Język mindong: Różnice pomiędzy wersjami

Język mindong
Nazwa chińska
Pismo uproszczone	闽东语
Pismo tradycyjne	閩東語
Hanyu pinyin	Mǐndōngyǔ

闽东语
Obszar	południowe Chiny (głównie prow. Fujian), Malezja, Azja Płd.-Wsch.
Liczba mówiących	10 mln
Pismo/alfabet	pismo chińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki chińsko-tybetańskie; Języki chińskie; Języki min; Język mindong;
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-1	zh
ISO 639-3	cdo
IETF	cdo
Glottolog	mind1253
Ethnologue	cdo
WALS	fuz
SIL	cdo
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku mindong
	Słownik języka mindong; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 15:57, 1 gru 2023

Język mindong^[2] lub min dong (min wschodni)^[3] – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa Chin – prowincji Fujian. Mindong oznacza wschodnią część prowincji Fujian – Min (閩) to krótka nazwa prowincji, a dong (东) oznacza „wschód”. Obecnie językiem mindong mówi się najczęściej we wschodnim Fujianie, w okolicach miast Fuzhou i Ningde.

Język mindong należy do grupy min języków chińskich^[3]. Dialekt z Fuzhou jest uznawany za odmianę prestiżową i służy jako regionalna lingua franca^[4].

Mindong używany jest także w krajach Azji Południowo-Wschodniej: Brunei (ok. 6 tys. osób), Malezji (252 tys.), Singapurze (34 tys.), Indonezji (w zaniku) i Tajlandii^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chinese, Min Dong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
↑ IliaI. Peiros IliaI., Comparative Linguistics in Southeast Asia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, National University of Australia, 1998 (Pacific Linguistics C-142), s. 183, DOI: 10.15144/PL-C142, ISBN 0-85883-489-8, OCLC 38828781 [dostęp 2023-09-20] (ang.).
↑ ^a ^b Picus SizhiP.S. Ding Picus SizhiP.S., China, [w:] PhilippP. Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 1: A–L, New York–Abingdon: Taylor & Francis, 2005, s. 191, DOI: 10.4324/9780203319208, ISBN 0-203-31920-6, ISBN 978-1-135-45522-4 [dostęp 2023-09-20] (ang.).
↑ SihuaS. Liang SihuaS., Language Attitudes and Identities in Multilingual China: A Linguistic Ethnography, Cham: Springer, 2015, s. 12, DOI: 10.1007/978-3-319-12619-7, ISBN 978-3-319-12618-0, ISBN 978-3-319-12619-7, OCLC 897810289 [dostęp 2023-12-01] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Chinese, Min Dong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-09-23] (ang.).

[Ethnologue-1] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chinese, Min Dong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).

[2] IliaI. Peiros IliaI., Comparative Linguistics in Southeast Asia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, National University of Australia, 1998 (Pacific Linguistics C-142), s. 183, DOI: 10.15144/PL-C142, ISBN 0-85883-489-8, OCLC 38828781 [dostęp 2023-09-20] (ang.).

[china-3] Picus SizhiP.S. Ding Picus SizhiP.S., China, [w:] PhilippP. Strazny (red.), Encyclopedia of Linguistics, t. 1: A–L, New York–Abingdon: Taylor & Francis, 2005, s. 191, DOI: 10.4324/9780203319208, ISBN 0-203-31920-6, ISBN 978-1-135-45522-4 [dostęp 2023-09-20] (ang.).

[4] SihuaS. Liang SihuaS., Language Attitudes and Identities in Multilingual China: A Linguistic Ethnography, Cham: Springer, 2015, s. 12, DOI: 10.1007/978-3-319-12619-7, ISBN 978-3-319-12618-0, ISBN 978-3-319-12619-7, OCLC 897810289 [dostęp 2023-12-01] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 38: / Linia 38: @@
  |commons                      =
 }}
-'''Język mindong'''<ref>{{Cytuj |autor = Ilia Peiros |tytuł = Comparative Linguistics in Southeast Asia |data = 1998 |data dostępu = 2023-09-20 |isbn = 0-85883-489-8 |miejsce = Canberra |wydawca = Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, National University of Australia |s = 183 |seria = Pacific Linguistics C-142 |doi = 10.15144/PL-C142 |oclc = 38828781 |url = https://openresearch-repository.anu.edu.au/bitstream/1885/146631/1/PL-C142.pdf |język = en}}</ref> lub min dong (min wschodni)<ref>{{Cytuj |autor r = Picus Sizhi Ding |redaktor = Philipp Strazny |rozdział = China |tytuł = Encyclopedia of Linguistics |data = 2005 |data dostępu = 2023-09-20 |isbn = 0-203-31920-6 978-1-135-45522-4 |doi = 10.4324/9780203319208 |miejsce = New York–Abingdon |wolumin = 1: A–L |wydawca = Taylor & Francis |s = 191 |url = https://books.google.com/books?id=27JOMobauYAC&newbks=0&printsec=frontcover&pg=PA191 |język = en}}</ref> – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa [[Chiny|Chin]] – prowincji [[Fujian]]. ''Mindong'' oznacza wschodnią część prowincji Fujian – ''Min'' (閩) to krótka nazwa prowincji, a ''dong'' (东) oznacza „wschód”. Obecnie językiem mindong mówi się najczęściej we wschodnim Fujianie, w okolicach miast [[Fuzhou]] i [[Ningde]]. Dialekt z Fuzhou jest uznawany za [[prestiż (socjolingwistyka)|odmianę prestiżową]] i [[język standardowy|standard języka]].
+'''Język mindong'''<ref>{{Cytuj |autor = Ilia Peiros |tytuł = Comparative Linguistics in Southeast Asia |data = 1998 |data dostępu = 2023-09-20 |isbn = 0-85883-489-8 |miejsce = Canberra |wydawca = Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, National University of Australia |s = 183 |seria = Pacific Linguistics C-142 |doi = 10.15144/PL-C142 |oclc = 38828781 |url = https://openresearch-repository.anu.edu.au/bitstream/1885/146631/1/PL-C142.pdf |język = en}}</ref> lub min dong (min wschodni)<ref name="china">{{Cytuj |autor r = Picus Sizhi Ding |redaktor = Philipp Strazny |rozdział = China |tytuł = Encyclopedia of Linguistics |data = 2005 |data dostępu = 2023-09-20 |isbn = 0-203-31920-6 978-1-135-45522-4 |doi = 10.4324/9780203319208 |miejsce = New York–Abingdon |wolumin = 1: A–L |wydawca = Taylor & Francis |s = 191 |url = https://books.google.com/books?id=27JOMobauYAC&newbks=0&printsec=frontcover&pg=PA191 |język = en}}</ref> – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa [[Chiny|Chin]] – prowincji [[Fujian]]. ''Mindong'' oznacza wschodnią część prowincji Fujian – ''Min'' (閩) to krótka nazwa prowincji, a ''dong'' (东) oznacza „wschód”. Obecnie językiem mindong mówi się najczęściej we wschodnim Fujianie, w okolicach miast [[Fuzhou]] i [[Ningde]].
+Język mindong należy do grupy [[języki min|min]] [[język chiński|języków chińskich]]<ref name="china"/>. Dialekt z Fuzhou jest uznawany za [[prestiż (socjolingwistyka)|odmianę prestiżową]] i służy jako regionalna [[lingua franca]]<ref>{{Cytuj |autor = Sihua Liang |tytuł = Language Attitudes and Identities in Multilingual China: A Linguistic Ethnography |data = 2015 |data dostępu = 2023-12-01 |isbn = 978-3-319-12618-0 978-3-319-12619-7 |miejsce = Cham |wydawca = Springer |s = 12 |oclc = 897810289 |doi = 10.1007/978-3-319-12619-7 |url = https://books.google.pl/books?id=MHe1BQAAQBAJ&pg=PA12 |język = en}}</ref>.
 Mindong używany jest także w krajach [[Azja Południowo-Wschodnia|Azji Południowo-Wschodniej]]: [[Brunei]] (ok. 6 tys. osób), [[Malezja|Malezji]] (252 tys.), [[Singapur]]ze (34 tys.), [[Indonezja|Indonezji]] (w zaniku) i [[Tajlandia|Tajlandii]]<ref name="Ethnologue" />.
+[[Plik:ChinaFujianFuzhou.png|thumb|240px|Fuzhou, centrum języka mindong]]
-[[Plik:ChinaFujianFuzhou.png|thumb|240px|Fuzhou, centrum języka Mindong]]
-Język mindong należy do grupy [[języki min|min]] [[język chiński|języków chińskich]].
 == Przypisy ==
 {{Przypisy}}

Języki/dialekty chińskie (sinickie)	starochiński średniochiński klasyczny chiński mandaryński (standardowy mandaryński, dialekt pekiński) wu min (minbei, minnan) hakka xiang gan yue (kantoński) hui jin ping
Języki tybeto-birmańskie	birmański bodo dzongkha garo manipuri newarski sharchopkha tangucki tybetański