Piotr Libera
.jpg) Piotr Libera (2019) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Biskup diecezjalny płocki | |||
| Okres sprawowania |
2007–2022 | ||
| Biskup pomocniczy katowicki | |||
| Okres sprawowania |
1997–2007 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
15 kwietnia 1976 | ||
| Nominacja biskupia |
23 listopada 1996 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 1997 | ||
| Data konsekracji |
6 stycznia 1997 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Watykan | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Piotr Libera (ur. 20 marca 1951 w Szopienicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor literatury klasycznej i starochrześcijańskiej, biskup pomocniczy katowicki w latach 1997–2007, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1998–2007, biskup diecezjalny płocki w latach 2007–2022, od 2022 biskup senior diecezji płockiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 20 marca 1951 w Szopienicach[1]. Egzamin dojrzałości złożył w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Długosza w Katowicach. W latach 1969–1976 odbył studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie[2]. Studia był zmuszony przerwać na czas służby wojskowej, którą odbył w latach 1970–1972 w jednostce kleryckiej w Batalionie Ratownictwa Terenowego w Bartoszycach[3]. Uzyskał stopień wojskowy kapitana[4]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 15 kwietnia 1976 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach biskup diecezjalny katowicki Herbert Bednorz[5][3]. Studia kontynuował w zakresie teologii pastoralnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[2]. W latach 1980–1986 odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie, które ukończył z doktoratem z literatury klasycznej i starochrześcijańskiej[3].
W latach 1976–1979 pracował jako wikariusz w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej[6]. W latach 1979–1980 pełnił funkcję prefekta w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Od 1986 do 1989 prowadził wykłady z patrologii i lektorat języka łacińskiego w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. W 1989 został sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce arcybiskupa Józefa Kowalczyka[3].
23 listopada 1996 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji katowickiej ze stolicą tytularną Centuria[3]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1997 w bazylice św. Piotra w Rzymie[5]. Udzielił mu ich Jan Paweł II w asyście arcybiskupa Giovanniego Battisty Re, substytuta ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, oraz arcybiskupa Myrosława Marusyna, sekretarza Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Deus caritas est” (Bóg jest miłością)[7], w 2011 zmienił ją na „Jesu, in Te confido – Deus Caritas est” (Jezu, ufam Tobie – Bóg jest Miłością)[8].
2 maja 2007 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej[9][10]. 31 maja 2007 kanonicznie przejął diecezję i odbył ingres do katedry płockiej[11]. W diecezji płockiej zainicjował obchody Światowego Dnia Młodzieży, odbywające się corocznie w Niedzielę Palmową. Ustanowił diecezjalny zespół historyczny z zadaniem kwerendy materiałów Instytutu Pamięci Narodowej. Zajął się również rozwiązaniem sprawy duchownych, wobec których sformułowano zarzuty natury moralnej. W 2012 otworzył 43. synod diecezjalny[12]. W 2019 papież Franciszek zezwolił, aby okres od 1 lipca do 31 grudnia 2019 spędził poza diecezją płocką na modlitwie i odpoczynku. Jednocześnie administratorem apostolskim sede plena diecezji na ten czas mianował metropolitę warszawskiego, kardynała Kazimierza Nycza[13]. 4 czerwca 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa płockiego, złożoną z powodów zdrowotnych[14][15].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1998–2007 pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji[12]. Z urzędu wchodził w skład Rady Stałej[2]. Został członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej[7]. Wszedł w skład Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także objął funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Wspólnego Dziedzictwa Kultury KKK[16]. Należał do komitetu organizującego podróż apostolską Jana Pawła II do Polski w 1999. Brał udział w przygotowaniach obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000 roku[7]. Był głównym organizatorem ze strony kościelnej podróży apostolskiej Benedykta XVI do Polski w 2006[3]. W trakcie pielgrzymki pełnił rolę lektora papieskich przemówień[4].
W 2016 konsekrował biskupa pomocniczego płockiego Mirosława Milewskiego. W 2005 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gdańskiego Ryszarda Kasyny[1].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 2010: Wierność. Słowo z Ars
- 2012: Słowa jak kromki chleba
- 2015: Mocarze Krzyża Świętego
- 2018: Św. Stanisław Kostka na kartach poezji
- 2020: Słowo ze Srebrnej Góry
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Piotr Libera. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).
- ↑ a b c Bp Piotr Libera ordynariuszem płockim. episkopat.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b c d e f Nota biograficzna Piotra Libery na stronie diecezji płockiej. diecezjaplocka.pl (arch.). [dostęp 2014-09-23].
- ↑ a b Bp Piotr Libera – aktywność, dyplomacja i medytacja (sylwetka). ekai.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2018-12-25].
- ↑ a b Bp Piotr Libera obchodził 15. rocznicę sakry biskupiej. ekai.pl (arch.), 2012-01-06. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Poprzedni księża wikarzy. jch-godula.katowice.opoka.org.pl. [dostęp 2018-12-25].
- ↑ a b c Bp Piotr Libera nowym biskupem płockim (aktual.). ekai.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ List Pasterski biskupa Piotra Libery z okazji 80. rocznicy objawień św. Siostry Faustyny, beatyfikacji Jana Pawła II oraz 20. rocznicy jego pielgrzymki do Płocka. diecezjaplocka.pl, 2011-02-14. [dostęp 2014-04-04].
- ↑ Nomina del Vescovo di Płock (Polonia). press.vatican.va, 2007-05-02. [dostęp 2014-04-04]. (wł.).
- ↑ Bp Piotr Libera ordynariuszem płockim. episkopat.pl (arch.), 2007-05-02. [dostęp 2014-05-11].
- ↑ Bp Piotr Libera odbył ingres do katedry płockiej. ekai.pl (arch.), 2007-05-31. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ a b Płock: bp Piotr Libera obchodził 16. rocznicę sakry biskupiej. ekai.pl (arch.), 2013-01-06. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Kard. Nycz administratorem apostolskim diecezji płockiej. ekai.pl, 2019-05-29. [dostęp 2019-05-30].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Płock (Polonia). press.vatican.va, 2022-06-04. [dostęp 2022-06-04]. (wł.).
- ↑ Płock: Bp Piotr Libera przechodzi na emeryturę. Bp Wiesław Śmigiel – administratorem apostolskim „sede vacante”. nuncjatura.pl, 2022-06-04. [dostęp 2022-06-04].
- ↑ Piotr Libera na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2017-02-02].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Libera na stronie diecezji płockiej [dostęp 2022-06-04]
- Piotr Libera na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2017-02-02]
- Piotr Libera w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-22]