Wiktor Eichler

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Norbert Eichler
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1892
Radom

Data i miejsce śmierci

20 marca 1973
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

32 Pułk Piechoty
KRU Kalisz
Dąbrowska Półbrygada ON
204 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku
komendant RU
dowódca półbrygady
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób rodziny Eichlerów na Powązkach Wojskowych

Wiktor Norbert Eichler (ur. 21 maja 1892 w Radomiu[1], zm. 20 marca 1973 w Warszawie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 maja 1892 roku w Radomiu[2], w rodzinie Juliana i Władysławy z Szymańskich[3][1]. Ukończył gimnazjum XI w Moskwie. Od 1911 roku działał w polskich organizacjach wojskowych, od 1916 roku w Brygadzie, następnie Dywizji Strzelców Polskich[4][5]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii rosyjskiej i byłego I Korpusu Polskiego w Rosji. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 26 pułku piechoty[4]. Dowodząc II batalionem wyróżnił się męstwem 21 marca 1920 roku w obronie Zwiahla[6][4]. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[7].

W czerwcu 1921 roku nadal służył 26 pp[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 416. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 26 pp we Lwowie[9]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[10], a z dniem 10 sierpnia został przeniesiony do 60 pułku piechoty w Ostrowie Wielkopolskim na stanowisko dowódcy batalionu[11]. W następnym roku był w tym pułku komendantem kadry batalionu zapasowego, stacjonującej w Pleszewie[12]. W 1924 roku był dowódcą II batalionu 60 pp[13]. W lutym 1925 roku został przydzielony do batalionu manewrowego w Rembertowie na stanowisko kwatermistrza[14]. W sierpniu 1926 roku został przeniesiony do 26 pp we Lwowie na stanowisko kwatermistrza[15]. W październiku tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[16]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy II batalionu[17]. 26 stycznia 1928 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 45 pułku piechoty w Równem na stanowisko dowódcy III batalionu[19][20], a w listopadzie przesunięty na stanowisko kwatermistrza[21]. W kwietniu 1929 roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy tego pułku[22][23][4]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[24]. W 1938 roku został przydzielony do Komendy Rejonu Uzupełnień Kalisz na stanowisko komendanta rejonu uzupełnień[25]. W sierpniu 1939 roku został dowódcą Dąbrowskiej Półbrygady Obrony Narodowej w Maczkach[26].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził rezerwowym 204 pułkiem piechoty[27][28][29]. 21 września, po rozwiązaniu pułku[30], dostał się do niemieckiej niewoli. Do końca wojny przebywał w Oflagu II C Woldenberg[31]. Zmarł 20 marca 1973 roku w Warszawie[32]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 28CII-2-4)[33].

Podpułkownik Eichler od 1 września 1921 roku był żonaty z Natalią z Marczyków[1] (1900–1983), z którą miał syna Włodzimierza ps. „Dąb” (ur. 1923), powstańca warszawskiego, żołnierza Zgrupowania Bartkiewicz i 36 pułku piechoty Legii Akademickiej AK[34].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 165. [dostęp 2021-07-16].
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-23].
  3. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  4. ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
  5. ↑ Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: 1939, s. 70. [dostęp 2021-07-16].
  6. ↑ Abramowicz i Kreis 1929 ↓, s. 14–15.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 781.
  8. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 98, 611.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 656.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 296, 403.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 268, 347.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 63.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 247.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 362.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 297.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 61, 167.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 118.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 575.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11, 848.
  26. ↑ Pindel 1979 ↓, s. 57–58.
  27. ↑ Pindel 1979 ↓, s. 236, 245.
  28. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 126, 695.
  29. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 102, 106, 160.
  30. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 647, 649.
  31. ↑ Straty ↓.
  32. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 321.
  33. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).
  34. ↑ Powstańcze biogramy ↓.
  35. ↑ Abramowicz i Kreis 1929 ↓, s. 28.
  36. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 6 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  38. ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  39. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Eichler&oldid=71674636”