Wiechowice
49°58′54″N 17°52′01″E/49,981667 17,866944| wieś | |
 Widok na Wiechowice z mostu granicznego na rzece Opawie. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
183[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-140[3] |
| Tablice rejestracyjne |
OGL |
| SIMC |
0491920 |
Położenie na mapie gminy Branice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego  | |
| 49°58′54″N 17°52′01″E/49,981667 17,866944[1]
| |
_02.jpg)
Wiechowice (cz. Vehovice, niem. Wehowitz[4], od 1936 r. Wehen) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od nazwiska założyciela miejscowości Wiechowskiego[5]. Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Wehowic podając jej znaczenie "Dorf des Wiechowski" czyli po polsku "Wieś Wiechowskiego"[5].
Niektórzy historycy wywodzą nazwę od wiechy wskazując, że na terenie obecnej wioski na gruntach stała wiecha, jako znak terytorialny względnie polityczny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki osady, wioski pod obecną nazwą Wiechowice, sięgają średniowiecza, jednak nie zachowały się żadne wzmianki z tego okresu. Początkowo było tu zaledwie kilka domów w dolinie rzeki Opawy. Ludność trudniła się rybołówstwem i ogrodnictwem, gdyż ziemia w dolinie rzeki była urodzajna. Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej.
Z dokumentów ogłoszonych w publikacjach historycznych przedwojennych wynika, że w roku 1613 cesarz oddał już tę wioskę księciu Karolowi Liechtensteinowi. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. W roku 1742 Wiechowice przeszły na własność księcia Lielmowskiego. W roku 1791 gmina kupiła cały folwark za 30 000 guldenów, ale książę zastrzegł sobie czynsz od pola i młyna, a także prawo do polowania i rybołówstwa. W roku 1804 prawa te przeszły na laudota głubczyckiego Gellkworna i wygasły po śmierci jego syna w roku 1872.
Była zamieszkała przez tzw. Morawców, z czasem coraz większy odsetek mieszkańców był niemieckojęzyczny. W 1910 50% mieszkańców posługiwało się czeskimi gwarami laskimi[4]. W granicach Polski od końca II wojny światowej. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Do 21 grudnia 2007 r. w miejscowości funkcjonowało przejście graniczne Wiechowice-Vávrovice, które to na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane.
Opis
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Liczba mieszkańców |
|---|---|
| 1742 | 150 |
| 1783 | 275 |
| 1855 | 440 |
| 1861 | 469 |
| 1890 | 574 |
| 1910 | 511 |
| 1939 | 537 |
| 1947 | 272 |
| 1961 | 314 |
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:
- kościół par. pw. św. Anny, z 1794 r., 1916 r., XIX w.
Na terenie wsi działalność religijną prowadzi Kościół Rzymskokatolicki, we wsi jest Parafia św. Anny w Wiechowicach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145801.
- ↑ Sołectwa w Gminie Branice - Gmina Branice [online], branice.pl [dostęp 2017-11-20] (ang.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1461 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Mariusz Kowalski. Morawianie (Morawcy) w Polsce. „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”. 5, s. 115-131, 2016.
- ↑ a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 26, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2025, s. 22.
