Włodzimierz Czarzasty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 188.147.100.84 (dyskusja) o 15:11, 6 maj 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Włodzimierz Czarzasty
Ilustracja
Włodzimierz Czarzasty (2019)
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1960
Warszawa

Wicemarszałek Sejmu IX kadencji
Okres

od 12 listopada 2019

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej
Okres

od 23 stycznia 2016

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Leszek Miller

Członek Krajowej Rady Radiofonii
i Telewizji
Okres

od 10 maja 1999
do 19 stycznia 2005

Włodzimierz Czarzasty (pierwszy od lewej) jako jeden z liderów Koalicji Europejskiej w wyborach do PE (2019)

Włodzimierz Czarzasty (ur. 3 maja 1960 w Warszawie[1][2]) – polski polityk i przedsiębiorca. Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w latach 1999–2005, przewodniczący zarządu Stowarzyszenia „Ordynacka” w latach 2006–2017, od 2016 przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, poseł na Sejm IX kadencji, wicemarszałek Sejmu IX kadencji.

Życiorys

Absolwent studiów na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 80. był działaczem studenckim, pełnił funkcję przewodniczącego Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich UW, wiceprzewodniczącego Rady Okręgowej ZSP w Warszawie oraz wiceprzewodniczącego ZSP. Należał do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich[3]. W latach 1983–1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4], a następnie Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[5]. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia kandydował z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej do Sejmu[6]. Został jednym z liderów Stowarzyszenia „Ordynacka”, w 2006 wybrany na przewodniczącego tej organizacji[7]. Pełnił tę funkcję do kwietnia 2017[8]. Został również członkiem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków[4].

Zawodowo związany z branżą wydawniczą jako członek władz spółek prawa handlowego[1]. W latach 1988–1990 był dyrektorem Akademickiego Biura Kultury i Sztuki Alma-Art. W latach 1990–2000 był współwłaścicielem (wraz z żoną) i prezesem zarządu oficyny wydawniczej Muza[4]. Był także członkiem rady nadzorczej spółki producentów Euromedia. Zasiadał w radzie nadzorczej Polskiego Radia, w 1998 z tej funkcji odwołał go minister skarbu państwa Emil Wąsacz (decyzję tę w 2002 zakwestionował Sąd Okręgowy w Warszawie)[9]. W maju 1999 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski powołał go w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Od marca 2000 do sierpnia 2004 zajmował stanowisko sekretarza KRRiT. Ustąpił w styczniu 2005 na kilka miesięcy przed upływem sześcioletniej kadencji[10]. W latach 2006–2011 był współwłaścicielem wydawnictwa Wilga[4].

Jego nazwisko pojawiło się w trakcie tzw. afery Rywina, był wskazywany jako osoba mająca istotny wpływ na media publiczne i koncepcje prywatyzacyjne. Przyjęty przez Sejm raport sejmowej komisji śledczej (autorstwa Zbigniewa Ziobry z PiS) stwierdzał, że złożenie w lipcu 2002 przez Lwa Rywina propozycji korupcyjnej przedstawicielom Agory miało pozostawać – jak wskazano w tym dokumencie – w ścisłym związku z zachowaniem osób z tzw. grupy trzymającej władzę, w skład której wchodzili Robert Kwiatkowski, Aleksandra Jakubowska, Włodzimierz Czarzasty, Lech Nikolski oraz Leszek Miller[11]. Włodzimierzowi Czarzastemu w związku z tą sprawą nie zostały nigdy przedstawione żadne prokuratorskie zarzuty.

Włodzimierz Czarzasty i Grzegorz Schetyna (2019)

W 2010 został członkiem SLD[5]. Od 2012 do 2016 stał na czele mazowieckich struktur partii, wygrywając wybory na to stanowisko z Katarzyną Piekarską większością 111 do 106 głosów[12]. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu jako lider płockiej listy wyborczej Zjednoczonej Lewicy, jednak sama koalicja nie przekroczyła wówczas 8% progu wyborczego[13]. Następnie wystartował w wyborach na przewodniczącego SLD. W I turze głosowania wśród członków partii zajął pierwsze miejsce. W II turze z 23 stycznia 2016, w której wzięli udział delegaci na kongres SLD, pokonał Jerzego Wenderlicha stosunkiem głosów 428 do 305[14]. W wyborach samorządowych w 2018 bezskutecznie kandydował do sejmiku mazowieckiego[15].

Był jednym z liderów Koalicji Europejskiej zawiązanej przez partie opozycyjne przed majowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019[16]. Przed październikowymi wyborami parlamentarnymi zawiązał, w imieniu SLD, porozumienie z Robertem Biedroniem (prezesem partii Wiosna) i Adrianem Zandbergiem (jednym z liderów Lewicy Razem)[17], funkcjonujące pod nazwą Lewica. W wyborach tych uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując w okręgu sosnowieckim 31 244 głosy[18]. 12 listopada 2019 został wybrany na wicemarszałka Sejmu IX kadencji[19].

Przypisy

  1. a b Włodzimierz Czarzasty. ktokogo.pl. [dostęp 2015-11-09].
  2. Powołanie nowego członka KRRiTV. prezydent.pl, 10 maja 1999. [dostęp 2016-01-05].
  3. Czarzasty bez litości o komunistycznej przeszłości Przyłębskiej. „Myślałem, że jestem wielką mendą...”. natemat.pl, 4 lipca 2019. [dostęp 2019-10-28].
  4. a b c d Włodzimierz Czarzasty. sld.org.pl. [dostęp 2016-01-26].
  5. a b Anna Maria Żukowska: SLD do Razem: Dogadajmy się. krytykapolityczna.pl, 15 stycznia 2018. [dostęp 2019-10-30].
  6. M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 620
  7. Władze centralne. ordynacka.pl. [dostęp 2016-01-05].
  8. Zakończył się VII Kongres Ordynackiej. ordynacka.pl, 22 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-24].
  9. Zdaniem sądu Wąsacz bezprawnie odwołał Czarzastego. wp.pl, 7 czerwca 2002. [dostęp 2016-01-05].
  10. Historia. krrit.gov.pl. [dostęp 2016-01-05].
  11. Załącznik do Uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 września 2004 r.. sejm.gov.pl. s. 42. [dostęp 2016-01-05].
  12. Zjazdy wojewódzkie SLD: Czarzasty pokonał Piekarską na Mazowszu. lewica.pl, 14 kwietnia 2012. [dostęp 2016-01-05].
  13. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-25].
  14. Włodzimierz Czarzasty nowym przewodniczącym SLD. sld.org.pl, 23 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-23].
  15. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-15].
  16. SLD dołącza do Koalicji Europejskiej. dorzeczy.pl, 16 lutego 2019. [dostęp 2019-10-28].
  17. SLD, Wiosna i Razem wystartują jako KW Lewica. Bazą organizacyjną startu struktury SLD. gazetaprawna.pl, 5 sierpnia 2019. [dostęp 2019-10-28].
  18. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  19. Głosowanie nr 3 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].