Połączony Sztab Walki Elektronicznej JEWCS
| Historia | |
| Organizacja | |
|---|---|
| Sformowanie |
2006 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość |
SAUCER (operacyjnie) |
Połączony Sztab Walki Elektronicznej, ang. Joint Electronic Warfare Core Staff (JEWCS) – centrum analityczno-szkoleniowe NATO wspierające Sojusznicze Dowództwo ds. Transformacji (ACT) i inne dowództwa NATO.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Połączony Sztab Walki Elektronicznej powstał w 2006. W jego skład weszły dotychczas samodzielne elementy Multi-Service Electronic Warfare Support Group (MEWSG), NATO Emitter Data Base (NEDB) oraz inne narodowe podmioty walki elektronicznej. Liczący (2013) około 80 osób personel pochodzi z Belgii, Czech, Francji, Grecji, Holandii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rumunii, Wielkiej Brytanii, Włoch, Stanów Zjednoczonych i Hiszpanii[1].
W zakresie wypełniania swoich kompetencji JEWCS ściśle współpracuje z Komitetem Doradczym NATO ds. walki elektronicznej (NEWAC) oraz dowództwami i komórkami NATO[2]. Zgodnie z dokumentem Komitetu Wojskowego MC 0486/1 NATO EW Core Staff Concept, JEWCS pozostaje jedyną komórką w NATO odpowiedzialną za walkę elektroniczną, w której zostały scentralizowane zasoby osobowe i sprzęt walki elektronicznej sojuszu[2].
W grudniu 2012 Komitet Wojskowy wydał dokument MC 0324/3 (The NATO Military Command Structure)[3]. Na jego podstawie ze struktur dowodzenia NATO wyłączono Połączony Sztab Walki Elektronicznej[4]. JEWCS, jako organizacja która nie jest w strukturach dowodzenia NATO, współpracuje jednak blisko z dowództwem ACT i ACO[5].
Zadania JEWCS[edytuj | edytuj kod]
Główne zadania to[2]:
- specjalistyczne wsparcie dowództw i sztabów NATO w zakresie planowania i prowadzenia walki elektronicznej,
- prowadzenie szkolenia specjalistycznego z personelem NATO,
- wsparcie Sojuszniczego Dowództwa ds. Transformacji (ACT) oraz innych dowództw NATO w zakresie walki elektronicznej,
- opracowywanie doktryn i koncepcji walki elektronicznej,
- organizowanie i prowadzenie sojuszniczych ćwiczeń i szkoleń w zakresie walki elektronicznej,
- administrowanie sojuszniczą bazą danych emiterów (NATO Emitter Database), która obejmuje dane środki promieniowania radiolokacyjnego, optoelektronicznego i podczerwonego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 336.
- ↑ a b c Zarychta 2013 ↓, s. 337.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 344.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 346.
- ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 352.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.
| Państwa członkowskie | |
|---|---|
| Kandydaci | |
| Struktura |
.svg)