z przyborem. W listopadzie 1958 roku zakończyła swoją karierę sportową, zostając trenerem, sędzią oraz działaczem sportowym. Jest jedyną Polką wyróżnioną honorowym dyplomem [[Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna|Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej]]. ''[[Barbara Ślizowska|Czytaj więcej…]]'' |
|||
| ⚫ | '''[[ORP |
||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 5 lutego --> [[Plik:ORP Flaming.jpg|100px|right]] |
||
| ⚫ | '''[[ORP Pelikan]]''' – [[Polska|polski]] [[trałowiec]] bazowy z okresu [[Zimna wojna|zimnej wojny]], jeden z serii dwunastu okrętów [[Trałowce projektu 206F|proj. ''206F'']]. Jednostka mierzyła 58,2 metra [[Długość całkowita (statek)|długości]], 7,97 metra [[Szerokość całkowita|szerokości]] i miała [[zanurzenie]] 2,14 metra, a jej [[wyporność]] pełna wynosiła 470 ton. Uzbrojona była w trzy podwójne zestawy [[Armata automatyczna|działek automatycznych]] [[2M-3]]M kal. 25 mm i [[Bomba głębinowa|bomby głębinowe]], a ponadto była przystosowana do przewozu i stawiania [[Mina morska|min morskich]]. Okręt został [[Wodowanie|zwodowany]] w październiku 1965 roku w [[Stocznia Gdynia|Stoczni im. Komuny Paryskiej]] w [[Gdynia|Gdyni]], a do służby w [[Marynarka Wojenna|Marynarce Wojennej]] przyjęto go w czerwcu 1966 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona [[Numer burtowy|numerem burtowym]] 619, cały okres służby spędziła w 13. Dywizjonie Trałowców [[9 Flotylla Obrony Wybrzeża|9. Flotylli Obrony Wybrzeża]] w [[Hel (miasto)|Helu]]. Okręt został skreślony z listy floty po ponad 27-letnim czasie użytkowania w grudniu 1993 roku. ''[[ORP Pelikan|Czytaj więcej…]]'' |
||
'''[[Wiktar Chomicz]]''' (ur. [[16 sierpnia]] [[1950]] na [[Różanka (stacja kolejowa)|stacji kolejowej Różanka]]) – [[Białoruś|białoruski]] [[Biologia|biolog]], [[Agrochemia|agrochemik]], [[Radiochemia|radiochemik]], radioekolog oraz [[Lewica|lewicowy]] [[polityk]] opozycyjny, [[deputowany]] do [[Rada Najwyższa Republiki Białorusi|Rady Najwyższej Republiki Białorusi]] XIII kadencji, w której przewodniczył Komisji ds. Katastrofy Czarnobylskiej; działacz opozycyjnej partii [[Białoruska Partia Lewicy „Sprawiedliwy Świat”]]. Prowadził badania nad skutkami [[Katastrofa w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej|katastrofy w Czarnobylu]] i brał udział w usuwaniu jej skutków; tworzył pierwsze mapy skażenia [[Gleba|gleb]] [[Obwód homelski|obwodu homelskiego]] radioaktywnym [[stront]]em-90 i [[cez]]em-137; [[kandydat nauk]] biologicznych (odpowiednik polskiego stopnia [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]]), [[docent]]. Chomicz krytycznie ocenia władzę przywódcy Białorusi [[Alaksandr Łukaszenka|Alaksandra Łukaszenki]]. Jego zdaniem prezydent wprowadzając konstytucję z 1996 roku nadał sobie niczym nieograniczoną władzę, kierując się wyłącznie własnym interesem, a nie państwa czy narodu. Chomicz postuluje powrót do konstytucji z 1994 roku, co miałoby przywrócić na Białorusi [[wolność słowa]], uczciwe wybory, [[praworządność]] i pozytywnie wpłynąć na rozwój ekonomiczny. ''[[Wiktar Chomicz|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 6 lutego --> [[Plik:2010 Opening Ceremony - Morocco entering.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Maroko na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010]]''' – występ jednoosobowej reprezentacji [[Maroko|Maroka]] na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010|igrzyskach olimpijskich w Vancouver]] w 2010 roku. W składzie znalazł się niespełna 33-letni narciarz alpejski [[Samir Azzimani]], mieszkający na co dzień we [[Francja|Francji]]. Dla zawodnika, który bez powodzenia starał się również o kwalifikację olimpijską na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002|igrzyska w Salt Lake City]] oraz [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006|igrzyska w Turynie]], występ w [[Vancouver]] był debiutem olimpijskim. W Vancouver zaprezentował się w dwóch konkurencjach – zajął 44. miejsce w [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – slalom mężczyzn|slalomie]] oraz 74. w [[Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – slalom gigant mężczyzn|slalomie gigancie]]. Pełnił również rolę [[Lista chorążych reprezentacji Maroka na igrzyskach olimpijskich|chorążego reprezentacji]] podczas [[Ceremonia otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|ceremonii otwarcia]]. Podczas [[Ceremonia zamknięcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010|ceremonii zamknięcia]] funkcję tę sprawował Abdenbi Lerhenane. Był to piąty start reprezentacji [[Maroko na zimowych igrzyskach olimpijskich|Maroka na zimowych igrzyskach olimpijskich]]. Maroko po raz pierwszy od 1992 roku wystawiło reprezentację na zimowe igrzyska olimpijskie. ''[[Maroko na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Codex Beratinus 2]]''' – [[Kodeks purpurowy|purpurowy]] rękopis [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]] pisany [[minuskuła|minuskułą]] na [[pergamin]]ie w [[Język grecki|języku greckim]], datowany na IX wiek. Jest jednym z nielicznych rękopisów pisanych złotem. Zachowały się wszystkie karty kodeksu, jednak w nie najlepszej kondycji. Choć nie cieszy się zainteresowaniem ze strony krytyków tekstu i nie jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu, ceni się go ze względu na sposób wykonania. Kodeks został ozdobiony czterema portretami ewangelistów. Każdy z wizerunków ewangelistów umieszczony został w czworoboku o wymiarach 12 na 19 cm. Mają one charakter ikon, bez żadnych specjalnych dekoracji. [[Jan Ewangelista|Jan]] został przedstawiony jako siedzący na tronie z wysokim oparciem, [[Marek Ewangelista|Marek]] i [[Łukasz Ewangelista|Łukasz]] umieszczeni zostali w małych drewnianych ławeczkach. Portrety zachowały się w słabej kondycji, niektóre ich części zostały uszkodzone, część naklejek została utracona. Portret [[Mateusz Ewangelista|Mateusza]] został uszkodzony. Od 1972 roku, kodeks przechowywany w Albańskim Archiwum Państwowym w [[Tirana|Tiranie]]. W 2005 roku wciągnięty został przez [[UNESCO]] na listę [[Pamięć Świata|Pamięci Świata]], wraz z [[Codex Beratinus|Kodeksem Beratinus]]. ''[[Codex Beratinus 2|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 7 lutego --> [[Plik:Man in the Box by Alice in Chains (Single-CD) (US-1990).jpg|100px|right]] |
||
'''''[[Man in the Box]]''''' – drugi [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singel]] amerykańskiego zespołu muzycznego [[Alice in Chains]], pochodzący z opublikowanego w sierpniu 1990 roku nakładem [[Wydawnictwo muzyczne|wytwórni]] [[Columbia Records|Columbia]] debiutanckiego [[Album studyjny|albumu studyjnego]] ''[[Facelift]]''. Czas trwania [[Utwór muzyczny|utworu]] wynosi 4 minuty i 46 sekund. Autorem tekstu jest [[Layne Staley]], muzykę skomponował [[Jerry Cantrell]]. Początkowo ''Man in the Box'' wzbudził negatywne odczucia wśród przedstawicieli wytwórni Columbia, którzy opowiadali się za pominięciem kompozycji. Komercyjny sukces singla, opisywanego jako przełomowy w karierze zespołu, sprawił, że ''Facelift'' uplasował się na 42. pozycji zestawienia [[Billboard 200]], przechodząc tym samym do historii jako pierwszy album wywodzący się z nurtu [[Grunge|grunge’owego]], który dotarł do czołowej 50. wspomnianego notowania opracowywanego przez tygodnik ''[[Billboard (tygodnik)|Billboard]]''. [[Teledysk]] uzyskał regularną rotację w stacji [[MTV]], utrzymując się na liście przez okres 16 tygodni, co pozwoliło grupie na zyskanie ogólnokrajowego rozgłosu. W 1992 roku utwór został nominowany do [[Nagroda Grammy|nagrody Grammy]] w kategorii [[Nagroda Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance|Best Hard Rock Performance with Vocal]]. ''[[Man in the Box|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Ingemar Mayr]]''' (ur. [[30 listopada]] [[1975]] w [[Sint-Michielsgestel]]) – [[Austria|austriacki]] i [[Holandia|holenderski]] [[Skoki narciarskie|skoczek narciarski]], srebrny [[Medaliści mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich|medalista mistrzostw świata juniorów]] w 1993 roku w konkursie drużynowym. Od 1993 roku startował w niższej kadrze Austrii w skokach narciarskich. Z uwagi na brak perspektyw na występy w barwach austriackich, w grudniu 2000 roku przyjął holenderskie obywatelstwo. Jest pierwszym w historii reprezentantem Holandii, który zdobył punkty do klasyfikacji [[Puchar Świata w skokach narciarskich|Pucharu Świata w skokach narciarskich]]. Trzykrotny zwycięzca zawodów [[Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich|Pucharu Kontynentalnego]]. Były rekordzista skoczni Franz-Haslberger-Schanze w [[Reit im Winkl]]. Uczestnik [[Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym|mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym]] w 2001 i 2003 roku. Reprezentant SK St. Johann in Tirol i Skiclub Kirchberg. W międzynarodowych zawodach w skokach narciarskich startował do 2003, po czym z uwagi na brak satysfakcjonujących rezultatów, postanowił zakończyć sportową karierę. ''[[Ingemar Mayr|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 02:10, 1 lut 2021
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Charles de Gaulle – współczesny francuski lotniskowiec o napędzie atomowym, pozostający w służbie od 2000 roku, okręt flagowy francuskiej marynarki wojennej (Marine nationale). Okręt zbudowano we Francji, w państwowej stoczni DCN w Breście. Zwodowany w maju 1994 roku, jest jedynym nieamerykańskim atomowym lotniskowcem powstałym na świecie. Stanowi jedyny okręt swojego typu i jedyny francuski lotniskowiec w służbie. Przenosi do 40 samolotów i śmigłowców, a jego główne uzbrojenie stanowią myśliwce wielozadaniowe Rafale M, startujące przy pomocy katapulty. Sam lotniskowiec jest uzbrojony w pociski przeciwlotnicze bliskiego i średniego zasięgu Aster 15 i Mistral. Okręt ma wyporność pełną 40 600 ton, długość 261,5 m i szerokość 64,4 m. Gotowość bojową uzyskał w 2001 roku i od tego czasu brał wielokrotnie udział w działaniach bojowych nad Afganistanem oraz przeciwko Państwu Islamskiemu. Czytaj więcej…
Jutro
Ametyszczak – gatunek małego ptaka z rodziny szpakowatych. W trzech podgatunkach występuje na południowo-zachodnim Półwyspie Arabskim oraz w Afryce Subsaharyjskiej. Po raz pierwszy ametyszczak został określony nazwą naukową przez Pietera Boddaerta w 1783 roku. Ametyszczaki są jednymi z mniejszych przedstawicieli rodziny. Długość ciała wynosi od około 15 do 18 cm, a masa ciała wynosi 33–56 g. Ametyszczak to gatunek głównie owocożerny, choć zjada również owady. W żołądkach znajdowano również nasiona. W Południowej Afryce ametyszczak jest jednym z ważniejszych gatunków rozsiewających nasiona Phragmanthera dschallensis z rodziny gązewnikowatych, które ptaki zwracają po zjedzeniu. Na Półwyspie Arabskim obserwowano raz zbieranie nektaru z kwiatu aloesu przez nakłuwanie jego podstawy. Środowiskiem życia gatunku są otwarte zadrzewienia, również nadrzeczne. W Afryce Południowej występują zwłaszcza w miombo i lasach mieszanych. Ametyszczaki są monogamiczne. Istnieje jedno doniesienie o dwóch samcach pomagających samicy karmić młode, ale nie ma przesłanek wskazujących na regularne występowanie gniazdowania kooperatywnego. Czytaj więcej…
Pojutrze
Lotten von Kræmer (ur. 6 sierpnia 1828 w Sztokholmie, zm. 23 grudnia 1912 tamże) – szwedzka pisarka, poetka, filantropka oraz sufrażystka. Założycielka Towarzystwa Dziewięciu. Pochodziła z rodziny należącej do szlachty. W młodości odebrała najwyższej jakości wykształcenie dostępne w jej czasach dla kobiety. Poprzez głuchotę wywołaną przejściem w dzieciństwie szkarlatyny, pozostawała w izolacji od życia społecznego w Szwecji i skupiała się na tworzeniu własnej poezji i prozy. W późniejszej części swojego życia poświęciła się działalności filantropijnej oraz pracy na rzecz praw kobiet. W 1910 roku Kræmer napisała testament, w którym zapisała całość swojego majątku na ustanowienie organizacji literackiej, której misją byłoby wspieranie twórczości literackiej wśród szwedzkich artystów, eseistów i pisarzy. Organizacja została powołana do życia jako odpowiedź na działania Akademii Szwedzkiej, której Kræmer zarzucała niewystarczający poziom wsparcia dla szwedzkich twórców. Towarzystwo od swojego ustanowienia znajduje się w kamienicy przy ulicy Villagatan w Sztokholmie. Według zasad ustalonych przez Kræmer w testamencie, Towarzystwo miało składać się z dziewięciu członków. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Barbara Ślizowska (ur. 4 lutego 1935 w Krakowie) – polska gimnastyczka sportowa, trenerka i sędzia sportowa, dwukrotna olimpijka, brązowa medalistka XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku w ćwiczeniach drużynowych z przyborem. Debiutowała jako gimnastyczka w sekcji Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków, a w połowie lat 50. XX wieku przeniosła się do klubu WKS Wawel. Drużynowo, indywidualnie i na poszczególnych przyrządach zdobyła na mistrzostwach Polski juniorek łącznie 103 medale, a na mistrzostwach Polski seniorek 54 medale, w tym 21 złotych. Ośmiokrotnie zwyciężała z drużyną w klasyfikacji Pucharu Polski dla najlepszej sekcji gimnastycznej roku, a pięciokrotnie zdobywała drugie miejsce. Do jej największych międzynarodowych sukcesów, oprócz brązowego medalu olimpijskiego, należą dwa srebrne medale z V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w wieloboju drużynowym oraz drużynowych ćwiczeniach z przyborem. W listopadzie 1958 roku zakończyła swoją karierę sportową, zostając trenerem, sędzią oraz działaczem sportowym. Jest jedyną Polką wyróżnioną honorowym dyplomem Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej. Czytaj więcej…
Za 4 dni
ORP Pelikan – polski trałowiec bazowy z okresu zimnej wojny, jeden z serii dwunastu okrętów proj. 206F. Jednostka mierzyła 58,2 metra długości, 7,97 metra szerokości i miała zanurzenie 2,14 metra, a jej wyporność pełna wynosiła 470 ton. Uzbrojona była w trzy podwójne zestawy działek automatycznych 2M-3M kal. 25 mm i bomby głębinowe, a ponadto była przystosowana do przewozu i stawiania min morskich. Okręt został zwodowany w październiku 1965 roku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go w czerwcu 1966 roku. Intensywnie eksploatowana jednostka, oznaczona numerem burtowym 619, cały okres służby spędziła w 13. Dywizjonie Trałowców 9. Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu. Okręt został skreślony z listy floty po ponad 27-letnim czasie użytkowania w grudniu 1993 roku. Czytaj więcej…
Za 5 dni
Maroko na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – występ jednoosobowej reprezentacji Maroka na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku. W składzie znalazł się niespełna 33-letni narciarz alpejski Samir Azzimani, mieszkający na co dzień we Francji. Dla zawodnika, który bez powodzenia starał się również o kwalifikację olimpijską na igrzyska w Salt Lake City oraz igrzyska w Turynie, występ w Vancouver był debiutem olimpijskim. W Vancouver zaprezentował się w dwóch konkurencjach – zajął 44. miejsce w slalomie oraz 74. w slalomie gigancie. Pełnił również rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia. Podczas ceremonii zamknięcia funkcję tę sprawował Abdenbi Lerhenane. Był to piąty start reprezentacji Maroka na zimowych igrzyskach olimpijskich. Maroko po raz pierwszy od 1992 roku wystawiło reprezentację na zimowe igrzyska olimpijskie. Czytaj więcej…
Za 6 dni
_(US-1990).jpg)
Man in the Box – drugi singel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, pochodzący z opublikowanego w sierpniu 1990 roku nakładem wytwórni Columbia debiutanckiego albumu studyjnego Facelift. Czas trwania utworu wynosi 4 minuty i 46 sekund. Autorem tekstu jest Layne Staley, muzykę skomponował Jerry Cantrell. Początkowo Man in the Box wzbudził negatywne odczucia wśród przedstawicieli wytwórni Columbia, którzy opowiadali się za pominięciem kompozycji. Komercyjny sukces singla, opisywanego jako przełomowy w karierze zespołu, sprawił, że Facelift uplasował się na 42. pozycji zestawienia Billboard 200, przechodząc tym samym do historii jako pierwszy album wywodzący się z nurtu grunge’owego, który dotarł do czołowej 50. wspomnianego notowania opracowywanego przez tygodnik Billboard. Teledysk uzyskał regularną rotację w stacji MTV, utrzymując się na liście przez okres 16 tygodni, co pozwoliło grupie na zyskanie ogólnokrajowego rozgłosu. W 1992 roku utwór został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance with Vocal. Czytaj więcej…