Józef Pętkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Zygmunt Pętkowski
podpułkownik dyplomowany kawalerii podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1894
Płock

Data śmierci

kwiecień 1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Dywizja Kawalerii
8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
19 Pułk Ułanów Wołyńskich

Stanowiska

szef sztabu dywizji
szef sztabu brygady
dowódca szwadronu
II oficer sztabu
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku kawalerii

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa
Bitwa pod Mokrą

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Józef Zygmunt Pętkowski (ur. 28 listopada 1894 w Płocku, zm. w kwietniu 1940) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 listopada 1894 roku w Płocku, w rodzinie Józefa (zm. 1942) i Marii z Wolffów. W 1912 roku ukończył 7-klasową szkołę handlową z maturą w Będzinie. W 1913 roku wyjechał do Belgii by studiować na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Gandawie. Od 10 stycznia 1913 roku należał do Strzelca w plutonie w Gandawie. W 1914 roku został uwięziony przez Niemców w Aachen. 28 października 1914 roku wstąpił do Batalionu Uzupełniającego w Częstochowie i został przydzielony do 1 pp Legionów. W 1915 roku został przeniesiony do 1 Pułku Ułanów, gdzie służył do 20 lipca 1917 r.[1] Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza[2]. Po kryzysie przysięgowym od 21 lipca 1917 do 30 stycznia 1918 roku był internowany w Szczypiornie i Łomży. Po zwolnieniu studiował jeden semestr prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku jako komendant POW Okręgu Piotrowskiego brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców. Następnie służył w 1 Pułku Szwoleżerów a od lipca 1920 roku w sztabie 7 Brygady Jazdy jako oficer operacyjny, oficer informacyjny i organizacyjno-materiałowy[1]. W latach 1922–1924 był słuchaczem III Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[3]. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. W 1929 roku był szefem sztabu 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu. 27 kwietnia 1929 roku, po rozwiązaniu 3 DK, został przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu[5]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 7 pułku strzelców konnych w Poznaniu celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy szwadronu liniowego[6][7]. Z dniem 1 kwietnia 1931 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Leona Berbeckiego z siedzibą w Warszawie na stanowisko II oficera sztabu[8][9][10]. 14 listopada 1935 roku został mianowany zastępcą dowódcy 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie. 1 lutego 1939 roku objął dowództwo 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu.

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 19 pułkiem ułanów[11], a następnie walczył w GO Kawalerii gen. Andersa[12]. Jeniec obozu w Starobielsku[13]. Ofiara mordu katyńskiego[14][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Ppłk dypl. Józef Pętkowski bohater dwóch wojen, dowódca 19 PU [online], 19 Pułk Ułanów Wołyńskich [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  2. ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 103 z 2 października 1924 roku, s. 569.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 48.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 107.
  7. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 47, 75.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 103.
  9. ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 19.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 144, 419.
  11. ↑ Lesław Kukawski: 19 Pułk Ułanów. Warszawa: Edipresse Polska, 2012, s. 78, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej. ISBN 978-83-7769-349-0.
  12. ↑ Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Kraków: Znak, 2009, s. 710. ISBN 978-83-240-1214-5.
  13. ↑ a b Ppłk dypl. Józef Zygmunt Pętkowski [online], Wołyń [dostęp 2020-04-28] (pol.).
  14. ↑ Hanna Irena Różycka, Oficerowie 19. Pułku Ułanów Wołyńskich im. gen. Edmunda Różyckiego z Ostroga nad Horyniem zamordowani w Katyniu, „Ułan Wołyński”, 33, Stowarzyszenie Rodzina 19. Pułku Ułanów Wołyńskich [dostęp 2020-04-28] (pol.).
  15. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 481.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  17. ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  18. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu organizacji wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Pętkowski&oldid=69445704”