Glyphis glyphis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
szablon kursywy
rozbudowa, przypisy, nowe sekcje
Linia 36: Linia 36:


Rodzaj ''[[Glyphis]]'' wraz z ''[[Isogomphodon oxyrhynchus|Isogomphodon]]'', ''[[Negaprion]]'' i ''[[Lamiopsis]]'', zajmują pośrednią pozycję na drzewie ewolucyjnym [[Żarłaczowate|żarłaczowatych]], pomiędzy bazalnymi rodzajami ''[[Loxodon macrorhinus|Loxodon]]'', ''[[Rhizoprionodon]]'' i ''[[Scoliodon]]'' oraz bardziej zaawansowanymi ''[[Carcharhinus]]'', ''[[Żarłacz gruby|Triaenodon]]'', ''[[Nasolamia velox|Nasolamia]]'' i ''[[Żarłacz błękitny|Prionace]]''{{r|naylor12b}}.
Rodzaj ''[[Glyphis]]'' wraz z ''[[Isogomphodon oxyrhynchus|Isogomphodon]]'', ''[[Negaprion]]'' i ''[[Lamiopsis]]'', zajmują pośrednią pozycję na drzewie ewolucyjnym [[Żarłaczowate|żarłaczowatych]], pomiędzy bazalnymi rodzajami ''[[Loxodon macrorhinus|Loxodon]]'', ''[[Rhizoprionodon]]'' i ''[[Scoliodon]]'' oraz bardziej zaawansowanymi ''[[Carcharhinus]]'', ''[[Żarłacz gruby|Triaenodon]]'', ''[[Nasolamia velox|Nasolamia]]'' i ''[[Żarłacz błękitny|Prionace]]''{{r|naylor12b}}.

== Występowanie i środowisko ==
Młode i podrośnięte osobniki zamieszkują większe tropikalne australijskie i nowogwinejskie rzeki, o najczęściej błotnistym dnie i namorzynowych brzegach. Znajduje się je od [[Ujście rzeki|ujścia]] do kilkaset kilometrów w górę rzeki. Na obszarze [[Queensland]] występują w rzekach Wenlock, Ducie i Bizant oraz być może również Normanby, Hey i Embly. Spotykane są również w rzekach Adelaide i Alligator River ([[Terytorium Północne]]). Rekiny odnotowane w wodach rzeki Ord w [[Australia Zachodnia|Zachodniej Australii]] mogą również należeć do tego gatunku{{r|compagno08|white15}}. Na terenie [[Nowa Gwinea|Nowej Gwinei]] raportowano ''G. glyphis'' z wód [[Fly|rzeki Fly]] oraz okolic Wyspy Daru i Portu Romilly{{r|white15}}. Możliwe, że gatunek ten występuje (lub występował) również w [[Morze Południowochińskie|Morzu Południowochińskim]] (w pobliżu wyspy Côn Sơn){{r|roberts}}; dane te jednak są niepewne, gdyż opierają się jedynie na badaniu szczęk i zębów pojedynczego osobnika wyłowionego w grudniu 1898 roku{{r|white15}}.

Młode od narodzin aż do osiągnięcia dojrzałości zamieszkują zwykle obszary o szybkich prądach pływowych i błotnistym dnie. Płynąca woda powoduje duże [[zmętnienie]], przez co mniej niż 1% promieni słonecznych dociera na głębokość większą niż metr. [[Zasolenie]] tych wód różni się w zależności od miejsca; bliżej ujścia woda jest bardziej zasolona (dochodząc do 28 ppt), dalej w górę rzeki poziom zasolenia spada nawet poniżej 0,8 ppt. Temperatury wahają się w granicach 25-33°C. Młodsze rekiny wędrują dalej w górę rzeki od starszych. Badania przeprowadzone na trzech osobnikach z rzeki Adelaide wykazały, że przemieszczały się one w górę rzeki razem z przypływem i cofały się w dół razem z [[Pływy morskie|odpływem]], pokonując średnio 10-12 kilometrów w każdą ze stron. Średnia głębokość pływania wyliczona dla jednego z osobników wyniosła 7,7 metra, co wskazuje, że poruszał się w środku słupa wody{{r|pillans}}. Dopiero w 2014 roku opisano pierwsze trzy dorosłe osobniki ''G. glyphis'', napotkane przez naukowców w wiosce rybackiej na wyspie Daru. Wszystkie trzy zostały złowione w wodach przybrzeżnych poza wyspą, co może sugerować, że dorosłe osobniki preferują przybrzeżne wody morskie{{r|white15}}. Nie ma dowodów na społeczne podziały według płci{{r|stevens}}.

== Ekologia ==
''G. glyphis'' wydaje się być stosunkowo spokojnym i wolno pływającym rekinem, wykorzystującym prądy do przemieszczania, w celu oszczędzania energii. Jest aktywny przez całą dobę, niezmiennie w dzień i w nocy, co może być spowodowane niezmienną ciemnością panującą na większych głębokościach{{r|pillans}}.

=== Odżywianie ===
Małe oczy oraz duże i gęsto rozmieszczone [[Ampułki Lorenziniego|elektroreceptory ampułkowate]], sugerują, że rekin ten opiera się bardziej na [[Elektrolokacja|elektrolokacji]] niż wzroku w trakcie polowania. Duża druga płetwa grzbietowa oraz szerokie płetwy piersiowe poprawiają stabilność i umożliwiają manewrowanie przy małych prędkościach w szybkich prądach wodnych. Smukłe zęby przystosowane są do pożywiania się małymi rybami oraz [[Skorupiaki|skorupiakami]]. Rekin ten poluje zwykle przy dnie lub w jego pobliżu. Młode odżywiają się [[Babkowate|babkowatymi]] z rodzajów ''Taenoides'' i ''Trypauchen'', [[Ariusowate|ariusowatymi]], [[Wiciakowate|wiciakowatymi]] (''Polydactylus macrochir''), [[Eleotrowate|eleotrowatymi]] (''Prionobutis microps''), [[Kulbinowate|kulbinowatymi]] (''Nibea squamosa''), [[Śledziowate|śledziowatymi]] (''Nematalosa erebi.'') oraz [[Krewetki|krewetkami]] z rodzaju '' Macrobrachium''{{r|pillans|peverell}}. Niewiele wiadomo o zwyczajach żywieniowych dorosłych osobników. W szczękach jednej z dorosłych samic znaleziono pozostałości [[Ryby kostnoszkieletowe|ryb kostnoszkieletowych]] oraz [[płaszczki]], co sugeruje, że to one zwykle padają ofiarą dorosłych osobników{{r|white15}}.

=== Cykl życiowy ===
Podobnie jak inne [[żarłaczowate]] jest [[Żyworodność|żyworodny]]. Samice rodzą 6-7 lub więcej młodych{{r|white15}}. Zapłodnienie odbywa się za pomocą [[pterygopodium]], narządu wykształconego z dystalnych fragmentów [[Płetwa|płetw brzusznych]] samców. [[Zarodek|Embriony]] w ciele matki zużywają zapasy żółtka z [[Pęcherzyk żółtkowy|pęcherzyka żółtkowego]]. Po pewnym czasie pęcherzyk żółtkowy łączy się ze ścianą [[Macica|macicy]], tworząc tzw. łożysko żółtkowe, dzięki któremu dostarczane jest pożywienie z organizmu matki, aż do momentu [[Poród|porodu]]{{r|breder}}. Młode w chwili narodzin mierzą 50-65 cm długości{{r|white15|last}}. Poród ma miejsce od października do grudnia, co przypada na koniec [[Pora sucha|pory suchej]]. Podobnie jak u ''[[Glyphis garricki|G. garricki]]'', samica zachodzi w [[Ciąża|ciążę]] co dwa lata{{r|pillans}}. Młode w ciągu pierwszych lat życia rosną prawdopodobnie o około 19 cm rocznie{{r|stevens}}.

== Relacje z ludźmi i ochrona ==
Nie wiadomo czy rekin ten stanowi zagrożenie dla człowieka, gdyż brak jest informacji na temat [[Ataki rekinów na ludzi|ataków tego gatunku na ludzi]]{{r|fishbase}}. Jest niezwykle rzadki podobnie jak inne rekiny z rodzaju ''[[Glyphis]]''. Szacuje się, że na świecie żyje mniej niż 2500 dorosłych osobników oraz, że żadna z subpopulacji nie obejmuje więcej niż 250 sztuk{{r|iucn}}. Znajdowany jako [[przyłów]] w komercyjnych połowach z wykorzystaniem [[Sieć rybacka|sieci skrzelowych]] oraz linek z haczykami, jak choćby w przypadku połowów [[barramundi]] (''Lates calcarifer'') na północy [[Queensland]]. Bywa poławiany również przez [[Wędkarstwo|wędkarzy]] oraz podczas polowań z użyciem [[Łuk (broń)|łuku]]. Złowione rekiny bywają zjadane, wykorzystywane jako przynęta na [[kraby]] lub porzucane. Kolejnym zagrożeniem dla tego gatunku jest [[Degradacja ekosystemów|degradacja środowiska]], w tym: zanieczyszczenie rzeki Fly na Papui-Nowej Gwinei spowodowane [[Górnictwo|działalnością górniczą]], pogłębianie Portu Musgrave oraz wydobycie [[uran]]u na terenie [[Park Narodowy Kakadu|Parku Narodowego Kakadu]]{{r|iucn|stevens|dewha}}.

[[Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody]], biorąc pod uwagę istniejące zagrożenia oraz małą liczebność w połączeniu z ograniczoną ilością preferowanych siedlisk i małym zasięgiem występowania, określiła ''G. glyphis'' jako [[Gatunek zagrożony|gatunek zagrożony wyginięciem]]{{r|iucn}}. Na obszarze [[Australia|Australii]] rekin ten uznany jest za [[gatunek krytycznie zagrożony]] przez ustawę ''1999 Commonwealth Environment Protection and Biodiversity Conservation Act''. Regulacje te nie dotyczą jednak wód do odległości trzech mil morskich od wybrzeża, a co za tym idzie, w dużej mierze nie pokrywają się z obszarem występowania ''G. glyphis''. Rekin ten został również wymieniony w ''2000 Territory Parks and Wildlife Conservation Act'' jako [[gatunek narażony]], lecz plan zarządzania i ochrony nie został jeszcze uchwalony{{r|stevens|dewha}}. Nie istnieją żadne regulacje dotyczące połowów tego rekina na obszarze [[Papua-Nowa Gwinea|Papui-Nowej Gwinei]]{{r|white15}}.


{{Przypisy|2|przypisy=
{{Przypisy|2|przypisy=
Linia 55: Linia 74:


<ref name="li15">{{Cytuj pismo | autor = Li C., Corrigan S., Yang L., Straube N., Harris M., Hofreiter M., White W.T. i Naylor G.J.P. | tytuł = DNA capture reveals transoceanic gene flow in endangered river sharks | czasopismo = Proceedings of the National Academy of Sciences | wydanie = 112 | wolumin = 43 | strony = 13302-13307 | język = en | data = 2015 | url = http://www.pnas.org/content/112/43/13302.full.pdf | doi = 10.1073/pnas.1508735112}}</ref>
<ref name="li15">{{Cytuj pismo | autor = Li C., Corrigan S., Yang L., Straube N., Harris M., Hofreiter M., White W.T. i Naylor G.J.P. | tytuł = DNA capture reveals transoceanic gene flow in endangered river sharks | czasopismo = Proceedings of the National Academy of Sciences | wydanie = 112 | wolumin = 43 | strony = 13302-13307 | język = en | data = 2015 | url = http://www.pnas.org/content/112/43/13302.full.pdf | doi = 10.1073/pnas.1508735112}}</ref>

<ref name="white15">{{Cytuj pismo | autor = White, W.T., S.A. Appleyard, B. Sabub, P.M. Kyne, M. Harris, R. Lis, L. Baje, T. Usu, J.J. Smart, S. Corrigan, L. Yang i G.J.P. Naylor | tytuł = Rediscovery of the Threatened River Sharks, Glyphis garricki and G. glyphis, in Papua New Guinea | czasopismo = PLOS ONE | wydanie = 10 | wolumin = 10 | strony = e0140075 | język = en | data = 2015 | url = e0140075 | doi = 10.1371/journal.pone.0140075}}</ref>

<ref name="pillans">{{Cytuj pismo | autor = Pillans, R.D., J.D. Stevens, P.M. Kyne, i J. Salini | tytuł = Observations on the distribution, biology, short-term movements and habitat requirements of river sharks Glyphis spp. in northern Australia | czasopismo = Endangered Species Research | wydanie = 10 | strony = 321-332 | język = en | data = 2009 | url = http://www.int-res.com/articles/esr2008/theme/Tracking/TMVpp12.pdf | doi = 10.3354/esr00206}}</ref>

<ref name="stevens">{{Cytuj pismo | autor = Stevens, J.D., R.D. Pillans i J. Salini | tytuł = Conservation Assessment of Glyphis sp. A (Speartooth Shark), Glyphis sp. C (Northern River Shark), Pristis microdon (Freshwater Sawfish) and Pristis zijsron (Green Sawfish) | czasopismo = CSIRO Marine Research | wydawca = Australian Government Department of the Environment and Heritage | wydanie = online | strony = 84 | język = en | data = 2005 | url = https://www.environment.gov.au/system/files/resources/d1696b5b-6a2e-4920-a3e2-16e5a272349a/files/assessment-glyphis.pdf | isbn = 9780642553467}}</ref>

<ref name="peverell">{{Cytuj pismo | autor = Peverell, S.C., G.R. McPherson, R.N. Garrett i N.A. Gribble | tytuł = New records of the River Shark Glyphis (Carcharhinidae) reported from Cape York Peninsula, northern Australia | czasopismo = Zootaxa | wydanie = 1233 | strony = 53-68 | issn = 1175-5326 | język = en | data = 2006 | url = http://www.mapress.com/zootaxa/2006f/z01233p068f.pdf}}</ref>

<ref name="breder">{{Cytuj książkę | autor = C.M. Breder i D.E. Rosen | tytuł = Modes of reproduction in fishes | wydawca = T.F.H. Publications | miejsce = New Jersey | data = 1966 | strony = 941}}</ref>

<ref name="last">{{Cytuj książkę | nazwisko = Last | imię = Peter R. | tytuł = Sharks and Rays of Australia (second ed.) | wydawca = Harvard University Press | miejsce = New Zeland | data = 2009 | strony = 276-277 | isbn = 0-674-03411-2 | nazwisko2 = Stevens | imię2 = John D.}}</ref>

<ref name="dewha">{{Cytuj stronę | url = http://www.environment.gov.au/cgi-bin/sprat/public/publicspecies.pl?taxon_id=82453 | tytuł = Glyphis glyphis – Speartooth Shark | autor = Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts | data = 2010 | język = en | data dostępu = 2016-09-11}}</ref>

<ref name="fishbase">{{FishBase gatunek|id=888|nazwa=Glyphis glyphis|data=11 października 2016}}</ref>
}}
}}


Wersja z 19:39, 11 wrz 2016

Glyphis glyphis
Glyphis glyphis[1]
(Müller & Henle, 1839)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ryby chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

żarłaczokształtne

Rodzina

żarłaczowate

Rodzaj

Glyphis

Gatunek

Glyphis glyphis

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Zasięg występowania Glyphis glyphis
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Glyphis glyphis – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).

Taksonomia

Rekin ten został opisany w 1839 roku przez dwóch niemieckich przyrodników Johannesa Petera Müllera i Friedricha Gustava Jakoba Henle w pracy pt. "Systematische Beschreibung der Plagiostomen" jako Carcharias (Prionodon) glyphis. Okazem typowym (holotypem) była mierząca metr długości młoda samica o numerze katalogowym ZMB 5265, pochodząca ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie. Okaz nie posiadał adnotacji na temat miejsca pochodzenia[3]. Późniejsi autorzy sugerowali, że rekin ten wyłowiony został na Oceanie Indyjskim lub w Morzu Południowochińskim[4]. W 1843 roku Louis Agassiz, zoolog szwajcarsko-amerykańskiego pochodzenia, zasugerował stworzenie nowego rodzaju Glyphis dla tego gatunku oraz drugiego wymarłego G. hastalis, opisanego na podstawie skamielin z Wielkiej Brytanii[5]. Jednakże nazwa ta nie uzyskała szerszej akceptacji wśród naukowców, aż do opublikowania rewizji rodzaju Carcharhinus przez Jacka Garricka w 1982 roku[6][7].

Przez ponad 140 lat, holotyp Mullera i Henle był jedynym znanym okazem G. glyphis. W 1982 roku u wybrzeży Australii wyłowiono następne osobniki, którym nadano tymczasową nazwę "Glyphis sp. A." W 2008 roku Compagno, White i Last dokonali redyskrypcji G. glyphis i potwierdzili, że okazy oznaczone "sp, A" należą do tego gatunku[8].

Filogenetyka i ewolucja

Analiza mitochondrialnego locus NADH-2 przeprowadzona w 2012 roku przez Naylora i innych, wykazuje, że G. glyphis tworzy wspólny klad z sympatrycznym G. garricki, siostrzany dla kladu do którego należą G. fowlerae i G. gangeticus[9]. Analiza fragmentów mDNA kodujących białka przy pomocy modelu GTR + Γ (39), przeprowadzona przez Chenhonga Li i innych, potwierdziła to założenie. Badanie to wykazało ponadto konieczność zsynonimizowania C. siamensis i C. fowlerae z C. gangeticus, oraz potwierdziło, że pochodzące z Borneo i Bangladeszu osobniki oznaczone tymczasowo jako "Glyphis sp. 1" należą do czwartego, najbardziej bazalnego gatunku w obrębie rodzaju Glyphis[10].

Rodzaj Glyphis wraz z Isogomphodon, Negaprion i Lamiopsis, zajmują pośrednią pozycję na drzewie ewolucyjnym żarłaczowatych, pomiędzy bazalnymi rodzajami Loxodon, Rhizoprionodon i Scoliodon oraz bardziej zaawansowanymi Carcharhinus, Triaenodon, Nasolamia i Prionace[11].

Występowanie i środowisko

Młode i podrośnięte osobniki zamieszkują większe tropikalne australijskie i nowogwinejskie rzeki, o najczęściej błotnistym dnie i namorzynowych brzegach. Znajduje się je od ujścia do kilkaset kilometrów w górę rzeki. Na obszarze Queensland występują w rzekach Wenlock, Ducie i Bizant oraz być może również Normanby, Hey i Embly. Spotykane są również w rzekach Adelaide i Alligator River (Terytorium Północne). Rekiny odnotowane w wodach rzeki Ord w Zachodniej Australii mogą również należeć do tego gatunku[8][12]. Na terenie Nowej Gwinei raportowano G. glyphis z wód rzeki Fly oraz okolic Wyspy Daru i Portu Romilly[12]. Możliwe, że gatunek ten występuje (lub występował) również w Morzu Południowochińskim (w pobliżu wyspy Côn Sơn)[4]; dane te jednak są niepewne, gdyż opierają się jedynie na badaniu szczęk i zębów pojedynczego osobnika wyłowionego w grudniu 1898 roku[12].

Młode od narodzin aż do osiągnięcia dojrzałości zamieszkują zwykle obszary o szybkich prądach pływowych i błotnistym dnie. Płynąca woda powoduje duże zmętnienie, przez co mniej niż 1% promieni słonecznych dociera na głębokość większą niż metr. Zasolenie tych wód różni się w zależności od miejsca; bliżej ujścia woda jest bardziej zasolona (dochodząc do 28 ppt), dalej w górę rzeki poziom zasolenia spada nawet poniżej 0,8 ppt. Temperatury wahają się w granicach 25-33°C. Młodsze rekiny wędrują dalej w górę rzeki od starszych. Badania przeprowadzone na trzech osobnikach z rzeki Adelaide wykazały, że przemieszczały się one w górę rzeki razem z przypływem i cofały się w dół razem z odpływem, pokonując średnio 10-12 kilometrów w każdą ze stron. Średnia głębokość pływania wyliczona dla jednego z osobników wyniosła 7,7 metra, co wskazuje, że poruszał się w środku słupa wody[13]. Dopiero w 2014 roku opisano pierwsze trzy dorosłe osobniki G. glyphis, napotkane przez naukowców w wiosce rybackiej na wyspie Daru. Wszystkie trzy zostały złowione w wodach przybrzeżnych poza wyspą, co może sugerować, że dorosłe osobniki preferują przybrzeżne wody morskie[12]. Nie ma dowodów na społeczne podziały według płci[14].

Ekologia

G. glyphis wydaje się być stosunkowo spokojnym i wolno pływającym rekinem, wykorzystującym prądy do przemieszczania, w celu oszczędzania energii. Jest aktywny przez całą dobę, niezmiennie w dzień i w nocy, co może być spowodowane niezmienną ciemnością panującą na większych głębokościach[13].

Odżywianie

Małe oczy oraz duże i gęsto rozmieszczone elektroreceptory ampułkowate, sugerują, że rekin ten opiera się bardziej na elektrolokacji niż wzroku w trakcie polowania. Duża druga płetwa grzbietowa oraz szerokie płetwy piersiowe poprawiają stabilność i umożliwiają manewrowanie przy małych prędkościach w szybkich prądach wodnych. Smukłe zęby przystosowane są do pożywiania się małymi rybami oraz skorupiakami. Rekin ten poluje zwykle przy dnie lub w jego pobliżu. Młode odżywiają się babkowatymi z rodzajów Taenoides i Trypauchen, ariusowatymi, wiciakowatymi (Polydactylus macrochir), eleotrowatymi (Prionobutis microps), kulbinowatymi (Nibea squamosa), śledziowatymi (Nematalosa erebi.) oraz krewetkami z rodzaju Macrobrachium[13][15]. Niewiele wiadomo o zwyczajach żywieniowych dorosłych osobników. W szczękach jednej z dorosłych samic znaleziono pozostałości ryb kostnoszkieletowych oraz płaszczki, co sugeruje, że to one zwykle padają ofiarą dorosłych osobników[12].

Cykl życiowy

Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Samice rodzą 6-7 lub więcej młodych[12]. Zapłodnienie odbywa się za pomocą pterygopodium, narządu wykształconego z dystalnych fragmentów płetw brzusznych samców. Embriony w ciele matki zużywają zapasy żółtka z pęcherzyka żółtkowego. Po pewnym czasie pęcherzyk żółtkowy łączy się ze ścianą macicy, tworząc tzw. łożysko żółtkowe, dzięki któremu dostarczane jest pożywienie z organizmu matki, aż do momentu porodu[16]. Młode w chwili narodzin mierzą 50-65 cm długości[12][17]. Poród ma miejsce od października do grudnia, co przypada na koniec pory suchej. Podobnie jak u G. garricki, samica zachodzi w ciążę co dwa lata[13]. Młode w ciągu pierwszych lat życia rosną prawdopodobnie o około 19 cm rocznie[14].

Relacje z ludźmi i ochrona

Nie wiadomo czy rekin ten stanowi zagrożenie dla człowieka, gdyż brak jest informacji na temat ataków tego gatunku na ludzi[18]. Jest niezwykle rzadki podobnie jak inne rekiny z rodzaju Glyphis. Szacuje się, że na świecie żyje mniej niż 2500 dorosłych osobników oraz, że żadna z subpopulacji nie obejmuje więcej niż 250 sztuk[2]. Znajdowany jako przyłów w komercyjnych połowach z wykorzystaniem sieci skrzelowych oraz linek z haczykami, jak choćby w przypadku połowów barramundi (Lates calcarifer) na północy Queensland. Bywa poławiany również przez wędkarzy oraz podczas polowań z użyciem łuku. Złowione rekiny bywają zjadane, wykorzystywane jako przynęta na kraby lub porzucane. Kolejnym zagrożeniem dla tego gatunku jest degradacja środowiska, w tym: zanieczyszczenie rzeki Fly na Papui-Nowej Gwinei spowodowane działalnością górniczą, pogłębianie Portu Musgrave oraz wydobycie uranu na terenie Parku Narodowego Kakadu[2][14][19].

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody, biorąc pod uwagę istniejące zagrożenia oraz małą liczebność w połączeniu z ograniczoną ilością preferowanych siedlisk i małym zasięgiem występowania, określiła G. glyphis jako gatunek zagrożony wyginięciem[2]. Na obszarze Australii rekin ten uznany jest za gatunek krytycznie zagrożony przez ustawę 1999 Commonwealth Environment Protection and Biodiversity Conservation Act. Regulacje te nie dotyczą jednak wód do odległości trzech mil morskich od wybrzeża, a co za tym idzie, w dużej mierze nie pokrywają się z obszarem występowania G. glyphis. Rekin ten został również wymieniony w 2000 Territory Parks and Wildlife Conservation Act jako gatunek narażony, lecz plan zarządzania i ochrony nie został jeszcze uchwalony[14][19]. Nie istnieją żadne regulacje dotyczące połowów tego rekina na obszarze Papui-Nowej Gwinei[12].

  1. ↑ Glyphis glyphis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d Glyphis glyphis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ Müller, J. i Henle, F.G.J: Systematische Beschreibung der Plagiostomen (volume 2). Berlin: Veit und Comp, 1939, s. 34.
  4. ↑ a b Roberts, T. R.. A new record for the speartooth carcharhinid shark Glyphis glyphis from Pulo Condor, South China Sea. „Natural History Bulletin of the Siam Society”. 2 (54), s. 279–283, 2007. (ang.). 
  5. ↑ Agassiz, L.: Recherches sur les poissons fossiles vol. III. Neuchâtel, Szwajcaria: Société Géologique de Lourdes, 1843.
  6. ↑ Garrick, J.A.F. (1982). Sharks of the genus Carcharhinus. NOAA Technical Report, National Marine Fisheries Service. 445-494.
  7. ↑ Compagno, Leonard J.V.: Sharks of the World: An Annotated and Illustrated Catalogue of Shark Species Known to Date. Rzym: Food and Agricultural Organization, 1984, s. 492-493. ISBN 92-5-101384-5.
  8. ↑ a b Compagno, L.J.V., White, W.T. i Last, P.R.. Glyphis garricki sp. nov., a new species of river shark (Carcharhiniformes: Carcharhinidae) from northern Australia and Papua New Guinea, with a redescription of Glyphis glyphis (Müller & Henle, 1839). „CSIRO Marine and Atmospheric Research Paper”. 18 (22), s. 203-226, 2008. ISSN 2331 1833 2331. (ang.). 
  9. ↑ Naylor, G.J.P., Caira, J.N., Ensen K.J., Rosana, K.A.M., White, W.T. i Last P.R. A DNA sequence-based approach to the identification of shark and ray species and its implicatons for global elasmobranch diversity and parasitology. „Bulletin American Museum of Natural History”, s. 26, 2012. ISSN 0003-0090. (ang.). 
  10. ↑ Li C., Corrigan S., Yang L., Straube N., Harris M., Hofreiter M., White W.T. i Naylor G.J.P.. DNA capture reveals transoceanic gene flow in endangered river sharks. „Proceedings of the National Academy of Sciences”. 43 (112), s. 13302-13307, 2015. DOI: 10.1073/pnas.1508735112. (ang.). 
  11. ↑ G.J.P. Naylor, J.N. Caira, K. Jensen, K.A.M. Rosana, N. Straube i C. Lakner.: Elasmobranch Phylogeny: A mitochondrial estimate based on 595 species. CRC Press, Taylor &Francis Group, 2012, s. 31-56, seria: J.C. Carrier, J.A. Musick and M.R. Heithaus (editors), The Biology of Sharks and Their Relatives. ISBN 978-1-4200-8047-6.
  12. ↑ a b c d e f g h White, W.T., S.A. Appleyard, B. Sabub, P.M. Kyne, M. Harris, R. Lis, L. Baje, T. Usu, J.J. Smart, S. Corrigan, L. Yang i G.J.P. Naylor. [e0140075 Rediscovery of the Threatened River Sharks, Glyphis garricki and G. glyphis, in Papua New Guinea]. „PLOS ONE”. 10 (10), s. e0140075, 2015. DOI: 10.1371/journal.pone.0140075. (ang.). 
  13. ↑ a b c d Pillans, R.D., J.D. Stevens, P.M. Kyne, i J. Salini. Observations on the distribution, biology, short-term movements and habitat requirements of river sharks Glyphis spp. in northern Australia. „Endangered Species Research”, s. 321-332, 2009. DOI: 10.3354/esr00206. (ang.). 
  14. ↑ a b c d Stevens, J.D., R.D. Pillans i J. Salini. Conservation Assessment of Glyphis sp. A (Speartooth Shark), Glyphis sp. C (Northern River Shark), Pristis microdon (Freshwater Sawfish) and Pristis zijsron (Green Sawfish). „CSIRO Marine Research”, s. 84, 2005. Australian Government Department of the Environment and Heritage. (ang.). 
  15. ↑ Peverell, S.C., G.R. McPherson, R.N. Garrett i N.A. Gribble. New records of the River Shark Glyphis (Carcharhinidae) reported from Cape York Peninsula, northern Australia. „Zootaxa”, s. 53-68, 2006. ISSN 1175-5326. (ang.). 
  16. ↑ C.M. Breder i D.E. Rosen: Modes of reproduction in fishes. New Jersey: T.F.H. Publications, 1966, s. 941.
  17. ↑ Peter R. Last, John D. Stevens: Sharks and Rays of Australia (second ed.). New Zeland: Harvard University Press, 2009, s. 276-277. ISBN 0-674-03411-2.
  18. ↑ Glyphis glyphis. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 11 października 2016]
  19. ↑ a b Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts: Glyphis glyphis – Speartooth Shark. 2010. [dostęp 2016-09-11]. (ang.).
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Glyphis_glyphis&oldid=46789163”