Starszy bosman sztabowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oznaki stopnia:
od 1921

czapka garnizonowa

insygnia

naramiennik

„lewy przód”

Starszy bosman sztabowy (st. bsm. szt.) – wojskowy stopień podoficerski w polskiej Marynarce Wojennej, odpowiadający starszemu sierżantowi sztabowemu w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Bosman jest najstarszym podoficerskim tytułem stosowanym na okrętach. Z języka angielskiego boat swain (skrótowiec bosun) oznaczał kierującego pracą na łodzi. W Polsce termin bosman pojawił się w XVI wieku. Podobnie jak w innych marynarkach wojennych dotyczył osoby, która wykonywała rozkazy kapitana lub oficera i zajmowała się utrzymaniem porządku, konserwacją urządzeń, stawianiem żagli oraz wykonywaniem pozostałych prac pokładowych na okręcie. Z czasem, tak jak i inne tytuły bosman przekształcił się w stopień wojskowy.

Użycie[edytuj | edytuj kod]

W Wojsku Polskim prowadzony w 1967 roku[1]. Został umiejscowiony w hierarchii pomiędzy bosmanem sztabowym, a młodszym chorążym marynarki. Od momentu utworzenia jest odpowiednikiem starszego sierżanta sztabowego. Stopień wojskowy starszego bosmana sztabowego jest tymczasowo utrzymany, z przeznaczeniem do likwidacji. W związku z tym nie jest zaszeregowany dla którejkolwiek grupy uposażenia, ani nie jest określony w kodzie NATO.

W Siłach Zbrojnych PRL należał do grupy podoficerów starszych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 411.
  2. Podręcznik dowódcy drużyny. s. 66.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
  • Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.