Stanisław Królak
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Królak (ur. 26 stycznia 1931 w Warszawie, zm. 31 maja 2009[1]) – polski kolarz szosowy, trener kolarski. Pierwszy polski zwycięzca Wyścigu Pokoju w 1956.
Syn Stanisława. W karierze sportowej reprezentował stołeczne kluby Sarmatę i Legię. W 1961 ukończył Studium Pomaturalne przy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Początkowo pracował jako instruktor i trener kolarski w klubach Gwardia, Legia, Polonia, Sarmata, Spójnia. W 1949 pierwszy raz wziął udział w zawodach kolarskich i wygrał wyścig o „Puchar Życia Warszawy”. W 1952 wystartował pierwszy raz w Wyścigu Pokoju. 15 maja 1956 na mecie w Pradze jako pierwszy Polak w historii wygrał ten wyścig (w jego trakcie triumfował w jednym etapie).
Inne osiągnięcia:
- Dwukrotny indywidualny mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1952 i 1955, wicemistrz z 1953, brązowy medalista z 1958.
- Czterokrotny drużynowy mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1950, 1953, 1954 i 1955.
- Indywidualny mistrz Polski w wyścigu górskim w 1952.
- Indywidualny mistrz Polski w wyścigu przełajowym w 1955.
- Dwukrotny drużynowy mistrz Polski na torze na 4000 m na dochodzenie w latach 1950 i 1954.
- Uczestnik mistrzostw świata w wyścigu szosowym w latach 1953, 1955 i 1958.
- Siedmiokrotny uczestnik Wyścigu Pokoju: 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1958 i 1961.
- Pięciokrotny uczestnik Wyścigu Dookoła Polski: 1953, 1955, 1956, 1958, 1960.
Po zakończeniu kariery sportowej prowadził w Warszawie przy ul. Marchlewskiego sklep rowerowy.
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zerzniu[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (1953, za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu)[5]
- Tytuł Sportowca 30-lecia PRL
- Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”
Odniesienia w kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]
Odniesienia do Stanisława Królaka pojawiły się w odcinku 9 pt. „Po obu stronach muru” serialu telewizyjnego Dom z 1982 w reżyserii Jana Łomnickiego. Najpierw został w nim wyemitowany fragment transmisji ze zwycięstwa w Wyścigu Pokoju 1956, a następnie główny bohater Andrzej Talar (Tomasz Borkowy) odwiedzając Ewę Szymosiuk (Halina Rowicka) wita ją słowami: Może wypijemy za zwycięstwo Królaka?
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmarł Stanisław Królak, onet.pl, 1 czerwca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-06-08].
- ↑ Kto czyta „Kurier“, wie więcej, „Kurier Wawerski” (18), 2017, s. 4.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 kwietnia 2008 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2008 r. nr 80, poz. 705).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 lutego 2000 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278).
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 29 maja 1953 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 720).
- Kolarze Sarmaty Warszawa
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Polscy kolarze szosowi
- Polscy trenerzy kolarstwa
- Zwycięzcy Wyścigu Pokoju
- Urodzeni w 1931
- Zmarli w 2009
- Pochowani na cmentarzu parafialnym w Zerzeniu w Warszawie