Tank, Light, Mk III
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Royal Ordance Factory |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze |
36 szt. |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy Rolls-Royce o mocy 49 kW |
| Pancerz |
stalowy, o grubości 4-12 mm |
| Długość |
3646 mm |
| Szerokość |
1833 mm |
| Wysokość |
1841 mm |
| Masa |
bojowa: 4506 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
48 km/h |
| Zasięg pojazdu |
210 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
bez przygotowania: 70 cm |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Południowa Afryka | |
Tank, Light, Mk III – brytyjski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1929 roku w zakładach Carden-Loyd skonstruowano czołg Tank, Light, Mk I będący wyposażoną w wieżę wersją rozwojową tankietki Vickers Carden Loyd Mark VI. Zbudowano tylko pięć takich czołgów, a następnie z powodu braku nabywców produkcję wstrzymano. Pomimo tego niepowodzenia kontynuowano rozwój tej konstrukcji. Czołg wyposażono w nową, większą wieżę i mocniejszy silnik. Na zamówienie armii brytyjskiej w zakładach Vickers Armstrong Ltd. zbudowano 62 czołgów oznaczonych jako Tank, Light, Mk II. W 1934 roku w Royal Ordance Factory rozpoczęto produkcję zbliżonego konstrukcyjnie czołgu Tank, Light, Mk III. Miał on wieżę No 1 Mk II taką samą jak czołgi Mk II w wersjach A i B i nowy powiększony kadłub o pogrubionym opancerzeniu. Zmodyfikowano także podwozie zastępując poziome resory śrubowe, resorami ukośnymi.
W chwili wybuchu II wojny światowej czołgi Mk III były używane głównie do szkolenia. W 1941 roku zostały w Somalii i Abisynii użyte bojowo czołgi Mk II i Mk III armii południowoafrykańskiej.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Tank, Light, Mk III miał budowę klasyczną. W tylnej części kadłuba znajdował się sześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik gaźnikowy Rolls-Royce o mocy 49 kW. Silnik napędzał umieszczone z przodu kadłuba koła napędowe. Z każdej strony znajdowały się cztery koła jezdne zblokowane w dwa wózki, amortyzowane ukośnymi sprężynami srubowymi. Koło napinające znajdowało się z tyłu. Każda gąsienica o szerokości 240 mm była podtrzymawana przez dwie rolki. Uzbrojeniem był karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ledwoch, J., Solarz, J.: Czołgi brytyjskie 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1994. ISBN 83-86209-10-0.