HMAS Warrego (1911)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMAS Warrego
Ilustracja
„Warrego” podczas I wojny światowej
Klasa

niszczyciel

Typ

River

Historia
Stocznia

Fairfield Shipbuilding and Engineering Company, Govan Wielka Brytania
Cockatoo Island Dockyard, Sydney

Położenie stępki

1 grudnia 1910

Wodowanie

4 kwietnia 1911

 Royal Australian Navy
Wejście do służby

1 czerwca 1912

Wycofanie ze służby

19 kwietnia 1928

Zatopiony

22 lipca 1931 jako okręt-cel

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 778 ton
pełna: 990 t

Długość

75 metrów

Szerokość

7,8 m

Zanurzenie

2,7 m

Napęd
3 zespoły turbin parowych Parsonsa o łącznej mocy 13 500 KM
3 kotły Yarrow
3 śruby
Prędkość

27 węzłów

Zasięg

2300 Mm przy prędkości 13 węzłów

Uzbrojenie
1 działo kal. 102 mm
3 działa kal. 76 mm (3 x I)
4 km
Wyrzutnie torpedowe

3 × 450 mm (3 x I)

Załoga

70

HMAS Warregoaustralijski niszczyciel z okresu I wojny światowej, jedna z sześciu jednostek typu River. Okręt został zwodowany 4 kwietnia 1911 roku w stoczni Cockatoo Island Dockyard w Sydney, a w skład Royal Australian Navy wszedł 1 czerwca 1912 roku. Jednostka, oznaczona znakami burtowymi 70 i H.A2, została wycofana ze służby w kwietniu 1928 roku, po czym zatopiona jako okręt-cel 22 lipca 1931 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

HMAS[a] „Warrego” był jednym z sześciu bliźniaczych niszczycieli (oryginalnie klasyfikowanych jako torpedo-boat destroyers)[1] typu River, zbudowanych według zmodyfikowanego projektu brytyjskich okrętów typu Acheron[b][3][2]. Zbudowane dla Australii niszczyciele różniły się od swych brytyjskich braci dwoma pochylonymi kominami oraz słabszym uzbrojeniem[3][2].

„Warrego” zbudowany został w brytyjskiej stoczni Fairfield Shipbuilding and Engineering Company w Govan (numer stoczniowy 470)[4], po czym przewieziony w sekcjach do Australii i ponownie złożony w stoczni Cockatoo Island w Sydney[3][5]. Stępkę okrętu położono 1 grudnia 1910 roku, zwodowany został 4 kwietnia 1911 roku, a całkowity czas budowy wyniósł 2 lata[4][6][c].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

„Warrego” był niewielkim niszczycielem o długości całkowitej 75 metrów, szerokości 7,8 metra i zanurzeniu 2,7 metra[3][5]. Wyporność normalna wynosiła 778 ton, zaś pełna 990 ton[3][5][d]. Siłownię okrętu stanowiły trzy zestawy turbin parowych systemu Parsonsa(inne języki) o łącznej mocy 13 500 KM, do których parę dostarczały trzy kotły Yarrow[3][5][e]. Prędkość maksymalna napędzanego trzema śrubami okrętu wynosiła 27 węzłów[1][3][f]. Okręt zabierał zapas 178 ton paliwa, co zapewniało zasięg wynoszący 2300 Mm przy prędkości 13 węzłów[3][5][g].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składało się pojedyncze działo kalibru 102 mm (4 cale) BL Mark VIII L/40 oraz trzy pojedyncze działa 12-funtowe kal. 76 mm (3 cale) QF Mark I L/40[5][6]. Uzbrojenie uzupełniały cztery karabiny maszynowe, w tym trzy Lewis[6]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali)[3][5][h].

Załoga okrętu składała się z 70 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][5][i].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręt został przyjęty w skład Royal Australian Navy 1 czerwca 1912 roku, otrzymując numer taktyczny 70[6][8]. 11 września 1914 roku wraz z bliźniaczym niszczycielem „Yarra” „Warrego” wziął udział w osłonie desantu wojsk australijskich na wybrzeże Nowej Brytanii (ówcześnie części niemieckiej kolonii)[9]. Po zakończeniu I wojny światowej numer taktyczny jednostki zmieniono na H.A2[8]. Niszczyciel wycofano ze służby 19 kwietnia 1928 roku, a we wrześniu 1929 roku rozpoczęto jego demontaż w stoczni Cockatoo Island w Sydney[10][11]. Kadłub jednostki zatopiono jako okręt-cel nieopodal Cockatoo 22 lipca 1931 roku, a w późniejszym czasie wysadzono[9][11].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. HMAS – His/Her Majesty's Australian Ship – Australijski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. Od października 1913 roku zwanego typem I[2].
  3. Gogin 2018P ↓ podaje, że stępkę okrętu położono w lipcu 1910 roku.
  4. Brassey 1915 ↓, s. 172, Gillett 1983 ↓, s. 41, Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 380 i Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 596 podają, że wyporność niszczyciela wynosiła 700 ton.
  5. Według Gillett 1983 ↓, s. 41 łączna moc maszyn wynosiła 10 000 KM, zaś Brassey 1915 ↓, s. 172 podaje wartość 9500 KM.
  6. Identycznie u Gogin 2018P ↓. Gozdawa-Gołębiowski i Wywerka Prekurat 1994 ↓, s. 596 podaje, że maksymalna prędkość niszczyciela wynosiła 26 węzłów, a według Gillett 1983 ↓, s. 41 28 węzłów.
  7. Gillett 1983 ↓, s. 41 podaje zasięg wynoszący 2410 Mm przy prędkości 15 węzłów.
  8. Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[7].
  9. Brassey 1915 ↓, s. 172 i Gillett 1983 ↓, s. 41 podają, że liczebność załogi wynosiła 66 osób.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Brassey 1915 ↓, s. 172.
  2. a b c Gogin 2018A ↓.
  3. a b c d e f g h i j Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 75.
  4. a b Miramar ↓.
  5. a b c d e f g h Gogin 2018P ↓.
  6. a b c d Gillett 1983 ↓, s. 41.
  7. DiGiulian 2018 ↓.
  8. a b Friedman 2009 ↓, s. 506.
  9. a b Gillett 1983 ↓, s. 40.
  10. Gillett 1983 ↓, s. 40-41.
  11. a b Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 380.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]