Stanisław Kostka Łukomski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot usuwa zbędny szablon {{stub}}; zmiany kosmetyczne |
m Usunięto kategorię "Ofiary wypadków drogowych"; Dodano kategorię "Polskie ofiary wypadków drogowych" za pomocą HotCat |
||
Linia 64: | Linia 64: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1874]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1874]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1948]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1948]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Polskie ofiary wypadków drogowych]] |
Wersja z 16:00, 14 wrz 2011
Data i miejsce urodzenia |
21 października 1874 |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku | |
biskup diecezjalny łomżyński | |
Okres sprawowania |
1926–1948 |
sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | |
Okres sprawowania |
1926–1946 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
24 lutego 1898 |
Nominacja biskupia |
8 marca 1920 |
Sakra biskupia |
23 maja 1920 |
Stanisław Kostka Łukomski (ur. 21 października 1874 w Borku, zm. 28 października 1948) – polski duchowny katolicki, biskup łomżyński w latach 1926–1948, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1926–1948.
Życiorys
Urodził się we wsi Borek, w parafii Sadki, w archidiecezji gnieźnieńskiej. 24 lutego 1898 został wyświęcony na kapłana. 8 marca 1920 został mianowany biskupem pomocniczym gnieźnieńskim i poznańskim (ze stolicą tytularną Sicca Veneria). Po śmierci kardynała Edmunda Dalbora w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako wikariusz kapitulny. 24 czerwca 1926 został biskupem diecezjalnym łomżyńskim. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946. Sympatyzował z endecją, był zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Był znany ze swoich skrajnie prawicowych poglądów. W 1948, jako nieprzejednany przeciwnik władz komunistycznych, był najpoważniejszym kandydatem na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, opróżniony po śmierci Augusta Hlonda.
28 października 1948 Łukomski zginął w wypadku samochodowym, którego niejasne okoliczności każą podejrzewać intencjonalne działanie Urzędu Bezpieczeństwa[1]. Został pochowany w katedrze łomżyńskiej.
- ↑ Krzysztof Sychowicz. Przeciwnicy władzy ludowej. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. nr 12 (59), s. 60-69, grudzień 2005. ISSN 1641-9561.
Linki zewnętrzne
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-10-21].