Łęg (gmina Osiek)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łęg
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Osiek

Sołectwo

Mikołajów

Wysokość

150,1 m n.p.m.

Liczba ludności (2009)

1[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-221[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0802082[4]

Położenie na mapie gminy Osiek
Mapa konturowa gminy Osiek, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Ziemia50°29′49″N 21°26′41″E/50,496944 21,444722[1]

Łęgwieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Osiek[5].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

Decyzją wojewody tarnobrzeskiego z 1992 roku rozpoczęto proces wysiedlania okolicznych mieszkańców Mikołajowa celem eksploatacji siarki rodzimej na złożu Osiek. W kolejnych latach przesunięto swoje działania eksploatacyjne na tereny należące do sołectwa Łęg, a które sukcesywnie podawano działaniom wysiedleńczym (głównie ludności miejscowej, przyległej do owych włości). Ostatecznie ukończono ten proces w 2006 roku.

Od lat 90. XX wieku wieś niemodernizowana w infrastrukturę techniczną i społeczną (tj. wodociągi, kanalizację, nową szkołę itp.). Wyjątek stanowi fragment gminnej drogi dojazdowej ze Sworonia do Osieka przez Nakol i Lipnik. Tenże fragment leży przy samym wale wiślanym w granicach administracyjnych Łęgu, tj. nr 4233046.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod koniec XIX wieku.

ŁĘG, wieś nad rzeką Wisłą, powiat sandomierski, gmina i parafia Osiek, od Sandomierza 32 wiorsty, gruntu mórg 22, domów 16, mieszkańców 102. Jest to przedmieście osady Osiek.

Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. V.[6].

Na podstawie ww. informacji z 1884 roku – Łęg[a], to wieś nad rzeką Wisłą w ówczesnym powiecie sandomierskim, w ówczesnej gminie i parafii Osiek. Leży w odległości 32 wiorst od Sandomierza. Ma 16 domów, 102 mieszkańców, 22 morgi gruntów. Jest to przedmieście osady miejskiej Osiek[6].

W 1886 roku parafia Osiek należy do dekanatu sandomierskiego i liczyła 3895 mieszkańców. Z kolei gmina Osiek, z urzędem we wsi Osieczko, miała 6070 mieszkańców i rozległości 17 916 mórg, w tym ziemi dworskiej 6525 mórg. Sądem okręgowym dla gminy był ówczesny III Sąd Okręgowy w Łoniowie; z kolei stacja pocztowa znajdowała się w Staszowie. W skład gminy wchodziły wówczas (jeszcze) następujące wioski: Bukowa, Długołęka, Dzięki, Lipnik, Łęg, Osieczko, Osiek, Pliskowola, Strzegom i Suchowola[7].

Współcześnie w ujęciu Piotra Barańskiego w jego książce Miasto i Gmina Osiek z 1999 roku.

W gminie. (...) Łęg.
Wieś wchodząca w skład sołectwa Mikołajów. Nazwa pochodzi od zalewanej łąki (Łęg, Łęka). Położona nad Wisłą w odległości około 200 metrów od nurtu, na wzniesieniu, które w czasie wylewów Wisły oblewane jest wodami rzeki.
Osadnictwo znane od XVIII wieku. Być może osada chroniła przeprawy przez Wisłę. Właśnie tu tutaj z dna Wisły wyłaniają się grube resztki słupów (być może mostu).
Wieś została współcześnie wykreślona z mapy. Zlikwidowana za sprawą budowy kopalni siarki w Osieku. Należała do gminy i parafii Osiek. W czasie wojny mieszkańcy współpracowali z partyzantami. Wegetują tutaj jeszcze dwie rodziny.

Piotr Barański, Miasto i Gmina Osiek[8].

W 1986 roku rozpoczęto budowę Kopalni Siarki Osiek w obrębie sołectw: MikołajówTrzciankaSworoń. W wyniku tych działań od roku 1992 do 2006, ostatecznie zakończono proces likwidacji sołectwa Łęg, gdyż owo sołectwo znajduje się w centrum owego trójkąta (w tzw. widłach zajętych pod działania eksploatacyjne kopalni).

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Współczesna struktura demograficzna wioski Łęg na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS-u, z prezentacją danych z 2002 roku[9]:

Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych
Wyszczególnienie J.
m.
Populacja mieszkańców
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)
Ogółem 10-19 20-29 30-39 50-59 60-69
I. Ogółem os. 7 1 2 1 2 1
odsetek % 100 14,3 28,5 14,3 28,6 14,3
1. WEDŁUG PŁCI
A. Mężczyzn os. 4 2 1 1
odsetek % 57,1 28,5 14,3 14,3
B. Kobiet os. 3 1 1 1
odsetek % 42,9 14,3 14,3 14,3


Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych
Wyszczególnienie J.
m.
Populacja mieszkańców
(w grupach wiekowych w 2002 roku)
Ogółem Mężczyzn Kobiet
I. Ogółem os. 7 4 3
odsetek % 100 57,1 42,9
1. W wieku
A. Przedprodukcyjnym os. 1 1
odsetek % 14,3 14,3
B. Produkcyjnym os. 5 4 1
odsetek % 71,5 57,1 14,3
a. mobilnym os. 3 3
odsetek % 42,8 42,8
b. niemobilnym os. 2 1 1
odsetek % 28,6 14,3 14,3
C. Poprodukcyjnym os. 1 1
odsetek % 14,3 14,3

Geografia[edytuj | edytuj kod]

W XIX-wiecznym Łęgu umiejscowione było małe jeziorko Brzeźnica – znane nam z oryginalnego opisu Ludwika Wolskiego z 1851 roku[10].

Jeziora w Królestwie Polskiém. (...) Jeziora Gubernii Radomskiéj. (...) Powiat Sandomierski.
Wszystkie jeziora powiatu tego leżą nad samą rzeką Wisłą lub w niewielkiéj od niéj odległości[11].
(...) W gminie Osiek znajdujemy pięć jezior: dwa we wsi Osieczko, nazwane Białe i Skopaniec, we wsi Łęk nazwane Brzeźnica, w Osieku Bania, we wsi Długołęka Gaj.
(...) Jezioro Brzeźnica, położone na płaszczyźnie rozległéj, w miejscu otwartém, obszerne morg 1, głębokie stóp 16; grunta nadbrzeżne urodzajne, twarde. Od strony zachodniéj przepływają przez jezioro to dwa małe strumienie. Podziemnéj kommunikacyi i źródeł mineralnych nie ma. Woda czysta, słodka, bez żadnego odoru, po brzegach zarosła trzciną i innemi chwastami. W ryby nie obfituje, gdyż jak wyżéj powiedziano, są dwa odpływy wody, przez które ryby uchodzą. Spławy nie istnieją żadne.
(...) Z wyliczenia takowego wypada, że w gubernii radomskiéj jest w ogóle jezior 59, rozległość ich włók 15, morgów 27; w tym: w powiecie sandomierskim jezior 31, rozległość ich włók 11, morgów 7. Wszystko to są jeziora mniejszéj wielkości; największe z nich Kozłowy dół ma obszerności morgów 70, po nim idzie Krzcińskie – morgów 50, daléj Słoniawa i Przewłockie po morgów 30; inne coraz mniejsze.

Ludwik Wolski, Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi, t. I.

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. ubiegłego wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Łęgu zawarty w tabeli 1[12].

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada OSIEK
  1. Łęg

  1. Bania – staw
  2. Brzeźnica – pole
  3. Kaczanówki – pole, łąka, pastwisko
  4. Łysa Górka – wzniesienie, pole
  5. Szpitalówka – pole
  6. U Jeziora – pole
  7. Wątek – pole, dolina
  8. Wolskie – pole
  9. Za Strugą – pole

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Według Bronisława Chlebowskiego – Łęg alias Łęk, jest to nadrzeczna nizina podlegająca zalewom. Obie formy tej nazwy występują w nazwach miejscowości i w pochodnych nazwach: Łęczysko i Podłężyce, Łęczno i Łężek, Łęczany i Łężyce. Inne pokrewne to: Łęgi, Ług, Ługi itp... Słownik geograficzny..., t. V, s. 653.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72634
  2. Wiesława Pogorzelska: Wykaz miejscowości i liczby ludności według stanu na dzień 31-12-2009 r. w Urzędzie Miasta i Gminy w Osieku (zameldowanych na pobyt stały), Osiek: Kierownik USC UMiG Osiek, 2010.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 704 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. SIMC – Katalog miejscowości (stan na: 2010-01-01) /w:/ Lista plików predefiniowanych. 19 marca 2010 r.
  5. Jan Bielec (red.), Stanisława Szwałek: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. T. II: K - P. Warszawa: GUS, 1981.
  6. a b Łęg (17), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 653.
  7. Por. Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego. T. VII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr 61, 1886, s. 628.
  8. Piotr Barański: Miasto i Gmina Osiek. Wyd. I. Krosno: Oficyna Wydawnicza „APLA”, 1999, s. 56, 74. ISBN 83-88065-14-9.
  9. Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-03-10]. (pol.).
  10. Ludwik Wolski. Jeziora w Królestwie Polskiém. „Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi. 1851”. Tom piérwszy. Ogólnego zbioru tom XLI, s. 46, 48, 56-57, 63, 1851. Warszawa: W Drukarni Stanisława Strąbskiego, przy ulicy Daniłowiczowskiéj Nr. 617, w dawnej Bibliotece Załuskich. 
  11. Oskar Kolber: Dzieła wszystkie. Sandomierskie. Materyjały do etnografii słowiańskiéj. T. 2: Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya 1. Sandomierskie. Warszawa: W drukarni Jana Jaworskiego, Krakowskie-Przedmieście Nr. 415, 1865, s. 281.
  12. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 28-29, 77-96.