Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Gimnazjum i Liceum
im. Stefana Batorego
Ilustracja
Typ szkoły gimnazjum i liceum
Patron szkoły Stefan Batory
Państwo  Polska
Miejscowość Warszawa
Data założenia 1 września 1918
Liczba uczniów 774
Dyrektor Barbara Kordas
Wicedyrektorzy Joanna Szcześniak
Michał Malarski
Krzysztof Ściechowski
Adres ul. Myśliwiecka 6
00-459 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa lokalizacyjna Warszawy
Gimnazjum i Liceumim. Stefana Batorego
Gimnazjum i Liceum
im. Stefana Batorego
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa lokalizacyjna województwa mazowieckiego
Gimnazjum i Liceumim. Stefana Batorego
Gimnazjum i Liceum
im. Stefana Batorego
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Gimnazjum i Liceumim. Stefana Batorego
Gimnazjum i Liceum
im. Stefana Batorego
Ziemia52°13′22″N 21°02′04″E/52,222778 21,034444
Strona internetowa
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Gmach szkoły w 1927
Tablica pamiątkowa przy wejściu
Korytarz na parterze gmachu

Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie – gimnazjum i liceum ogólnokształcące w Warszawie.

Historia szkoły[edytuj]

Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie zostało założone 1 września 1918 jako państwowe Królewsko-Polskie Gimnazjum im. Stefana Batorego przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Antoniego Ponikowskiego, przy istotnym wkładzie prof. Tadeusza Łopuszańskiego.

28 września 1918 poświęcony został uroczyście pierwszy gmach szkolny przy ul. Kapucyńskiej 21 (nr hip. 494h) w Warszawie. Pierwszym dyrektorem szkoły został pedagog Zdzisław Rudzki, rekomendowany przez ministra Ponikowskiego. Warunki lokalowe nie pozwalały na efektywne prowadzenie wielu zajęć, np. nauk matematyczno-przyrodniczych, dlatego też, już w 1922 rozpoczęto budowę nowego, znacznie większego gmachu przy ul. Myśliwieckiej 6. Projektantem obiektu był architekt prof. Tadeusz Tołwiński. Przez cztery lata po rozpoczęciu nauki w nowym budynku (15 września 1924), porządkowano i zagospodarowywano teren wokół niego (stworzono m.in. ogród botaniczny). W tym samym czasie laboratoria szkoły zostały wyposażone w bardzo nowoczesny, jak na tamte czasy, sprzęt. Unikatowe było obserwatorium astronomiczne, umieszczone w wieżyczce w północnym skrzydle budynku (obecnie zamknięte). W podziemiach szkoły znajdował się również dostępny dla uczniów basen, przez wiele lat pozostający jedyną w Polsce wewnętrzną pływalnią szkoły średniej.

W roku szkolnym 1930/1931 w szkole uczyło się 343 uczniów[1].

Placówka od samego początku wyróżniała się także doskonałym gronem nauczycielskim. Wśród wielu pedagogów należy wymienić m.in. Stanisława Młodożeńca (język polski), Stanisława Arnolda (historia), Stanisława Malca (fizyka), Gustawa Wuttke (geografia), czy Adama Zieleńczyka (filozofia). Wysoki poziom szkoły pomagali utrzymać jej dyrektorzy: Zdzisław Rudzki, Wiktor Ambroziewicz czy Mieczysław Radwański.

27 września 1933, w czterechsetlecie urodzin Stefana Batorego, na dziedzińcu szkoły odsłonięto jego pomnik. Zniszczony w czasie wojny monument został odbudowany dzięki staraniom Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum Batorego[2].

We wrześniu 1939 w gmachu szkoły umieszczono rannych i chorych, tworząc tymczasową filię pobliskiego Szpitala Ujazdowskiego[3].

Szkoła działała także w czasie drugiej wojny światowej, organizując tajne komplety. W budynku szkoły działała zaś niemiecka szkoła podstawowa Deutsche Schule (1939/1940) oraz średnia Deutsche Oberschule (1940/1945). Deutsche Schule była pierwsza szkołą niemiecką w okupowanej Warszawie, otworzył ją osobiście gubernator Hans Frank[4].

Po wojnie, ówczesne władze zmieniły szkole nazwę na Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, nadały numer drugi i status szkoły koedukacyjnej. Zajęcia odbywały się w przedwojennym budynku szkoły, pomimo zniszczenia jego frontowej części.

W 1952 szkole zmieniono nazwę na X Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Licealnego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i przeniesiona ją do innego gmachu (ul. Czerniakowska 128). Budynek przy ul. Myśliwieckiej 6 został siedzibą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie.

W 1958 szkoła powróciła do gmachu na ul. Myśliwieckiej i do poprzedniej nazwy szkoły, oficjalnie brzmiącej II Liceum im. Stefana Batorego.

W stanie wojennym, w lutym 1982 r. uczniowie szkoły zasłynęli ze zorganizowania protestu oficjalnie potępiającego pacyfikację strajku w kopalni „Wujek”. Trzynastego każdego miesiąca uczniowie przychodzili ubrani na czarno i na dużych przerwach milczeli. W 1982 ówczesna dyrektor szkoły Teresa Garncarzyk wezwała do szkoły funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, którzy na oczach kolegów wyprowadzili ucznia Piotra Cichockiego. Wraz z nim zatrzymano również jego koleżankę Ewę Bogaczyk. Cichocki był następnie sądzony za dystrybucję ulotek „Solidarności”. W sądzie bronił go adwokat Edward Wende, któremu udało się doprowadzić do uniewinnienia chłopca pomimo obciążających zeznań składanych przez dyrektorkę Liceum[5].

W 1996 roku podczas wizyty w Polsce, szkołę odwiedziła królowa Elżbieta II.

W 1997 roku podczas wizyty w Polsce, szkołę odwiedził Michael Jackson.

W 1999 roku wraz ze zmianą ustroju szkolnego przy Liceum im. Stefana Batorego utworzono gimnazjum (Gimnazjum Nr 33 im. Stefana Batorego). Obie szkoły nazwano wtedy Zespół Szkół Nr 6 Gminy Centrum m.st. Warszawy. W 2004 miasto zmieniło nazwę zespołu na Zespół Szkół Nr 66 m.st. Warszawy. Mimo istnienia tych nazw zazwyczaj używana jest przedwojenna nazwa szkoły – Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego.

W 2005 roku powstał chór szkolny „Batory” , który regularnie występuje na wszystkich ważnych uroczystościach szkolnych i daje koncerty okolicznościowe w szkole. Dyrektorem artystycznym jest Jerzy Antepowicz, W latach 2006-2009 dyrygentem chóru był Sławomir Leszczyński.

Od 2005 realizowany jest w szkole w jednej z klas program IB, początkowo pod nadzorem Ewy Dąbrowskiej a następnie Joanny Szcześniak. W roku szkolnym 2011/2012 wicedyrektorem – koordynatorem programu IB był Michał Lis, lecz w roku szkolnym 2012/2013 na stanowisko koordynatora programu IB wróciła pani Szcześniak.

W 2006 roku kolejna zmiana nazwy szkół: Gimnazjum Nr 33 im. Stefana Batorego z oddziałami dwujęzycznymi oraz II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego z oddziałami dwujęzycznymi. Nazwa Zespołu Szkół nie uległa zmianie.

W 2006 roku miała również miejsce I edycja Unikatowego Festiwalu Offowego, dziś jednej z największych imprez tego typu w Warszawie.

W dniach 17-19 października 2008 odbyły się uroczystości 90-lecia powstania szkoły i 475. rocznicy urodzin patrona szkoły, króla Stefana Batorego. W obchodach brała udział prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

W 2009 roku odbyła się I edycja Warsaw Model United Nations, symulowanych obrad ONZ dla uczniów szkół średnich.

Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego wydało książkę o historii i obyczajach szkoły. Jej tytuł – „Pochodem idziemy...” nawiązuje do jej hymnu stworzonego przy współpracy ucznia, przyszłego kompozytora światowej sławy, Witolda Lutosławskiego, który napisał muzykę, oraz nauczyciela-poety – Stanisława Młodożeńca (słowa). Opowiada o absolwentach przedwojennych (Baczyński, bohaterowie „Kamieni na szaniec” i inni), a także tych powojennych.

Z okazji 90-lecia szkoły został wydany „Przewodnik po Gimnazjum i Liceum imienia Stefana Batorego w Warszawie”, który oprócz historii, opisuje aktualne wydarzenia dziejące się w Batorym.

Dyrektorzy szkoły[edytuj]

Dziedziniec wewnętrzny szkoły – tzw. patio

Nauczyciele[edytuj]

Absolwenci i uczniowie[edytuj]

Absolwenci[edytuj]

  • matura 1922
    • Jan Mosdorf, prezes przedwojennej Młodzieży Wszechpolskiej, więzień Oświęcimia

Uczniowie[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Lech Królikowski: Szkolnictwo dawnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m. st. Warszawy, 2008, s. 627. ISBN 978-83-88477-81-2.
  2. ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 89. ISBN 83-88973-59-2.
  3. ↑ Stanisław Bayer: Służba zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, s. 18. ISBN 83-11-07170-5.
  4. ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 370. ISBN 978-83-07-03239-9.
  5. ↑ Andrzej Dobosz: Żal po Edwardzie Wende (pol.). 2002-06-09. [dostęp 2002-06-09].

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gimnazjum_i_Liceum_im._Stefana_Batorego_w_Warszawie&oldid=50136845”