Jerzy Jankowski (kierowca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Jankowski
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1920
Będzin

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1986
Warszawa

Jerzy Jankowski (ur. 4 lipca 1920 w Będzinie, zm. 27 listopada 1986 w Warszawie) – polski kierowca motocyklowy i wyścigowy, konstruktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1920 roku w Będzinie. W 1936 roku rozpoczął ściganie się motocyklami wyścigowymi w barwach klubu Pogoń Dąbrowa Górnicza[1]. Następnie ścigał się w barwach Polonii Bytom i Legii Warszawa[2]. W 1939 roku zmodyfikował motocykl DKW RT3, co zostało opisane przez magazyn „Motocykl i Cyclecar[1].

Jankowski (na czele) w Raku Junior II podczas zawodów Bernau 1962

W 1947 roku zdobył złoty medal w Sześciodniówce[1][2]. W tym samym roku zorganizował zespół sportowy zakładów SHL[1]. W roku 1948 wraz z zespołem wygrał Międzynarodowy Maraton Motocyklowy, organizowany w Polsce i Czechosłowacji[2]. Po okresie pracy w SHL znalazł zatrudnienie w WFM. Współtworzył tam motocykle sportowe oraz skuter WFM Osa[1].

W 1953 roku zakończył karierę kierowcy motocyklowego wskutek poważnej kontuzji nogi, doznanej na Sześciodniówce. Podczas pobytu w szpitalu Jankowski opracował prototyp motocykla Moto-Rak, który nie wszedł jednak do produkcji. W październiku 1957 roku został kierownikiem Ośrodka Budowy Samochodów Wyczynowych[3]. W tym okresie Jankowski opracował pierwszy zbudowany od podstaw polski samochód wyścigowy, o oznaczeniu Rak 650. Pojazd ten, oparty na lekkiej ramie przestrzennej, był napędzany silnikiem Triumph[4]. W 1958 roku Jankowski zdobył tym pojazdem tytuł mistrza Polski[5].

W 1959 roku wygrał Grand Prix Budapesztu[2]. W tym okresie rozpoczął opracowywanie samochodu zgodnego z przepisami Formuły JuniorRak Junior I[6]. W 1963 roku był współinicjatorem organizowanego do 1990 roku Pucharu Pokoju i Przyjaźni, w którym ścigali się kierowcy krajów socjalistycznych[7][8].

Po zmianie międzynarodowych przepisów z Formuły Junior na Formułę 3 po 1963 roku, Jankowski rozpoczął opracowywanie samochodu zgodnego z tą specyfikacją[9]. Efektem był Rak 64, którym Jankowski w 1964 roku zdobył tytuł mistrza Polski oraz inauguracyjny Puchar Pokoju i Przyjaźni[10]. W 1966 roku wygrał wyścig na Stadionie Strahov[11]. Po 1966 roku Jankowski zakończył karierę zawodniczą[2]. Natomiast ostatnim skonstruowanym przez niego samochodem wyścigowym był Promot-Rak 67[12].

Grób Jerzego Jankowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Ogółem Jankowski był autorem projektów 23 wyścigowych motocykli i samochodów oraz 19 patentów. W latach 1950–1953 dziesięciokrotnie zostawał mistrzem i wicemistrzem Polski w wyścigach motocyklowych, był również trzykrotnym mistrzem Polski w wyścigach samochodowych[1][2].

Zmarł 27 listopada 1986 roku. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 22B-6-5/6)[13].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

WSMP[edytuj | edytuj kod]

Rok Klasa Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1958 22 1
750 cm3 Automobilklub Warszawski Rak 650 Triumph 2 1 - 1
1300 cm3 Automobilklub Warszawski Rak 650 Triumph 1 1 - 1 24 1
1959 ? 2
Automobilklub Warszawski Rak 650 Triumph 1 1 6 NU
1961 ? 2
Automobilklub Warszawski Rak 1300 Triumph 1 - 1
1962 ? ?
Formuła Junior Automobilklub Warszawski Rak Junior II Wartburg 2 ? NU
1963 71 5
Formuła Junior Automobilklub Warszawski Rak Junior II Wartburg 3 1 NU NU
1964 30 1
Formuła 3 Automobilklub Warszawski Rak 64 Wartburg 1 1 1 NU
1965 0 NS
Formuła 3 Automobilklub Warszawski Rak 64 Wartburg NU NU NU
1966 16 2
Formuła 3 Automobilklub Warszawski Rak 64 Ford 1 NW 1 NW

Wschodnioniemiecka Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

W latach 19601963 mistrzostwa rozgrywano według przepisów Formuły Junior.

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1962 0 NS
Jerzy Jankowski Rak Junior II Wartburg NU NU - - - -
1965 0 NS
Jerzy Jankowski SEG II Wartburg - - NU - - -
1966 0 NS
Jerzy Jankowski Rak 64 Škoda - - 5 - NU -

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Tomasz Szczerbicki: Elita motocyklistów polskich: Jerzy Jankowski. [w:] swiatmotocykli.pl [on-line]. 2014-03-18. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-20)]. (pol.).
  2. a b c d e f Chyła: Polskie wyścigi samochodowe. s. 212.
  3. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 64.
  4. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 65–66.
  5. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 71.
  6. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 94.
  7. The Friendship of Socialist Countries Cup (FSCC). [w:] teamdan.com [on-line]. [dostęp 2017-03-19]. (ang.).
  8. SPORT SAMOCHODOWY. [w:] automobilklubpolski.pl [on-line]. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-20)]. (pol.).
  9. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 114.
  10. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 117–118.
  11. Cup of Peace and Friendship of Socialist Countries, Rd 5, 1966. [w:] formula2.net [on-line]. [dostęp 2017-03-19]. (pol.).
  12. Steć: Polskie samochody wyścigowe. s. 129, 168.
  13. Chyła: Polskie wyścigi samochodowe. s. 213.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Chyła: Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989. Toruń: Automobilklub Toruński, 2015. ISBN 978-83-942405-0-9.
  • Robert Steć: Polskie samochody wyścigowe. Opole: ConTEXT, 2011. ISBN 978-83-930306-4-4.