Pliskowola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pliskowola
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Osiek

Wysokość

171,8 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

939[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-221[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0802231[4]

Położenie na mapie gminy Osiek
Mapa konturowa gminy Osiek, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pliskowola”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pliskowola”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pliskowola”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pliskowola”
Ziemia50°30′50″N 21°23′24″E/50,513889 21,390000[1]

Pliskowola – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Osiek[4][5].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Osieku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Przez wieś biegnie droga powiatowa nr 42340 (0812T – droga wojewódzka nr 765 – Podlesie – Góry – Pliskowola – Osiek); oraz następujące drogi gminne nr 4233024 (002673T – Pliskowola – Zabłonie); nr 4233022 (002671T – Mucharzew – Pliskowola); nr 4233026 (002675T – Osiek – Pliskowola – Łączna Góra); nr 4233027 (002676T – Pliskowola – droga państwowa nr 79)[6]. Poza tym fragment linii kolejowej nr 70 ze stacji Strzegomek do stacji Osiek Staszowski.

W Pliskowoli mieści się szkoła podstawowa i ochotnicza straż pożarna.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości wzięła się prawdopodobnie od nazwy właściciela folwarku, który nazywał się Pliska.[potrzebny przypis]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała zapewne w okresie zagospodarowywania wielkich pustek po licznych wojnach, epidemiach i innych kataklizmach (zwłaszcza czerwonki). Zakładana osada była zwolniona z wszelkich opłat i należności przez określony czas[7].

Pierwsza wzmianka o Pliskowoli pochodzi już z 9 października 1415 roku (wtedy to: Anna z Woli zwanej Pliska «Wola dicta Pliska[8][9]», jest jednym ze świadków w sporze (sporządzanego testamentu) w Połańcu, a w którym to zapisano, że „Wojciech wspólnik Mikołaja zwanego Pythel swój połaniecki młyn w mieście Połaniec zapisuje/przekazuje Piotrowi zwanemu Sedlik celem alienacji lenna seniora…”[9])...

W czasach Jana Długosza według jego Liber Beneficiorum... (1470–1480) jest to wieś królewska (tzw. królewszczyzna), z 2 łanami, a w ¼ części bezpośrednio zależna od kościoła parafialnego w Osieku (na tzw. nieużytkach rolnych, resztówkach), w tym jego aktualnych proboszczów, z majątkiem ziemskim w gęstwinie (w borze puszczy strzegomskiej, tj. pomiędzy Strzegomiem a Pliskowolą) w tzw. Samyn inaczej Ploza, w stronę grodu (ku osadzie miejskiej) Osiek[10].

Archidiaconatus Sandomiriensis. (...) Ecclesia parochialis Sancti Pauli extra muros Sandomirienses. (...) Parochia O s s y e k.
Pliska Wola, villa sub parochial de Osiek ad fluvium V i s l a. (...) Samyn alias Ploza, ager ad oppidum Osiek.
...Item in villa P l y s z k a regia habet duos laneos minus una quarta agrorum, quos vel solus colit vel locat in censum. Item in borra, quae mediat inter villas S t r z e g o m et P l y s z k a, qui vocatur P l o z a et etiam dicitur S a m y n, de quo ecclesiae in O s s y e k et cius plebano et decimatur et censuatur[10][11].

Joannis Długosz, Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis, tomus II.

W 1578 roku wieś Wolia Plyska (Pliskowola), nadal jest wsią królewską z 71 osadnikami na 28 łanach powierzchni, nadto ma 4 komorników (w domyśle z bydłem), 17 biedaków (czyli komorników bez bydła) i 4 rzemieślników[12]. Wcześniejszy dokument, z 1542 roku mówi o procesie, jaki prowadzili mieszkańcy Osieka z właścicielami Woli o pole położone za wsią. Rejestr podatków z 1629 roku wymienia Pliskowolę jako wieś, należącą do parafii Osiek[7].

II. Palatinatus Sandomiriensis. 1. Districtus Sandomiriensis an. 1578. Par. Osziek.
Wolia Plyska, regalis, col. 71 in lan. 28, inq. 4, inq. paup. 17, art. 4[12][13].

Adolf Pawiński, Małopolska, t. III.

Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich w trzech tomach, pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku.

PLISKOWOLA, wieś, powiat sandomierski, gmina i parafia Osiek, odległość od Sandomierza 32 wiorsty, ma 176 domów, 1047 mieszkańców, 2 mórg ziemi dworskiej i 2454 mórg (ziemi) włościańskiej. W 1827 roku było (tu) 121 domów, 771 mieszkańców.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. VIII[14].

PLISKOWOLA (w) roku 1415 Wola dicta Pliska (w) roku 1578 Wola Plyska, wieś, powiat sandomierski. Wspomniana w dokumencie z roku 1415 (Kodex dyplomatyczny Polski, III, 374). W roku 1578 wieś królewska. Obacz Wola Pliska (t. XIII).

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. XV, cz. I.[15].

WOLA PLISKA, wieś, powiat sandomierski, parafia Osiek, obacz Pliskowola (t. VIII). W roku 1578 Wola Plyska, wieś królewska, miała 71 osadników, 28 łanów, 4 komorników, 17 komorników (bez ziemi, tj.) ubogich, 4 rzemieślników. (Pawiński, Małopolska, III, 168).

Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. XIII[16].

Informacja zbiorcza według ww. Słownika... z 1887 roku – Pliskowola, to wieś w ówczesnym powiecie sandomierskim, w ówczesnej gminie i parafii Osiek. Leży w odległości 32 wiorst od Sandomierza. Ma 176 domów, 1 047 mieszkańców, 2 morgi ziemi dworskiej i 2 454 morgi ziemi włościańskiej. W 1827 roku było tu 121 domów i 771 mieszkańców[14].

W 1886 roku parafia Osiek należy do dekanatu sandomierskiego i liczy 3 895 dusz. Z kolei gmina Osiek, z urzędem we wsi Osieczko, miała 6 070 mieszkańców, i rozległości 17 916 mórg, w tym ziemi dworskiej 6 525 mórg. Sądem okręgowym dla gminy był ówczesny III Sąd Okręgowy w Łoniowie; z kolei stacja pocztowa znajdowała się w Staszowie. W skład gminy wchodziły wówczas (jeszcze) następujące wioski: Bukowa, Długołęka, Dzięki, Lipnik, Łęg, Osieczko, Osiek, Pliskowola, Strzegom i Suchowola[17].

Współcześnie w ujęciu Piotra Barańskiego w jego książce Miasto i Gmina Osiek z 1999 roku.

W gminie. (...) Pliskowola.
Wieś, powstała zapewne w okresie zagospodarowywania wielkich pustek po licznych wojnach, epidemiach i innych kataklizmach. Zakładana osada była zwolniona z wszelkich opłat i należności na określony czas. Źródła milczą o wcześniejszych dziejach (czyżby?!), ale już rejestr podatków z 1629 roku wymienia Pliskowolę jako wieś, należącą do parafii Osiek. Wcześniejszy dokument, z 1542 roku mówi o procesie, jaki prowadzili mieszkańcy Osieka z właścicielami Woli o pole położone za wsią. Z tych dokumentów, aczkolwiek szczątkowych, wynika, że wieś istniała w XVI wieku była położona na glebach słabych, podmokłych, mało urodzajnych.
W okresie II wojny światowej działała tu partyzantka, a wielu mieszkańców czynnie uczestniczyło w ruchu oporu. Z chwilą powstania przemysłu siarkowego i zakładów przemysłowych Tarnobrzega, Staszowa, Połańca przyszła dobra passa dla mieszkańców Pliskowoli. Pracując w przemyśle budowali domy, obiekty gospodarcze. Obecny wygląd wsi w niczym nie przypomina dawnego. Stare zabudowania należą do historii. Mieszkańcy zawsze wykazywali dużą aktywność. W ramach czynów społecznych zbudowano Dom Nauczyciela, pełni on teraz rolę 6 – klasowej Szkoły Podstawowej (stary budynek szkoły spłonął w latach 80).
Niewiele mogli zrobić sami mieszkańcy w zakresie budowy dróg. Problem ten rozwiązano dopiero w latach 80 i 90. Dużym osiągnięciem wioski jest wybudowanie nowoczesnego kościoła. Prace rozpoczęto w latach 80, a zakończono w 90, przy znaczącym zaangażowaniu byłego proboszcza osieckiego, ks. Jana Mazurkiewicza. Budowę kontynuował i zakończył proboszcz Władysław Gwóźdź. Świątynia pełni dzisiaj funkcję kaplicy.
Współcześnie powstaje nowy budynek szkoły. Kamień węgielny i fundamenty położone zostały jesienią 1998 roku. Burmistrz Miasta i Gminy, zapewne jeszcze w tej kadencji doprowadzi dzieło do końca.
Działa tu prężna jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, która posiada nowy budynek remizy i samochód bojowy. Wieś jest stelefonizowana, uzyskała połączenie ze światem, mając wcześniej tylko jeden telefon prywatny. Należy też podkreślić, że infrastruktura została wzbogacona o wodociągi, doprowadzone do wszystkich gospodarstw[7]

Piotr Barański, Miasto i Gmina Osiek.

W okresie II wojny światowej działała tu partyzantka, a wielu mieszkańców czynnie uczestniczyło w ruchu oporu.

Z chwilą powstania przemysłu siarkowego i zakładów przemysłowych Tarnobrzega, Staszowa, czy Połańca przyszła dobra passa dla mieszkańców Pliskowoli. Pracując w przemyśle budowali nowe domy, obiekty gospodarcze. Obecny wygląd wsi w niczym nie przypomina tego dawnego. Mieszkańcy bowiem zawsze wykazywali się dużą aktywnością społeczną.

Z początkiem lat 80. rozpoczęto budowę nowej kaplicy, a ukończono ją z początkiem lat 90., przemianowując na Kościół Pomocniczy parafii Osieckiej w Pliskowoli. W budowę owego obiektu zaangażował się czynnie ks. Jan Mazurkiewicz, a kontynuował i zakończył ten proces proboszcz Henryk Podgórski.

W ramach czynów społecznych zbudowano Dom Nauczyciela, który pełnił rolę 6-klasowej Szkoły Podstawowej (stary budynek szkoły spłonął w latach 80.). Od jesieni 1998 roku do czerwca 2004 roku oficjalnie oddano do użytku mieszkańców, a głównie uczniów i nauczycieli nową szkołę podstawową[7].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Współczesna struktura demograficzna wioski Pliskowola na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS, z prezentacją danych z 2002 roku[18]:

Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych[18]
WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m. 		POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEM 0-9 10-19 20-29 30-39 40-49 50-59 60-69 70-79 80+
I. OGÓŁEM os. 1 087 156 160 185 141 146 103 73 99 24
– odsetek % 100 14,4 14,7 17 13 13,4 9,5 6,7 9,1 2,2
1. WEDŁUG PŁCI
A. Mężczyzn os. 554 81 68 104 85 84 52 28 42 10
– odsetek % 51 7,5 6,2 9,6 7,8 7,7 4,8 2,6 3,9 0,9
B. Kobiet os. 533 75 92 81 56 62 51 45 57 14
– odsetek % 49 6,9 8,5 7,4 5,2 5,7 4,7 4,1 5,2 1,3


Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych
WYSZCZEGÓLNIENIE J.
m. 		POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEM Mężczyzn Kobiet
I. OGÓŁEM os. 1 087 554 533
– odsetek % 100 51 49
1. W WIEKU
A. Przedprodukcyjnym os. 285 136 149
– odsetek % 26,2 12,5 13,7
B. Produkcyjnym os. 620 352 268
– odsetek % 57 32,4 24,6
a. mobilnym os. 424 242 182
– odsetek % 39 22,3 16,7
b. niemobilnym os. 196 110 86
– odsetek % 18 10,1 7,9
C. Poprodukcyjnym os. 182 66 116
– odsetek % 16,8 6,1 10,7

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. ubiegłego wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Pliskowoli zawarty w tabeli 1[19].

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta 		Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada OSIEK
  1. Pliskowola
  1. Błonie
  2. Cyrglówka
  3. Dół
  4. Gajówka Pliskowol-
    ska
  5. Góry
  6. Kały
  7. Mała Wola
  8. Podlesie
  9. Przerwa
  10. Skotnia
  11. Zabłonie
  1. Błonie – mokradła, stawy
  2. Brodki – moczary, piaski
  3. Cenasiów Ogród – pole
  4. Cyrglówka – pole
  5. Dolskie Pola – pole, łąka
  6. Dół – pole
  7. Dziedziuchowe Dołki – las
  8. Gluzieniec – łąka, pastwisko
  9. Góra Cyrglowska – pole
  10. Góra Stawiskowa – pole
  11. Górskie Pastwiska – pole
  12. Górskie Pola – pole
  13. Góry – pole
  14. Jamrozi Dół – wąwóz
  15. Kalaźnica – łąka
  16. Kalugi – bagno, łąka
  17. Kały – pole, łąka
  18. Łęczna Góra – las
  19. Ługi – pole
  20. Mała Wola – pole
  21. Małowolskie – pole
  22. Mogiła – las
  23. Pastwiska Dolskie – pole, pastwisko
  24. Piachy – nieużytki
  25. Pliska – łąka
  26. Pliśnia Góra – pole, nieużytki
  27. Pod Łęczną Górą – pastwisko, pole
  28. Pod Trzciańską Górą – pastwisko
  29. Podlesie – pole
  30. Podleściańskie Pola – pole
  31. Porąbka – pastwisko
  32. Poręby – łąka, pole
  33. Posada – pole
  34. Przerwa – pole
  35. Rakownica – las
  36. Skotnia – pole
  37. Stawiska – łąka, moczary
  38. Smużek – las
  39. Strugi – pole
  40. Strzegomka – rzeczka
  41. Wierzchowiska – las, olszyny
  42. Zabłońskie Pola – pole, łąka
  43. Zajedle – las

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102126
  2. ↑ Wieś Pliskowola w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 930 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ Dz. Urz. Woj. Świętokrzyskiego Nr 202 poz. 1855, s. 20, 10744.
  7. ↑ a b c d Ryński: W gminie. (...) Pliskowola. W: Piotr Barański: Miasto i Gmina Osiek. Wyd. I. Krosno: Oficyna Wydawnicza „APLA”, 1999, s. 56, 66-68. ISBN 83-88065-14-9.
  8. ↑ ...pagellis 374-375. (...) CXCII. …Polaniec – die 9 Octobris 1415 anno. …Woyczecha consors Nicolai dicti Pythel ciuis Polanecensis molendinum in urbe Polanecz Petro dicto Sedlik vendit (1). …In nomine domini Amen. Quoniam humana fragilitas non sufficit omnia memoriter retinere, et merito necesse est, et ea, quo ab hominibus notanda geruntur, capitalibus literarum confirmantur. Proinde Nos Johannes de Sprowa Capitaneus Sandomiriensis nec non Marcus Viceaduocatus Polanecensis una cum Consulibus Miklono (sic) et Czampiska Nicolao de ibidem, nec non Scabinis Laurencio kolano, paulo padurcza, Bartcone pyączkone, Stanislao dzadcone, Bogussio Obarzancone, Venceslao Smotanicz, et Andrea Swarnone Polaneciensium, uniuersorum tam presencium quam futurorum noticie protestamur. Quomodo veniens ad nostram presenciam honesta mulier Woijczecha consors Nicolai dicti Pijthel, conciuis Polanecensis, una cum pueris ipsius filie Anne vulgariter se wnucząthij heredibus molendini polanecensis scilicet Nicolao, Mathia, Clemente Jacobo, Margareta, Soror (sic), Johanne et Stanislao, et Amite eorum videlicet Pechna, et Anna de Wola dicta pliska, sani mente simul et corpore, coram nobis ac assessoribus nostris in Judicio Bannito manifeste recongnouerunt(sic) non compulsi, nec coacti, sed animo deliberato, iuxta consilium suorum amicorum molendinum situm in Polanecz, Petro dicto Sedlik, suisque successoribus legitimis, pro centum marcis et duodecim marcis mediorum grossorum vendiderunt, ac rite ac racionabiliter resignauerunt, scilicet cum pratis, agris, orto, et cum omni Jure et dominio, prout soli ab antiquo tenuerunt. Ceterum nullus audeat aliud molendinum in metis seu granicijs polanecensibus edificare seu construere scilicet in fluuio Cerna et super Smerdząchew, preter supradictum Petrum et ipsius posteros legitimos (Nos vero prenominatus Johannes de Sprowa, Capitaneus Sandomiriensis, Petrum molendinatorem cum suis successoribus legitimis, per diffinitiuas sentencias, nostrorum Scabinorum polaneciensium, verum ac legitimum constituimus successorem ac heredem, cum suis posteris natis ac nascendis, perpetualiter habere, vendere, donare, commutare, secundum quod ipsis melius et utilius videbitur expedire. In cuius rej testimonium et meliorem euidenciam Sigillum nostrum et sigillum predicti opidi polanecz sunt appensa. Actum et datum in Polanecz proxima feria tercia post festum Sancti francisci Sub anno domini Millesimo quadringentesimo decimo quinto Coram testibus prenominatis et aliis quam plurimis fide dignis. …(1) Muczkowski descripsit ex tabula authentica pargamena Josephi Rusieceii propria. Duo sigilla olim erant, hodie desunt.
  9. ↑ a b CODEX diplomaticus Poloniae, quo continentur privilegia regum poloniae, magnorum ducum lithvaniae, bullae pontificum nec non jura a privatis data, illustrandis domesticis rebus gestis inservitura adhuc nusquam typis exarata, ab antiquissimis inde temporibus usque ad annum 1506. Studio et opera Leonis Rzyszczewski et olim Antonii Muczkowski collectus. Tomus tertius. Varsaviae: Edidit prof. Julianus Bartoszewicz, Caesar. Societatis Geographicae Petropolitanio et Commissionis Archeologiem Vilnensis Mombrum, nec non Caes. Reg. Societatis Litterariae Cracoviensis Socius Correspondens, 1858, s. 374-375.
  10. ↑ a b Joannis Długosz senioris canonici cracoviensis: Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis. Nunc primum e codice autographo editus. Tomus II: Ecclesia parochiales. W: Joannis Długosz senioris canonici Cracoviensis: Opera omnia. Cura Alexandri Przezdziecki edita. Tomus VIII. Cracoviae: Ex Typographia Kirchmajeriana, MDCCCLXIV (1864), s. 309, 314, 321-322.
  11. ↑ Tłumaczenie z łac. Archidiakonat sandomierski. (...) Kościół parafialny św. Pawła poza murami, poza miastem Sandomierz. (...) Parafia Osiek. Pliskowola, wieś na terenie parafii Osiek w stronę (w pobliżu) rzeki Wisły. (...) Samyn inaczej Ploza, majątek ziemski w stronę grodu (ku osadzie miejskiej) Osiek ...Takoż we wsi królewskiej Pliskowola (na tzw. królewszczyźnie) ma 2 łany (tj. posiada jej) odjąwszy wspólną czwartą część tych gruntów (tj. co najmniej w ¼ części), z tego albo porzucone grunty rolne albo dzierżawione w pańszczyźnie (w tzw. prawie do pańszczyzny, czy też: zobowiązaniu kogoś do płacenia czynszu, jednocześnie czyniąc z tego przedmiot dzierżawy). Takoż w borze (w tzw. gęstwinie lasu iglastego), co pośrednio wśród wiosek Strzegom a Pliskowola (a pomiędzy nimi leżące), co zwie się Ploza a zaiste (gdzieniegdzie tudzież) zwane Samyn (to co) od kościoła w Osieku współzależne, w tym też (jak i jego) plebana/księdza, który to posiada prawo do poboru odpowiedniej dziesięciny i czynszu.
  12. ↑ a b Źródła dziejowe. T. XIV: Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym opisana przez Adolfa Pawińskiego. T. III: Małopolska. Warszawa: Skład główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, Druk J. Bergera, Elektoralna, Nr. 14 1886, s. 168.
  13. ↑ Tłumaczenie z łac. – Palatinatus Sandomiriensis – województwo sandomierskie; Districtus Sandomiriensis – powiat sandomierski; an. 1578 – roku 1578; Parochia Osziek – parafia Osiek; Wolia Plyska – Pliskowola; regalis – królewszczyzna; colonus 71 – siedemdziesięciu jeden kmieci, osadników; in – na; laneus 28 – dwadzieścia osiem łanu, czyli dwadzieścia osiem włóki; inquilinus 4 – czterech komorników (w domyśle z bydłem); inquilinus pauper 17 – siedemnastu komorników bez bydła (w domyśle siedemnastu biedaków, ubogich nędzarzy); artifices 4 – czterech rzemieślników.
  14. ↑ a b Pliskowola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 265.
  15. ↑ Pliskowola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 458.
  16. ↑ Wola (379) W. Pliska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 795.
  17. ↑ Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego. T. VII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1886, s. 628.
  18. ↑ a b Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  19. ↑ Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 30-32, 77-96.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Gmina Osiek (1867–1954)
Osady miejskie
Wsie
obecne
dawne
Kolonie
dawne
Osady młyńskie
  • Bukowa
  • Grobla
  • Wiązownica
Folwarki

Gromada Osiek (1954-1972)
Wsie

Gmina Osiek
Miasto
Wsie
Kolonie
Części miasta
Części wsi
Pozostałe
miejscowości

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pliskowola&oldid=72547679”