Władysław Frasyniuk

Władysław Frasyniuk

Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1954 Wrocław
Przewodniczący Unii Wolności
Okres	od 14 października 2001 do 7 maja 2005
Przynależność polityczna	Unia Wolności
Poprzednik	Bronisław Geremek
Przewodniczący Partii Demokratycznej
Okres	od 7 maja 2005 do 4 marca 2006
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Następca	Janusz Onyszkiewicz
Odznaczenia

Prezydent Lech Kaczyński wręcza Władysławowi Frasyniukowi Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski w 26. rocznicę sierpnia 1980 (2006)

Władysław Frasyniuk na demonstracji KOD we Wrocławiu (2015)

Władysław Frasyniuk z Leszkiem Balcerowiczem

Władysław Frasyniuk (ur. 25 listopada 1954 we Wrocławiu) – polski polityk, przedsiębiorca, działacz opozycji w PRL, były przewodniczący Unii Wolności i Partii Demokratycznej, poseł na Sejm I, II i III kadencji.

Życiorys

W 1974 ukończył Technikum Samochodowe we Wrocławiu, do 1980 pracował jako kierowca w przedsiębiorstwach transportowych. Od 1993 jest udziałowcem FF Fracht Sp. z o.o., zajmującej się spedycją, logistyką i transportem.

Działalność związkowa i opozycyjna

W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Od czerwca do października 1981 był członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej, następnie do grudnia zasiadał w Komisji Krajowej związku. 30 czerwca 1981 został przewodniczącym zarządu Regionu Dolny Śląsk. 13 grudnia 1981 uniknął zatrzymania w sopockim Grand Hotelu. W latach 1981–1982 kierował niejawnym Regionalnym Komitetem Strajkowym Dolny Śląsk. W 1982 i ponownie od 1986 do 1987 wchodził w skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. W latach 1982–1986 był więziony z krótkimi przerwami za działalność opozycyjną, został zwolniony na mocy amnestii.

W latach 1987–1990 przewodniczył Regionalnej Komisji Wykonawczej, do 1989 był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej, następnie przez rok należał do prezydium związku. W 1989 brał udział w plenarnych rozmowach Okrągłego Stołu. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Nie kandydował do Sejmu kontraktowego.

Działalność polityczna

Na początku lat 90. zasiadał w radzie miasta Wrocławia. W latach 1991–2001 z ramienia UD i UW przez trzy kadencje sprawował mandat poselski. W I kadencji należał do Komisji Systemu Gospodarczego i Przemysłu, w II był członkiem Komisji Przekształceń Własnościowych, w III kadencji pracował jako wiceprzewodniczący Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich oraz członek Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. W 2001 ubiegał się o reelekcję, jednak UW nie uzyskała mandatów w Sejmie. Bezskutecznie kandydował także w wyborach uzupełniających do Senatu w 2004 (zajął 3. miejsce na 10 kandydatów) i w parlamentarnych ponownie do Sejmu w 2005.

Był współzałożycielem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, w którym objął stanowisko przewodniczącego. W 1991 przystąpił do Unii Demokratycznej, przez dwa lata był jej wiceprzewodniczącym. W 1994 został członkiem Unii Wolności, w 1999 objął funkcję przewodniczącego dolnośląskich struktur wojewódzkich. Od 2001 do 2005 był przewodniczącym Unii Wolności. W 2005 został jednym z inicjatorów i liderów (razem z Jerzym Hausnerem i Tadeuszem Mazowieckim) przekształcenia UW w Partię Demokratyczną. Kierował tym ugrupowaniem do 4 marca 2006. W grudniu 2009 odszedł z PD. W wyborach prezydenckich w 2010 popierał Andrzeja Olechowskiego.

Działalność społeczna

• 1993 – członek Rady Fundatorów Międzynarodowej Fundacji „Wratislavia Cantans”
• 1993 – prezes Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci
• 1998 – prezes sekcji bokserskiej Klubu Sportowego Gwardia Wrocław

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

• 2006 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 28 sierpnia, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej), którym został udekorowany 1 września tego samego roku w czasie uroczystości 26. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych w Gdańsku
• 1990 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego z 11 listopada)
• 2016 – Kawaler Legii Honorowej

Nagrody i wyróżnienia

• 1995 – indywidualna nagroda „Wielka Wrocławska”
• 1996 – nagroda Towarzystwa Polsko-Indyjskiego w Delhi
• 2011 – tytuł honorowego obywatela Wrocławia
• 2013 - Nagroda Konfederacji Lewiatan im. Andrzeja Wierzbickiego dla przedsiębiorców, nadających styl polskiej przedsiębiorczości, kontynuując jej najlepsze tradycje. Nagroda przyznawana jest osobie, która tworzy nie tylko dobrą, sprawnie zarządzaną firmę, ale odczuwa też potrzebę współuczestniczenia w działaniach na rzecz środowiska przedsiębiorców, wspierania dobrych inicjatyw gospodarczych i społecznych, ma wizję rozwijania odpowiedzialnego biznesu
• 2014 – tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska

Bibliografia

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2016-05-12].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-05-12].