Karabinek sportowy wz. 48
| Państwo | |
|---|---|
| Projektant |
Bohdan Szpaderski |
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
lata 50 XX w. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,6 mm |
| Nabój | |
| Wymiary | |
| Długość |
1130 mm[1] |
| Długość lufy |
630 mm (ma 6 bruzd)[1] |
| Długość linii celowniczej |
530 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
3,8 kg.[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
ok. 350 m/s.[1] |
| Zasięg maks. |
1300 m |
| Zasięg skuteczny |
100 m |
| Siła spustu |
25 N[1] |
5,6 mm karabinek sportowy wz. 48 (kbks wz. 48) – polski jednostrzałowy karabinek sportowy, przeznaczony do szkolenia żołnierzy[1].
Kbks wz. 48 skonstruowany został przez Bohdana Szpaderskiego na przełomie lat 40/50 XX w., jako broń pomocnicza w szkoleniu strzeleckim żołnierzy (nauka celowania, ściągania i kontrolowania spustu itp.). Z tego też względu jego budowa zbliżona była do używanych w tamtym okresie w Ludowym Wojsku Polskim karabinków Mosin wz. 44. Jako broń ćwiczebna posiadał jednak znacznie uproszczoną konstrukcję (brak magazynka, możliwości regulacji spustu, stosowania różnych przyrządów celowniczych) i przystosowany był do zasilania amunicją bocznego zapłonu 5,6 × 15 mm R (22. LR). Produkowany od 1950 r. do końca lat pięćdziesiątych. Posiadał zdolność przebicia bala sosnowego o grubości 60 mm z odległości 50 m.[2][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 94. ISBN 83-86028-01-7.
| Pistolety i rewolwery | |
|---|---|
| Pistolety maszynowe | |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | |
| Karabiny maszynowe | |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | |
| Pistolety sygnałowe | |
| Granaty ręczne | |
| Granaty nasadkowe | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Broń sportowa i myśliwska |
