Wiechowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiechowice
wieś
Ilustracja
Widok na Wiechowice z mostu granicznego na rzece Opawie.
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

głubczycki

Gmina

Branice

Liczba ludności 

183[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-140[3]

Tablice rejestracyjne

OGL

SIMC

0491920

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wiechowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wiechowice”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wiechowice”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wiechowice”
Ziemia49°58′54″N 17°52′01″E/49,981667 17,866944[1]

Wiechowice (cz. Vehovice, niem. Wehowitz[4], od 1936 r. Wehen) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[5].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od nazwiska założyciela miejscowości Wiechowskiego[6]. Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Wehowic podając jej znaczenie "Dorf des Wiechowski" czyli po polsku "Wieś Wiechowskiego"[6].

Niektórzy historycy wywodzą nazwę od wiechy wskazując, że na terenie obecnej wioski na gruntach stała wiecha, jako znak terytorialny względnie polityczny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki osady, wioski pod obecną nazwą Wiechowice, sięgają średniowiecza, jednak nie zachowały się żadne wzmianki z tego okresu. Początkowo było tu zaledwie kilka domów w dolinie rzeki Opawy. Ludność trudniła się rybołówstwem i ogrodnictwem, gdyż ziemia w dolinie rzeki była urodzajna. Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej.

Z dokumentów ogłoszonych w publikacjach historycznych przedwojennych wynika, że w roku 1613 cesarz oddał już tę wioskę księciu Karolowi Liechtensteinowi. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. W roku 1742 Wiechowice przeszły na własność księcia Lielmowskiego. W roku 1791 gmina kupiła cały folwark za 30 000 guldenów, ale książę zastrzegł sobie czynsz od pola i młyna, a także prawo do polowania i rybołówstwa. W roku 1804 prawa te przeszły na laudota głubczyckiego Gellkworna i wygasły po śmierci jego syna w roku 1872.

Była zamieszkała przez tzw. Morawców, z czasem coraz większy odsetek mieszkańców był niemieckojęzyczny. W 1910 50% mieszkańców posługiwało się czeskimi gwarami laskimi[4]. W granicach Polski od końca II wojny światowej. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Do 21 grudnia 2007 r. w miejscowości funkcjonowało przejście graniczne Wiechowice-Vávrovice, które to na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców Wiechowic
Rok Liczba mieszkańców
1742 150
1783 275
1855 440
1861 469
1890 574
1910 511
1939 537
1947 272
1961 314

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:

  • kościół par. pw. św. Anny, z 1794 r., 1916 r., XIX w.

Na terenie wsi działalność religijną prowadzi Kościół Rzymskokatolicki, we wsi jest Parafia św. Anny w Wiechowicach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145801
  2. Sołectwa w Gminie Branice - Gmina Branice [online], branice.pl [dostęp 2017-11-20] (ang.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1461 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Mariusz Kowalski. Morawianie (Morawcy) w Polsce. „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”. 5, s. 115-131, 2016. 
  5. Bank Danych o Lasach – Mapa [online], bdl.lasy.gov.pl [dostęp 2021-01-23].
  6. a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 26, OCLC 456751858 (niem.).
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 22.