1 Niemiecko-Holenderski Korpus Armijny
_Corps.svg)
| |
| Historia | |
| Organizacja | |
|---|---|
| Sformowanie |
1995 |
| Dowódcy | |
| Obecny |
gen. Nico Tak |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Strona internetowa | |
1 Niemiecko-Holenderski Korpus Armijny (ang. I. German/Netherlands Corps) – wyższy związek taktyczny Paktu Północnoatlantyckiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Formowanie korpusu było wynikiem porozumienia podpisanego 22 kwietnia 1994 w Hadze przez ministrów obrony Republiki Federalnej Niemiec – V. Rühe i Holandii – Relusa
Beecka. Jesienią przystąpiono do tworzenia infrastruktury i założeń operacyjno-taktycznych korpusu. Proces formowania rozpoczęto od połączenia sztabów dwóch korpusów
narodowych. Liczy około 134 oficerów i pracowników cywilnych sztab nowego korpusu umieszczono w Münster, a językiem służbowym był angielski. Języki niemiecki i niderlandzki były językami oficjalnymi, używanymi w zawieranych porozumieniach[1].
30 sierpnia 1995 Korpus osiągnął gotowość operacyjną[2], a w 2002 spełnił kryteria pełnej zdolności operacyjnej NATO i uzyskał certyfikat do działania jako dowództwo sił wysokiej gotowości. Od 2002 dowództwo wielonarodowego korpusu opiera się na protokole ustaleń między 12 państwami NATO. Po zakończeniu ćwiczeń „Cannon Cloud” na poligonie Baumholder w listopadzie 2002 r. korpus stał się „Dowództwem Sił Lądowych Wysokiej Gotowości” (HRF(L) HQ). W okresie od lutego do sierpnia 2003 korpus stał się kwaterą główną ISAF w Afganistanie (HQ ISAF-3).
Dowódcą Korpusu jest od marca 2022 holenderski gen. broni Nico Tak, jego zastępcą jest niemiecki gen. dyw. Andreas Hannemann[3].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 1999[4]
- dowództwo korpusu
- niemiecka 1 Dywizja Pancerna
- holenderska 1 Dywizja Zmechanizowana – Schaarsbergen
- ponadto na „czas pokoju”[a]:
- niemiecka 6 Dywizja Zmechanizowana – Kilonia
- niemiecka 7 Dywizja Pancerna – Düsseldorf
- holenderska 11 Brygada Powietrznomanewrowa
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
| Stopień, imię i nazwisko | Narodowość | Czasokres |
|---|---|---|
| gen. ltn. Ruurd Reitsma | Holender | 1995–1997 |
| gen. ltn. Karsten Oltmanns | Niemiec | 1997–2000 |
| gen. ltn. Marcel Urlings | Holender | 2000–2002 |
| gen. ltn. Norbert van Heyst | Niemiec | 2002–2005 |
| gen. ltn. Tony van Diepenbrugge | Holender | 2005–2008 |
| gen. ltn. Volker Wieker | Niemiec | 2008–2010 |
| gen. ltn. Ton van Loon | Holender | 2010–2013 |
| gen. ltn. Volker Halbauer | Niemiec | 2013–2016 |
| gen. ltn. Michiel van der Laan | Holender | 2016–2019 |
| gen. ltn. Alfons Mais | Niemiec | 2019–2020 |
| gen. ltn. Andreas Marlow | Niemiec | 2020–2022 |
| gen. ltn. Nico Tak | Holender | 2022– |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Solak 1999 ↓, s. 179.
- ↑ a b Solak 1999 ↓, s. 180.
- ↑ I.Deutsch-Niederlaendische Corps ↓, 2023.
- ↑ Solak 1999 ↓, s. 179–180.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Solak: Niemcy w NATO. Warszawa: Bellona SA, 1999. ISBN 83-11-08879-9.
- I. Deutsch-Niederländische Corps. Bundeswehr. [dostęp 2023-05-06]. (niem.).