Jerzy Hausner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jerzy Hausner
ilustracja
Pełne imię i nazwisko Jerzy Krzysztof Hausner
Data i miejsce urodzenia 6 października 1949
Świnoujście
Minister gospodarki i pracy[1]
Okres od 7 stycznia 2003
do 31 marca 2005
Przynależność polityczna Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik Jacek Piechota[2]
Następca Jacek Piechota
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres od 16 czerwca 2003
do 31 marca 2005
Przynależność polityczna Sojusz Lewicy Demokratycznej
Minister pracy i polityki społecznej
Okres od 19 października 2001
do 7 stycznia 2003
Przynależność polityczna Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik Longin Komołowski
Następca Jacek Piechota
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Jerzy Hausner (drugi od lewej) w 2005

Jerzy Krzysztof Hausner (ur. 6 października 1949 w Świnoujściu) – polski polityk i ekonomista, profesor nauk ekonomicznych. W latach 2001–2005 poseł na Sejm IV kadencji oraz minister w rządach Leszka Millera i Marka Belki, w latach 2003–2005 wiceprezes Rady Ministrów, członek Rady Polityki Pieniężnej w kadencji 2010–2016.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego i Ireny[3]. Absolwent I Publicznego Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Opolu z 1967. Ukończył studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, następnie podjął pracę na tej uczelni. W 1980 uzyskał stopień doktora, w 1988 habilitował się na podstawie dorobku naukowego oraz pracy pt. Branżowe grupy nacisku w gospodarce socjalistycznej. W 1994 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w ekonomii politycznej oraz gospodarce i administracji publicznej. Jest autorem i współautorem ponad 300 publikacji naukowych, a także założycielem Katedry Gospodarki i Administracji Publicznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

Od 1965 do 1979 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej, a następnie Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Był także członkiem Socjalistycznego Związku Studentów Polskich.

Od 1970 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był sekretarzem Komitetu Krakowskiego PZPR. Był szefem doradców wicepremiera Grzegorza Kołodki w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, następnie pełnomocnikiem rządu ds. reformy zabezpieczenia społecznego i podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Pełnił też funkcję społecznego doradcy prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w ramach powołanego w 1996 zespołu doradców ekonomicznych.

W latach 2001–2005 sprawował mandat posła na Sejm IV kadencji, wybranego z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu krakowskim. W październiku 2001 wszedł w skład gabinetu Leszka Millera jako minister pracy i polityki społecznej. Po zmianach strukturalnych w administracji rządowej od stycznia 2003 był ministrem gospodarki, pracy i polityki społecznej, od czerwca tego samego roku także wicepremierem. Firmował swoim nazwiskiem plan rządu naprawy finansów publicznych (tzw. plan Hausnera), który w większości nie doczekał się realizacji. Zachował stanowiska wicepremiera i ministra gospodarki i pracy w rządach Marka Belki (od maja 2004). Krótko pełnił tam też obowiązki ministra zdrowia.

W lutym 2005 odszedł z Sojuszu Lewicy Demokratycznej i klubu parlamentarnego tej partii. Wraz z przewodniczącym Unii Wolności Władysławem Frasyniukiem i Tadeuszem Mazowieckim zaangażował się w utworzenie na bazie UW nowej formacji politycznej – Partii Demokratycznej. Z rządu odszedł 31 marca 2005. Na pierwszym kongresie PD objął stanowisko wiceprzewodniczącego partii, z jej listy bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w tym samym roku.

13 stycznia 2010 Senat (z rekomendacji senatorów Platformy Obywatelskiej) powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej[4]. Wszedł w skład Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[5].

Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego oraz Polskiego Komitetu ds. UNESCO, został też przewodniczącym rady Fundacji Gospodarki i Administracji Publicznej[6]. Twórca koncepcji Międzynarodowego Kongresu Ekonomii Wartości Open Eyes Economy Summit, a także przewodniczący jego rady programowej[6].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 1996, w uznaniu wybitnych zasług w służbie publicznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 2015 uhonorowany Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego[8].

Otrzymał Nagrodę Kisiela (2004), Nagrodę im. Władysława Grabskiego przyznaną przez Konfederację Lewiatan (2005)[9] oraz Nagrodę Naukową im. Mikołaja Kopernika (2020)[10].

Wyróżniony tytułem doktora honoris causa Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (2019)[11] i Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (2021)[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty (żona Maria), ma dwie córki (Katarzynę i Martę). Jest bratankiem Krzysztofa Hausnera, piłkarza Cracovii i reprezentanta Polski[13]. Jego przodkowie przybyli na ziemie polskie do wsi Tarnawiec w okolice Leżajska z południowych Niemiec w latach 80. XVIII wieku w ramach akcji osadniczej prowadzonej przez cesarza Austrii Józefa II[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do 2 maja 2004 minister gospodarki, pracy i polityki społecznej.
  2. ↑ Jako minister gospodarki.
  3. ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 2013-11-28].
  4. ↑ Uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 stycznia 2010 r. w sprawie powołania członków Rady Polityki Pieniężnej (M.P. z 2010 r. nr 4, poz. 23).
  5. ↑ Skład. kne.pan.pl. [dostęp 2015-10-31].
  6. ↑ a b Rada Programowa. oees.pl. [dostęp 2021-08-18].
  7. ↑ M.P. z 1997 r. nr 14, poz. 124.
  8. ↑ Sprawne państwo to sprawni samorządowcy – szef MAC podczas konferencji w Krakowie. mac.gov.pl, 23 września 2015. [dostęp 2015-11-12].
  9. ↑ Nagrody Lewiatana. konfederacjalewiatan.pl. [dostęp 2017-07-20].
  10. ↑ Nagroda im. Mikołaja Kopernika: Laureaci Nagrody: w 2020. pau.krakow.pl. [dostęp 2021-08-27].
  11. ↑ Prof. Jerzy Hausner doktorem honoris causa Szkoły Głównej Handlowej. naukawpolsce.pap.pl, 27 listopada 2019. [dostęp 2019-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-28)].
  12. ↑ Paweł Gzyl: Doktorat Honoris Causa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych dla prof. Jerzego Hausnera. gazetakrakowska.pl, 25 listopada 2021. [dostęp 2021-11-26].
  13. ↑ Stefan Szczepłek: Deyna. Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2012, s. 44. ISBN 978-83-933758-5-1.
  14. ↑ Dziś o udział w polityce nie zabiegam. „Zdanie”. Nr 3–4, s. 3, 2015. [dostęp 2019-12-17]. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Rząd Leszka Millera (2001–2004)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Leszek Miller 2002 (cropped).jpg

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Pierwszy rząd Marka Belki (2004)
W dniu zaprzysiężenia

Marek Belka 2004.jpg

Drugi rząd Marka Belki (2004–2005)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Marek Belka 2004.jpg

  • kursywa – ministrowie, którzy pełnili funkcję do końca istnienia rządu
Ministrowie gospodarki III Rzeczypospolitej
Minister gospodarki
Minister gospodarki, pracy i polityki społecznej
Minister gospodarki i pracy
  • Jerzy Hausner
  • Jacek Piechota
Minister gospodarki

Godło Polski

Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Laureaci Nagrody Naukowej im. Mikołaja Kopernika
1995
2000
2005
2010
2015
2020

Mikołaj Kopernik

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Hausner&oldid=65454532”