Adam Miłobędzki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołanie szablonu {{ludzie nauki}}
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
{{Biogram infobox
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Adam Miłobędzki
|imię i nazwisko = Adam Miłobędzki
|imię i nazwisko org = Jerzy Adam Miłobędzk
|imię i nazwisko org = Jerzy Adam Miłobędzki
|grafika = Jerzy Adam Miłobędzki.jpg
|grafika = Jerzy Adam Miłobędzki.jpg
|opis grafiki = Adam Miłobędzki
|opis grafiki = Adam Miłobędzki
Linia 7: Linia 7:
|data urodzenia = 17 lipca 1924
|data urodzenia = 17 lipca 1924
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|data śmierci = 6 grudnia 2003
|data śmierci = 6 grudnia 2003
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|miejsce spoczynku =
|miejsce spoczynku =
|zawód = historyk sztuki
|zawód = historyk sztuki
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|commons = Adam Miłobędzki
|commons = Adam Miłobędzki

Wersja z 11:34, 6 mar 2020

Adam Miłobędzki
Jerzy Adam Miłobędzki
{{{alt grafiki}}}
Adam Miłobędzki
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1924
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2003
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk sztuki

Adam Miłobędzki, właściwie Jerzy Adam Miłobędzki (ur. 17 lipca 1924 w Warszawie, zm. 6 grudnia 2003 tamże) – polski historyk architektury i sztuki, architekt, profesor nauk technicznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca innych uczelni, członek m.in. Polskiej Akademii Umiejętności, PAN, Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Stowarzyszenia Architektów Polskich.

Życiorys

Urodził się w rodzinie inteligenckiej; jego ojciec, Tadeusz Benon Miłobędzki, był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Politechniki Warszawskiej, rektorem SGGW. Matka Adama, Zofia z Perkowskich była polonistką. Jego przodkiem był gen. Michał Pełczyński.

Uczęszczał do Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, a maturę zdał na tajnych kompletach w roku 1942. Studia architektoniczne rozpoczęte w czasie wojny na Politechnice Warszawskiej, kontynuował w na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1945-1947, a ukończył w 1949 na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Jeszcze w czasie studiów był asystentem prof. Bohdana Guerquina w Krakowie, a potem prof. Romualda Gutta. Wówczas zdecydował się rozwijać swoje zainteresowania historyczne. Pracę doktorską pt. Dach polski łamany przygotował pod kierownictwem prof. Jana Zachwatowicza w 1952. Nominację na docenta otrzymał w 1955, profesurę tytularną uzyskał w 1974[1].

Adam Miłobędzki

Początkowo związany był zawodowo z Zakładem Architektury Polskiej na Wydziale Architektury PW (od 1947), a następnie, od 1971 aż do przejścia na emeryturę, z Instytutem Historii Sztuki UW. Był również nauczycielem akademickim Wydziału Historycznego Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[1].

Wykładał także za granicą, w Stanach Zjednoczonych (University od Washington, 1980), Wielkiej Brytanii (Courtauld Institute, Victoria University w Manchester, 1984 oraz University of East Anglia, 1985 i Kent State University, 1985/1986) i Szwecji (Uniwersytet w Sztokholmie, 1969 r.).

Udzielał się w międzynarodowych organizacjach działających na rzecz ochrony zabytków. Adam Miłobędzki był członkiem honorowym wielu towarzystw naukowych w Polsce i za granicą: Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Stowarzyszenia Architektów Polskich, Polskiego Komitetu Narodowego International Council on Monuments and Sites, Comité International de l'Histoire de l'Art, Society Antiquarians w Londynie oraz był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, Komitetu Nauk o Sztuce przy I Wydziale PAN, Komitetu Architektury i Urbanistyki przy IV Wydziale PAN i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[2].

Wypromował ponad 50 magistrów oraz 8 doktorów (m.in. Marta Leśniakowska, Zbigniew Bania, Maria Brykowska, Izabella Galicka).

Był dwukrotnie żonaty: z Joanną z Kąkolewskich oraz z Elżbietą z Gieysztorów. Miał dwie córki i syna: Macieja Miłobędzkiego, także architekta, partnera w biurze JEMS Architekci[3].

Grób Adama i Tadeusza Miłobędzkich na Cmentarzu Powązkowskim

Zmarł 6 grudnia 2003 roku w warszawskim Szpitalu Bielańskim. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 28-6-21)[4].

Publikacje

Pozostawił po sobie ok. 140 publikacji; m.in. książki:

  • Zarys dziejów architektury w Polsce (pierwsze wydanie 1963)
  • Atlas zabytków architektury w Polsce (1967) (razem z prof. Jerzym Łozińskim)
  • Architektura polska XVII wieku, PWN 1980, ISBN 830101363X

Zobacz też

 Wykaz literatury uzupełniającej: Adam Miłobędzki.

Przypisy

  1. a b Prof. Jerzy Adam Miłobędzki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-01-15].[martwy link]
  2. Maria Brykowska, Jerzy Adam Miłobędzki (1924-2003), „Wiadomości konserwatorskie”, 15/2004.
  3. JEMS 2011. Architektura / Architecture (opis książki). Polish Photobook. [dostęp 2016-02-27].
  4. Tadeusz Miłobędzki. cmentarze.um.warszawa.pl. [dostęp 2020-01-19].

Bibliografia

  • Marta Leśniakowska, Jerzy Adam Miłobędzki, w: Monumenta Universitatis Varsoviensis. Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego, Wyd. UW: Warszawa 2015 t. 2, s. 268-289.
  • Marta Leśniakowska, Adam Jerzy Miłobędzki (1924-2003) i jego historia architektury, „Biuletyn Historii Sztuki”, 2003 nr 3-4 s. 589-610 
  • Magdalena Bajer: Pozytywiści, konserwatyści.... forumakad.pl, kwiecień 1999. [dostęp 2014-02-07].
  • Jarosław Krawczyk: Prof. Adam Miłobędzki (1924–2003). mowiawieki.pl. [dostęp 2014-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-31)].
  • Maria Brykowska, Jerzy Adam Miłobędzki (1924-2003), "Wiadomości konserwatorskie" 15/2004, s. 138-141. [dostęp 2016-02-28]