Ed Podivinsky
| |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Snow Valley Ski Club | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Edward Charles „Ed” Podivinsky (ur. 8 marca 1970 w Toronto) – kanadyjski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski i mistrz świata juniorów.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Ed Podivinsky pojawił się w 1987 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen. Zajął tam 19. miejsce w slalomie i 49. miejsce w slalomie gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce w zjeździe. Najlepszy wynik w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak na mistrzostwach świata juniorów w Aleyska w 1989 roku, gdzie zdobył złoty medal w biegu zjazdowym.
Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 8 marca 1991 roku w Aspen, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. W sezonie 1990/1991 punktował jeszcze jeden raz, zajmując jedenaste miejsce w tej samej konkurencji 16 marca 1991 roku w Lake Louise (Alberta). Dało mu to w efekcie 74. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz znalazł się 6 stycznia 1994 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrał bieg zjazdowy. W kolejnych sezonach Kanadyjczyk łącznie jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu: 29 grudnia 1995 roku w Bormio, 2 marca 1997 roku w Kvitfjell, 17 grudnia 1999 roku w Val Gardena i 15 stycznia 2000 roku w Wengen w zjeździe oraz 25 stycznia 1998 roku w Kitzbühel w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994, kiedy to zajął 23. miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w klasyfikacji zjazdu. Był też między innymi piąty w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1997/1998.
W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zajął dziewiąte miejsce w kombinacji. Nie wziął jednak udziału w rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville, bowiem na kilka dni przed imprezą odniósł kontuzję w Val d’Isère, zrywając więzadła w prawym kolanie[1]. Podczas mistrzostw świata w Morioce w 1993 roku zajął 26. miejsce w zjeździe. Największy sukces w karierze osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie bieg zjazdowy ukończył na trzecim miejscu. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Tommy Moe z USA oraz Norweg Kjetil André Aamodt. Startował tam także w supergigancie i kombinacji, jednak nie ukończył obu zawodów. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w nagano był piąty w swej koronnej konkurencji. W międzyczasie był też dwunasty na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku i dziesiąty na rozgrywanych rok później mistrzostwach w Sestiere. Z powodu kolejnej kontuzji kolana stracił większość sezonu 1998/1999 i szansę na występ podczas MŚ w Vail w 1999 roku[2]. Brał za to udział w mistrzostwach świata w Sankt Anton, gdzie rywalizację w zjeździe ukończył na 16. pozycji. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął 24. miejsce w zjeździe, a supergiganta i kombinacji nie ukończył. W marcu 2002 roku zakończył karierę.
Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Kanady: w zjeździe w latach 1991, 1995 i 1996 oraz w kombinacji w patach 1990 i 1991. Obecnie jest wiceprezydentem Royal Bank of Canada.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Igrzyska olimpijskie 
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
3.
|
13 lutego | 1994 |  Lillehammer
|
Zjazd | 1:45,75 min | +0,12 s |  Tommy Moe
|
| DNF | 15 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Kombinacja | 3:17,53 min | - | Lasse Kjus
|
| DNF | 17 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Supergigant | 1:32,53 min | - |  Markus Wasmeier
|
| DNF | 12 lutego | 1998 |  Nagano
|
Kombinacja | 3:08,06 min | – |  Mario Reiter
|
| 5. | 13 lutego | 1998 | Nagano
|
Zjazd | 1:50,11 min | +0,60 s |  Jean-Luc Crétier
|
| DSQ | 16 lutego | 1998 | Nagano
|
Supergigant | 1:34,82 min | - | Hermann Maier
|
| 24. | 10 lutego | 2002 | Salt Lake City
|
Zjazd | 1:39,13 min | +2,56 s | Fritz Strobl
|
| DNF | 13 lutego | 2002 | Salt Lake City
|
Kombinacja | 3:17,56 min | – | Kjetil André Aamodt
|
| DNF | 16 lutego | 2002 | Salt Lake City
|
Supergigant | 1:21,58 min | – | Kjetil André Aamodt
|
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 9. | 30 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Kombinacja | 16,28 pkt | ? | Stephan Eberharter
|
| 26. | 11 lutego | 1993 | Morioka
|
Zjazd | 1:32,06 min | +2,44 s |  Urs Lehmann
|
| 33. | 13 lutego | 1996 |  Sierra Nevada
|
Supergigant | 1:21,80 min | +2,73 s | Atle Skårdal
|
| 12. | 17 lutego | 1996 | Sierra Nevada
|
Zjazd | 2:00,17 min | +1,94 s | Patrick Ortlieb
|
| DNF | 19 lutego | 1996 | Sierra Nevada
|
Kombinacja | 3:31,95 min | - |  Marc Girardelli
|
| 34. | 3 lutego | 1997 |  Sestriere
|
Supergigant | 1:29,68 min | +2,94 s | Atle Skårdal
|
| DNF | 6 lutego | 1997 | Sestriere
|
Kombinacja | 3:10,40 min | - | Kjetil André Aamodt
|
| 10. | 8 lutego | 1997 | Sestriere
|
Zjazd | 1:51,11 min | +1,30 s | Bruno Kernen
|
| DNS | 31 stycznia | 2001 | Sankt Anton
|
Supergigant | 1:21,46 min | - | Daron Rahlves
|
| DNF | 5 lutego | 2001 | Sankt Anton
|
Kombinacja | 2:58,25 min | – | Kjetil André Aamodt
|
| 16. | 7 lutego | 2001 | Sankt Anton
|
Zjazd | 1:38,74 min | +2,64 s | Hannes Trinkl
|
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 19. | 21 marca | 1987 |  Sälen
|
Slalom | 1:50,95 min | +7,49 s | Roger Pramotton
|
| 49. | 22 marca | 1987 | Sälen
|
Gigant | 2:31,70 min | +1,50 s | Thomas Wolf
|
| 8. | 27 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio
|
Zjazd | 1:33,15 min | +0,88 s | Kaspar Gilgenrainer
|
| 23. | 28 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio
|
Supergigant | 1:35,26 min | +2,66 s | Jeremy Nobis
|
| 42. | 29 stycznia | 1988 | Madonna di Campiglio
|
Gigant | 2:05,55 min | +3,48 s |  Gregor Grilc
|
1.
|
5 kwietnia | 1989 | Aleyska
|
Zjazd | 1:28,93 min | - | - |
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- sezon 1990/1991: 74.
- sezon 1991/1992: 100.
- sezon 1992/1993: 130.
- sezon 1993/1994: 23.
- sezon 1994/1995: 35.
- sezon 1995/1996: 30.
- sezon 1996/1997: 38.
- sezon 1997/1998: 43.
- sezon 1998/1999: 131.
- sezon 1999/2000: 26.
- sezon 2000/2001: 127.
- sezon 2001/2002: 126.
Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]
Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1994 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
Bormio – 29 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
Kvitfjell – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce- Kitzbühel – 25 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
- Val Gardena – 17 grudnia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
Wengen – 15 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]. (ang.)
- Profil na Alpine Ski Database (ang.)