Józef Drotlew

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 17:19, 19 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Józef Edward Drotlew
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 października 1898
Sambor

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1976
Wielka Brytania

Przebieg służby
Siły zbrojne

Legiony Polskie]
Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie

Jednostki

5 Pułk Piechoty
5 Pułk Piechoty Legionów
Dowództwo Obszaru Warownego „Wilno”
6 Pułk Piechoty Legionów
15 Wielkopolska Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii
oficer sztabu
dowódca batalionu piechoty
szef sztabu dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Józef Edward Drotlew[1] (ur. 23 października 1898 w Zagórzu, zm. 15 lipca 1976 w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Józef Edward Drotlew urodził się 23 października 1898 roku w Zagórzu[2][3]. Był synem Józefa (według innego źródła Franciszka[3]) i Rozalii z Kierszków[2]. Kształcił się w gimnazjach w Samborze; w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety (ukończona III klasa w 1911)[4][5][6], następnie w Filii C. K. Gimnazjum (ukończona V klasa w 1913)[7][8]. Działał w harcerstwie oraz był członkiem Związku Strzeleckiego[2]. Przed 1914 był studentem[3].

Po wybuchu I wojny światowej 1914 został żołnierzem Legionów Polskich, służył w szeregach 1 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty w składzie II Brygady do 6 grudnia 1915, po czym ranny przebywał w szpitalu rezerwowym w Cieszynie, a potem w domu rekonwalescencyjnym w Kamińsku[9][3]. Służył także w szeregach I Brygady, a po kryzysie przysięgowym z 1917 został wcielony do c. i k. armii i wysłany na front włoski[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W szeregach 5 pułku piechoty Legionów brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej awansując do stopnia podporucznika. Brał udział w bitwie pod Dyneburgiem, gdzie został ranny oraz w Bitwie Warszawskiej, podczas której był dowódcą kompanii[2].

Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[10][11]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pp Leg. stacjonującym w Wilnie[12][13]. Z dniem 2 listopada 1926 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926-1928[14]. 18 lutego 1928 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 178. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera sztabu generalnego, został przydzielony do Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko oficera sztabu. W 1931 został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy batalionu[16][17].

Awansowany do stopnia podpułkownika piechoty od 8 listopada 1938 sprawował stanowisko szefa sztabu 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Po wybuchu II wojny światowej pełnił tę funkcję podczas kampanii wrześniowej.

Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau. Po oswobodzeniu był oficerem 2 Korpusu Polskiego[2].

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był zatrudniony w muzeum Wallace Collection w Londynie. Zmarł 15 lipca 1976[2][18]. Został pochowany na cmentarzu Ealing Old Bradford[2].

Jego żona i córka poniosły śmierć w lipcu 1944 podczas bombardowania Wilna przez sowietów[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W 1935 dokonano zmiany imienia z Józef na Józef Drotlew. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 57, 1 czerwca 1935. 
  2. ↑ a b c d e f g h i Tarnawski 2006 ↓, s. 17.
  3. ↑ a b c d Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Józef Drotlew. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-05-30].
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1909. Sambor: 1909, s. LX.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1910. Sambor: 1910, s. 60.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1911. Sambor: 1911, s. 53.
  7. ↑ Sprawozdanie Kierownika Filii C. K. Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1911/12. Sambor: 1912, s. 81.
  8. ↑ Sprawozdanie Kierownika Filii C. K. Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1912/13. Sambor: 1913, s. 61.
  9. ↑ Lista Strat Legionów Polskich (V). Piotrków: 1 kwietnia 1916, s. 8.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 420.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 353.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 47.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 536.
  18. ↑ Józef Edward Drotlew. myheritage.com. [dostęp 2017-05-30].
  19. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 23, Nr 6 z 31 grudnia 1976. 
  20. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 35, 11 listopada 1937. 
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Drotlew&oldid=53250802”