Hanriot HD.1
 Szwajcarski Hanriot HD.1 w muzeum | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1916 |
| Lata produkcji |
1916–1921 |
| Liczba egz. |
ponad 1070 szt. |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rotacyjny Clerget lub Le Rhône |
| Moc |
105-130 KM (80-96 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,70 m |
| Długość |
5,84 m |
| Wysokość |
2,55 m |
| Powierzchnia nośna |
18,1 m² |
| Masa | |
| Własna |
395 kg |
| Startowa |
600 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
185 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,5 m/s |
| Pułap |
6250 m |
| Długotrwałość lotu |
2,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 km | |
| Użytkownicy | |
| Włochy, Belgia, Francja | |
| Rzuty | |
| |
Hanriot HD.1 – francuski samolot myśliwski z okresu I wojny światowej. Nieprzyjęty na uzbrojenie przez francuskie siły powietrzne ze względu na konkurencję innych myśliwców, był jednak maszyną udaną i stanowił główne wyposażenie włoskich i belgijskich sił powietrznych w latach 1917–1918.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wpływ na konstrukcję inż. Pierre'a Duponta miał samolot Sopwith 1½ Strutter budowany na licencji przez firmę Hanriot. HD.1 miał podobny do brytyjskiej maszyny kształt kadłuba i konstrukcję piramidy pod płatem górnym. Maszyna, oblatana w lecie 1916 miała dobre osiągi, doskonale reagowała na stery i wykazywała się wyśmienitą zwrotnością[1].
Samolot był konkurencją dla wciąż produkowanych Nieuport 11c i wymagał tych samych silników rotacyjnych; Francuskie Siły Powietrzne zdecydowały o przezbrojeniu na SPADy VII i nie chciały wprowadzać do linii dodatkowego typu samolotu, mimo jego dobrych właściwości lotnych. Maszyną zainteresowali się natomiast Włosi i w listopadzie 1916 podjęli produkcję licencyjną w zakładach Nieuport-Macchi. Do służby w pierwszej linii HD.1 wszedł w lipcu 1917 (wcześniej służył w eskadrach szkolnych). W szczytowym okresie Hanrioty służyły w 16 z 18 włoskich eskadr myśliwskich[1]. Samolot był niezwykle lubiany przez pilotów, którzy na nim latali, a włoscy myśliwcy woleli zwrotne Hanrioty od dużo szybszych SPADów S.XIII. Maszyny te były także bardzo solidne i odporne na uszkodzenia[2].
W czerwcu 1917 roku Belgowie złożyli zamówienia na 125 maszyn w fabryce Hanriota – od sierpnia stały się one podstawowym sprzętem Belgijskich Sił Powietrznych. Latali na nich najwybitniejsi piloci belgijscy, w tym "Niebieski Diabeł" Willy Coppens, sławny Balloon Buster (37 zwycięstw, wszystkie na Hanriocie). Maszyny HD.1 były tak cenione przez Belgów, że zrezygnowali z proponowanych im Cameli[1]. Główną wadą HD.1 było słabe uzbrojenie składające się z 1 karabinu maszynowego – dodanie drugiego negatywnie wpływało na osiągi; w 1918 samolot był też stosunkowo wolny[2].
Produkcja Hanriotów HD.1 wynosiła 125 w macierzystych zakładach dla Belgii, a 831 w czasie wojny i 70 po jej zakończeniu w Nieuport-Macchi w Varese. Dodatkowo 16 maszyn kupili w 1921 Szwajcarzy[1]; francuska marynarka zakupiła dla swego lotnictwa 35 sztuk[2], a pojedyncze samoloty (w tym wersje pływakowe) wyprodukowano dla marynarki amerykańskiej[1].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dwupłat o konstrukcji drewnianej, z kadłubem kratownicowym, krytym płótnem, w przedniej części – blachą aluminiową; płaty prostokątne, dwudźwigarowe, na końcach ścięte skośnie, kryte płótnem. Górny płat o wzniosie 4°, wyposażony w lotki, dolny bez wzniosu. Dwa równoległe słupki łączące płaty o podobnej cięciwie (dolny miał znacząco mniejszą rozpiętość) zapewniały dobrą sztywność komory płatów[a]. Podwozie było stałe, w układzie klasycznym[1].
Silniki – różne typy silników rotacyjnych Le Rhône lub Clerget, o mocy od 80 do 96 kW[1].
Samolot uzbrojony był w 1 lub 2 km Vickersa[1].
-
Belgijski HD.1 w 1918 roku -
Włoski, licencyjny HD.1 w muzeum Vigna de Valle -
Belgijski muzealny HD.1 w Le Bourget
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1988, s. 138-140. ISBN 83-206-0689-6.
- ↑ a b c Hugh W. Cowin: Allied Aviation of World War I: A Pictoral History of Allied Aviators and Aircraft of the Great War. Oxford: Osprey Aviation, 2000, s. 24, 74. ISBN 1-84176-226-1.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty wielozadaniowe i szkolne | |
| Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowce | |
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |
| Konstrukcje prototypowe |
