Wągródka
54°15′57″N 20°22′58″E/54,265833 20,382778| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Wągniki |
| Wysokość |
110 m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-220[2] |
| Tablice rejestracyjne |
NBA |
| SIMC |
0474488 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Górowo Iławeckie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego  | |
| 54°15′57″N 20°22′58″E/54,265833 20,382778[1]
| |
Wągródka (niem. Wiecherts) – osada w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie[3][4].
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Integralne części osady[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0474494 | Katławki | kolonia |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś w 1414 r. zapisana była pod nazwą Weichmannsgut, później także Wichards, a od 1785 r. Wicherts [1]. Nazwa Wiecherts pojawia się na mapach z 1907 a w 1938 r. zapisana wieś została jako Gut Wiecherts[2]. Przed drugą wojną światową był to folwark, należący do majątku ziemskiego Świadki Iławeckie. W 1978 r. był tu PGR oraz dwa indywidualne gospodarstwa rolne (łączna powierzchnia tych dwóch gospodarstw obejmowała 15 ha). W spisie z 1983 r. łącznie z Wągródką ujmowana była osada Świadki Górowskie. W 1983 r. we wsi było 14 domów z 96 mieszkańcami, istniał tu punkt biblioteczny.
Prawdopodobnie niemiecka nazwa wsi Wiechert ma związek z nazwiskiem Wiecher, z których Emil Wiechert (1861-1928) był znanym w Prusach Wschodnich geofizykiem a Ernst Wiechert (1887-1950) pisarzem (autor m.in. Dzieci Jerominów).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144684
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1442 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1