Łeonid Kornijec

Łeonid Kornijec
Леонід Романович Корнієць
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1901 ; Bobryniec, gubernia chersońska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	29 maja 1969 ; Moskwa, RFSRR, ZSRR
	przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR
Okres	od 1938; do 1939
Następca	Mychajło Hreczucha
	przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych USRR
Okres	od 1939; do 1944
Poprzednik	Demjan Korotczenko
Następca	Nikita Chruszczow
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łeonid Kornijec (ukr. Леонід Романович Корнієць; ur. 8 sierpnia^?/21 sierpnia 1901 w Bobryńcu, zm. 29 maja 1969 w Moskwie) – ukraiński polityk komunistyczny, przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych USRR od września 1939 do lutego 1944.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1914 ukończył szkołę parafialną, w 1918 czteroklasową szkołę podstawową, w 1920 piątą klasę gimnazjum, w 1922 technikum (wszystkie w Bobryńcu), w 1924 pierwszy rok studiów na politechnice w Baku. Od czternastego roku życia pracował zawodowo jako robotnik. Od 1922 do 1925 był pomocnikiem nauczyciela w 5 kaukaskim pułku piechoty 2 kaukaskiej dywizji strzeleckiej Armii Czerwonej.

W październiku został kierownikiem wiejskiej szkoły, a we wrześniu 1928 kierownikiem szkoły rolniczej. Od 1929 zajmował kierownicze stanowiska w zarządach rejonowych partii. W 1938 został wybrany deputowanym do Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR i przewodniczącym Prezydium tej Rady (do 1939). 28 lipca został wybrany przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych USRR, urzędowanie rozpoczął od września 1939. Obowiązki wykonywał do lipca 1941, do ataku Niemiec na ZSRR.

Następnie od lipca 1941 do października 1942 był członkiem Rady Wojskowej Frontów Południowego i Północnokaukaskiego. Od października 1942 do maja 1943 powrócił do obowiązków przewodniczącego RKL USRR, potem do września 1943 działał w Radzie Wojennej Frontu Woroneskiego, i znów objął swoje stanowisko w RKL. W latach 1943–1944 nadzorował powtórną organizację władzy radzieckiej na wyzwolonych terenach USRR.

5 lutego 1944 stanowisko przewodniczącego RKL zajął Nikita Chruszczow, a Kornijec został jego I zastępcą, i pozostał na tym stanowisku do marca 1950. Po 1950 zajmował kilka wysokich stanowisk partyjnych USRR. Od 21 listopada 1953 do 31 maja 1956 minister aprowizacji ZSRR, od 31 maja 1956 do 26 listopada 1958 minister produktów zbożowych ZSRR.

Od 21 marca 1939 do 5 października 1952 członek KC WKP(b), od 14 października 1952 do śmierci zastępca członka KC KPZR.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina (trzykrotnie, m.in. 7 lutego 1939)
Order Czerwonego Sztandaru
Order Bohdana Chmielnickiego I klasy
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Literatura, linki[edytuj | edytuj kod]

[a-1] Przewodniczący Sekretariatu Generalnego.

[b-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Przewodniczący Rady Ministrów Ludowych.

[c-3] Hetman Rady Ministrów Ludowych.

[d-4] W latach 1922–1991 republika związkowa ZSRR.

[e-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych.

[f-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Przewodniczący Rady Ministrów.

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

Ukraińska Republika Ludowa (1917–1918)	Wołodymyr Wynnyczenko (1917)^[A] Dmytro Doroszenko (p.o., 1917)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1917–1918)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1918)^[B] Wsewołod Hołubowycz (1918)^[B]
Państwo Ukraińskie (1918)	Mykoła Sachno-Ustymowycz (p.o., 1918)^[C] Mykoła Wasyłenko (p.o., 1918)^[C] Fedir Łyzohub (1918)^[C] Serhij Herbel (1918)^[C]
Ukraińska Republika Ludowa (1918–1921)	Wołodymyr Czechiwski (1918–1919)^[B] Serhij Ostapenko (1919)^[B] Borys Martos (1919)^[B] Isaak Mazepa (1919–1920)^[B] Wiaczesław Prokopowycz (1920)^[B] Andrij Liwycki (p.o., 1920) Andrij Liwycki (1920–1921)
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Kost Łewycki (1918-1919) Sydir Hołubowycz (1919) Jewhen Petruszewycz (jako dyktator) (1919)
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (1921–1991)^[D]	Christian Rakowski (1921–1923)^[E] Włas Czubar (1923–1934)^[E] Panas Lubczenko (1934–1937)^[E] Mychajło Bondarenko (1937)^[E] Mykoła Marczak (p.o., 1937–1938)^[E] Demjan Korotczenko (1938–1939)^[E] Łeonid Kornijec (1939–1944)^[E] Nikita Chruszczow (1944–1946)^[E] Nikita Chruszczow (1946–1947)^[F] Demjan Korotczenko (1947–1954)^[F] Nikifor Kalczenko (1954–1961)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1961–1963)^[F] Iwan Kazaniec (1963–1965)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1965–1972)^[F] Ołeksandr Laszko (1972–1987)^[F] Witalij Masoł (1987–1990)^[F] Witold Fokin (1990–1991)^[F]
Ukraińska Republika Ludowa na Emigracji (1920–1992)	Andrij Liwycki (1920–1921) Wiaczesław Prokopowycz (1921) Andrij Liwycki (1921) Pyłyp Pyłypczuk (1921–1922) Andrij Liwycki (1922–1926) Wiaczesław Prokopowycz (1926–1939) Ołeksandr Szulhyn (1939–1940) Andrij Jakowliw (1944–1945) Kost Pankiwski (1945–1948) Isaak Mazepa (1948–1952) Stepan Baran (1952–1953) Spyrydon Dowhal (1954) Symon Sozontiw (1954–1957) Mykoła Liwycki (1957–1967) Atanas Figol (1967–1969) Spyrydon Dowhal (1969–1972) Wasyl Fedoronczuk (1972–1974) Teofil Łeontij (1974–1980) Jarosław Rudnycki (1980–1989) Iwan Samijłenko (1989–1992)
Ukraina (od 1991)	Witold Fokin (1991–1992) Wałentyn Symonenko (p.o., 1992) Łeonid Kuczma (1992–1993) Juchym Zwiahilski (p.o., 1993–1994) Witalij Masoł (1994–1995) Jewhen Marczuk (p.o., 1995) Jewhen Marczuk (1995–1996) Pawło Łazarenko (1996–1997) Wasyl Durdyneć (p.o., 1997) Wałerij Pustowojtenko (1997–1999) Wiktor Juszczenko (1999–2001) Anatolij Kinach (2001–2002) Wiktor Janukowycz (2002–2004) Mykoła Azarow (p.o., 2004) Wiktor Janukowycz (2004–2005) Mykoła Azarow (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (2005) Jurij Jechanurow (p.o., 2005) Jurij Jechanurow (2005–2006) Wiktor Janukowycz (2006–2007) Julia Tymoszenko (2007–2010) Ołeksandr Turczynow (p.o., 2010) Mykoła Azarow (2010–2014) Serhij Arbuzow (p.o., 2014) Arsenij Jaceniuk (2014–2016) Wołodymyr Hrojsman (2016–2019) Ołeksij Honczaruk (2019–2020) Denys Szmyhal (od 2020)