Aleksander Zakrzewski (weterynarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez SimekOne (dyskusja | edycje) o 20:18, 1 maj 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Aleksander Zakrzewski
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1894
Innsbruck, Austria

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1976
Wrocław

profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych
Specjalność: anatomia patologiczna
Alma Mater

Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Doktorat

1920medycyna
Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Habilitacja

1928 – anatomia patologiczna
Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie

Profesura

1929 (nadzwyczajny), 1946 (zwyczajny)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Aleksander Zakrzewski (ur. 25 maja 1894 w Innsbrucku, zm. 30 czerwca 1976 we Wrocławiu) – polski anatom, doktor nauk weterynaryjnych.

Życiorys

Ukończył VI Gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza. W 1920 uzyskał dyplom doktora wszech nauk, w 1922 rozpoczął trzyletnie studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej, od 1924 pracował tam na stanowisku demonstratora, a następnie asystenta. W 1926 objął stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Anatomii Patologicznej i Weterynarii Sądowej, dwa lata później przedstawił pracę habilitacyjną z anatomii patologicznej i uzyskał stopień docenta. W 1929 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, odbył staże zagraniczne w Instytucie Pasteura w Paryżu, w Austrii, Szwajcarii, Jugosławii i na Węgrzech oraz w Katedrze Anatomii Patologicznej Wydziału Weterynaryjnego w Maisons-Alfort. Pełnił funkcję redaktora naczelnego La Revue Veterinaire Slave oraz zasiadał w Radzie Nadzorczej Państwowego Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, należał do Państwowej Rady Weterynaryjnej i przewodniczył Lwowskiemu Oddziałowi Towarzystwa Przyrodniczego im. Kopernika oraz był sekretarzem Towarzystwa Lekarskiego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa pozostał na stanowisku wykładowcy, w 1940 urzędująca w Moskwie komisja klasyfikująca pracowników nauki przyznała Aleksandrowi Zakrzewskiemu stopień doktora nauk weterynaryjnych. Podczas wysiedlenia Polaków ze Lwowa w 1945 wyjechał transportem do Polski i zamieszkał we Wrocławiu, gdzie został kierownikiem Zakładu Anatomii Patologicznej Wydziału Weterynaryjnego oraz dyrektorem Studium Wstępnego połączonych Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. W 1946 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, w latach 1950-1952 pełnił funkcję dziekana Wydziału Weterynaryjnego powstałej w 1951 Wyższej Szkoły Rolniczej. W 1964 przeszedł na emeryturę, zmarł w 1976, spoczywa na Cmentarzu Świętej Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

Dorobek naukowy

Opublikował 72 prace naukowe, wiele z nich dotyczyło anatomii patologicznej, badał patogenezę i patomorfologię gruźlicy koni i zwierząt mięsożernych. Po 1945 na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych wspólnie z prof. Jakubem Parnasem opracował zasady rozpoznawania i zwalczania różycy i pomoru świń. W 1954 zainicjował zespołowe badania morfologiczne nad dyzenterią świń, które doprowadziły do wdrożenia diagnostyki anatomopatologicznej. Prowadził prace badawcze nad samoistnymi nowotworami zwierząt domowych.

Członkostwo

Odznaczenia

  • Złoty Krzyż Zasługi;
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Brązowy i Srebrny Medal za Długoletnią Służbę;
  • Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego;
  • Odznaka Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych – "Pro scentia veterinaria polona";

Bibliografia