Granat No. 8
 Granat No.8 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typ zapalnika | |
Granat No.8 (ang. Jam Tin granade) – improwizowany brytyjski granat obronny z okresu I wojny światowej. W początkowej fazie wojny, przemysł brytyjski miał poważne problemy z zaopatrzeniem wojska w ręczne granaty. Rozwiązaniem było użycie zaimprowizowanych granatów takich jak No.8. Wykonany był ze stalowej puszki po mielonce lub dżemie, wypełnionej materiałem wybuchowym oraz elementami stalowymi lub kamieniami. Całość przykryta była stalowym wieczkiem przez które wyprowadzony był lont, który służył za zapalnik. Czas zwłoki do wybuchy zależny był od długości lontu oraz jego typu. Granaty nie był standaryzowane, stąd też często różniły się wagą oraz rozmiarami[1]. Granaty tego typu były wykorzystywane również podczas drugiej wojny światowej. Agenci SOE oraz OSS szkolili partyzantów w metodach wykonywania tego typu ładunków[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stephen Bull, World War I Trench Warefare 1914-1916, Osprey Publishing, 2002, s. 27, ISBN 1-84176-197-4.
- ↑ Gordon L. Rottman, World War II Allied Sabotage Devices and Booby Traps, Osprey Publishing, 2010, s. 52, ISBN 978-1-84908-175-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen Bull: World War I Trench Warefare 1914-1916. Osprey Publishing. 2002. ISBN 1-84176-197-4
- Gordon L. Rottman: World War II Allied Sabotage Devices and Booby Traps. Osprey Publishing. 2010. ISBN 978-1-84908-175-7