Przejdź do zawartości

Język mindong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
闽东语
Obszar

południowe Chiny (głównie prow. Fujian), Malezja, Azja Płd.-Wsch.

Liczba mówiących

10 mln[1]

Pismo/alfabet

pismo chińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-1 zh
ISO 639-3 cdo
IETF cdo
Glottolog mind1253
Ethnologue cdo
WALS fuz
SIL cdo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku mindong
Słownik języka mindong
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Język mindong
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

闽东语

Pismo tradycyjne

閩東語

Hanyu pinyin

Mǐndōngyǔ

Język mindong[2] lub min dong (min wschodni)[3] – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa Chin – prowincji Fujian. Mindong oznacza wschodnią część prowincji Fujian – Min (閩) to krótka nazwa prowincji, a dong (东) oznacza „wschód”. Obecnie językiem mindong mówi się najczęściej we wschodnim Fujianie, w okolicach miast Fuzhou i Ningde.

Język mindong należy do grupy min języków chińskich[3]. Dialekt z Fuzhou jest uznawany za odmianę prestiżową i służy jako regionalna lingua franca[4].

Mindong używany jest także w krajach Azji Południowo-Wschodniej: Brunei (ok. 6 tys. osób), Malezji (252 tys.), Singapurze (34 tys.), Indonezji (w zaniku) i Tajlandii[1].

Fuzhou, centrum języka mindong

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Chinese, Min Dong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. Ilia Peiros, Comparative Linguistics in Southeast Asia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, National University of Australia, 1998 (Pacific Linguistics C-142), s. 183, DOI10.15144/PL-C142, ISBN 0-85883-489-8, OCLC 38828781 [dostęp 2023-09-20] (ang.).
  3. a b Picus Sizhi Ding, China, [w:] Philipp Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 1: A–L, New York–Abingdon: Taylor & Francis, 2005, s. 191, DOI10.4324/9780203319208, ISBN 0-203-31920-6, ISBN 978-1-135-45522-4 [dostęp 2023-09-20] (ang.).
  4. Sihua Liang, Language Attitudes and Identities in Multilingual China: A Linguistic Ethnography, Cham: Springer, 2015, s. 12, DOI10.1007/978-3-319-12619-7, ISBN 978-3-319-12618-0, ISBN 978-3-319-12619-7, OCLC 897810289 [dostęp 2023-12-01] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]