Bravasaurus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bravasaurus
Hechenleitner et al., 2020
Okres istnienia: kampanmastrycht
83.6/66
83.6/66
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury gadziomiedniczne

Podrząd

zauropodomorfy

Infrarząd

zauropody

(bez rangi) Titanosauria
Rodzaj

Bravasaurus

Gatunki

Bravasaurus arrierosorum

Bravasauruswymarły rodzaj dinozaura, zauropoda z grupy tytanozaurów[1].

Skamieniałości nieznanego dotychczas zwierzęcia znaleziono w północno-zachodniej Argentynie, w Andach w prowincji La Rioja, gdzie w okolicy Quebrada de Santo Domingo znajdują się czerwone osady piaskowców powstałe w kredzie późnej (kampan-mastrycht). Tworzą one formację Ciénaga del Río Huaco. Tam właśnie znaleziono trzy szkielety dinozaurów z grupy zauropodów, jak i liczne pozostałości dinozaurzych jaj, jedne z największych na świecie pozostałości gniazdowania. Okazało się, że znalezione skamieniałości należą do dwóch nieznanych jeszcze rodzajów tytanozaurów. Jednego z nich nazwano Punatitan, a drugiego, znalezionego 34 m nad spągiem formacji, Bravasaurus[1].

Nazwę rodzajową kreatorzy stworzyli, czerpiąc z nazwy jeziora Laguna Brava, od której, jak zauważyli, nazwę czerpie także Laguna Brava Provincial Park. W obrębie rodzaju umieścili pojedynczy gatunek, który nazwali Bravasaurus arrierosorum. Hechenleitner i inni odnoszą jego epitet gatunkowy do ludzi, którzy w XIX wieku przekroczyli Andy wraz z bydłem. Określono holotyp jako CRILAR-Pv 612 i paratyp jako CRILAR-Pv 613[1].

Bravasaurus był niewielkiej wielkości tytanozaurem. Osiągał podobne rozmiary co Neuquensaurus czy Magyarosaurus, ustępując licznym innym tytanozaurom. Do jego cech charakterystycznych należy budowa kości kwadratowej, kręgów, kości ramiennej i strzałkowej[1].

Przeprowadzono analizę filogenetyczną, która jako najbliższych krewnych Bravasaurus wskazała Gondwanatitan, Uberabatitan i Trigonosaurus[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e E. Martín Hechenleitner i inni, Two Late Cretaceous sauropods reveal titanosaurian dispersal across South America, „Communications Biology”, 3, 2020, s. 622, DOI10.1038/s42003-020-01338-w (ang.).