Nordycko-Polska Grupa Bojowa

Nordycko-Polska Grupa Bojowa (2000-2003)
Wielonarodowa Grupa Bojowa (2003-2005)
	SFOR
	; Znak Wielonarodowej Grupy Bojowej
	Historia
Państwa wystawiające	Dania (do 2003); Estonia (do 2003); Finlandia (do 2001); Litwa (do 2003); Łotwa (do 2003); Norwegia (2000); Polska; Portugalia (od 2003); Słowenia (od 2003); Szwecja (do 2003)
Państwa mandatowe	Bośnia i Hercegowina
Rozpoczęcie misji	5 stycznia 2000
Zakończenie misji	13 stycznia 2005
Liczba zmian	6 NORDPOLBG; 4 MNBG
	Dowódcy
Pierwszej zmiany	płk Carsten Swensson
	Konflikt zbrojny
	Wojna w Bośni i Hercegowinie
	Organizacja
Typ	operacyjny
Podporządkowanie	Wielonarodowa Dywizja Północ (2000-2003); Wielonarodowa Brygada Północ (2003-2004); Wielonarodowe Siły Zadaniowe Północ (2004-2005)
Liczebność	NORDPOLGB: ok. 1000 żołnierzy; MNBG: ok. 650 żołnierzy
Dyslokacja	Doboj (dowództwo)

Nordycko-Polska Grupa Bojowa (ang. Nordic-Polish Battle Group - NPBG), od 2003 Wielonarodowa Grupa Bojowa (ang. Multinational Battle Group - MNBG) – międzynarodowa grupa bojowa sił pokojowych NATO, stacjonująca na terytorium Bośni i Hercegowiny, wykonująca zadania w ramach SFOR.

Historia

W 1996 w ramach sił pokojowych NATO IFOR w Bośni i Hercegowinie ustanowiona została Brygada Nordycko-Polska, tworzona przez kontyngenty z państw skandynawskich (Dania, Finlandia, Norwegia i Szwecja), bałtyckich (Estonia, Litwa, Łotwa) i Polski, podlegająca Wielonarodowej Dywizji Północ. W skład brygady wchodziło pięć batalionów (duńsko-bałtycki, fiński, norweski, polski i szwedzki).

Nordycko-Polska Grupa Bojowa

Postępująca normalizacja sytuacji na terenie Bośni i Hercegowiny i utworzenie sił wielonarodowych KFOR w Kosowie skutkowały zmniejszeniem liczebności SFOR oraz zmianami w strukturze organizacyjnej. 5 stycznia 2000 Brygadę Nordycko-Polską oficjalnie zredukowano do formy Nordycko-Polskiej Grupy Bojowej (NORDPOLGB), stanowiącej odpowiednik batalionu. Ze względu na wycofanie jednostek z Norwegii w 2000 i Finlandii w 2001 NORDPOLBG tworzyły kontyngenty z sześciu państw: głównie Danii i Polski oraz Estonii, Litwy, Łotwy i Szwecji^[1].

Po wycofaniu batalionów z Norwegii, Szwecji i Finlandii pozostałe jednostki zostały zunifikowane w ramach jednej grupy bojowej pod duńskim dowództwem.

Wielonarodowa Grupa Bojowa

W styczniu 2003 nastąpiła kolejna restrukturyzacja Sił Stabilizacyjnych: wielonarodowe dywizje zostały zredukowane do stopnia brygad. Zmiany dotyczyły także Nordycko-Polskiej Grupy Bojowej: 5 stycznia 2003 została oficjalnie przekształcona w Wielonarodową Grupę Bojową (MNBG). Wycofane zostały kontyngenty duński i bałtycki (Litwa, Łotwa i Estonia rotacyjnie zmieniające wojska co 6 miesięcy), ich miejsce zajął batalion portugalski (d. Portugalska Grupa Bojowa, w latach 1996-1999 część brygady włoskiej, od 1999 rezerwa operacyjna SFOR), wzmocniony kompanią słoweńską. W rezultacie MNGB tworzyły dwa oddzielne bataliony piechoty^[2].

2 grudnia 2004 Unia Europejska przejęła od NATO odpowiedzialność za nadzór wdrożenia z porozumienia z Dayton – SFOR został zastąpiony przez EUFOR Althea^[3]. Nastąpiła restrukturyzacja sił pokojowych i Wielonarodowa Grupa Bojowa została rozwiązania 13 stycznia 2005. Rolę elementu operacyjnego Wielonarodowych Sił Zadaniowych Północ przejął Batalion Manewrowy, złożony z kontyngentów tworzących wcześniej Wielonarodową Grupę Bojową (Polska i Portugalia) i Turecką Grupę Bojową.

Struktura organizacyjna

Struktura organizacyjna Nordycko-Polskiej Grupy Bojowej w 2001:

Dowództwo NORDPOLBG
- 1 kompania piechoty (A-Coy)
- 2 kompania piechoty (B-Coy)
- szwadron czołgów (C-Sqn)
- szwadron rozpoznawczy (D-Sqn)
- kompania dowodzenia (HQ Coy)
- kompania logistyczna (Log Coy)
- kompania żandarmerii wojskowej (MP Coy)
- kompania CIMIC (CIMIC)
- Grupa Koordynacji Logistycznej (LCG)

łącznie ok. 900-1000 żołnierzy ( ok. 300, ok. 300).

Struktura organizacyjna Wielonarodowej Grupy Bojowej w 2003:

Dowództwo MNBG
- batalion piechoty (POLBAT, POLBN)
  - 1 kompania piechoty (A-Coy)
  - 2 kompania piechoty (B-Coy)
  - kompania dowodzenia
  - kompania logistyczna
- batalion piechoty (POBAT, POBN)
  - 1 kompania piechoty (C-Coy)
  - 2 kompania piechoty (D-Coy)
  - 3 kompania piechoty (E-Coy)
  - kompania zabezpieczenia
  - CIMIC
- kompania dowodzenia
- kompania żandarmerii wojskowej

łącznie ok. 650 żołnierzy ( 274, 290, 86).

Dowódcy

Zmiana	Początek	Koniec	Państwo	Dowódca
Nordycko-Polska Grupa Bojowa (NORDPOLBG)
1	01.2000	2000	Dania	płk Carsten Swensson
2	2000	02.2001	Dania	płk Per Ludvigsen
3-4	02.2001	02.2002	Polska	płk Franciszek Kochanowski
5	02.2002	2002	Dania	płk Agner Rokos
6	2002	01.2003	Polska	płk Tadeusz Sapierzyński
Wielonarodowa Grupa Bojowa (MNBG)
1	01.2003	2003	Portugalia	płk Lima Pinto
2	2003	01.2004	Portugalia	płk Luis Villa de Brito
3	01.2004	2004	Polska	płk Wojciech Kasprzycki

Przypisy

↑ One missiom, one team. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).
↑ Same missiom, another team. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).
↑ NATO ends SFOR mission. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).

Bibliografia

„Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Nr 5 (238), 2011. Grzegorz Jasiński – redaktor naczelny. Warszawa: Wojskowe Centrum edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
„Zeszyty Naukowe WSOWL”. Nr 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.

[1] One missiom, one team. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).

[2] Same missiom, another team. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).

[3] NATO ends SFOR mission. SFOR. [dostęp 2020-02-26]. (ang.).

[1]

[2]

[3]